ابن وردی

[ویکی فقه] «ابن وَرْدی، ابوحفص، زین الدین، عمر بن مظفر بن ابی الفوارس»، فقیه، شاعر، ادیب و مورخ صوفی بود. وی، در مَعَرَّة النُعمان به دنیا آمد و نسبش به ابوبکر، خلیفه اول می رسد.
«ابن وَرْدی، ابوحفص، زین الدین، عمر بن مظفر بن ابی الفوارس» ( ۶۹۱- ۷۴۹ ق / ۱۲۹۲- ۱۳۴۸ م)، فقیه، شاعر، ادیب و مورخ صوفی بود. وی، در مَعَرَّة النُعمان به دنیا آمد و نسبش به ابوبکر، خلیفه اول می رسد. دوران جوانی را در تنگ دستی و پریشانی گذراند؛ بااین حال، از تحصیل علم باز نماند و نزد عبس بن عیسی بن سرجاوی و سپس در خدمت شرف الدین بارزی در حماه به کسب دانش پرداخت.
مباحثه با ابن تیمیه
وی چنان که خود تصریح می کند، در ۷۱۵ ق، در دمشق نزد ابن تیمیه بوده و در حضور او مباحثاتی در فقه و تفسیر و نحو داشته که موجب شگفتی وی شده است. گرچه لحن ابن وردی، گویای کوتاه بودن مدت شاگردی او نزد ابن تیمیه است، اما وی تأثیری عمیق بر افکار ابن وردی باقی گذاشت.
استادان
از دیگر استادان او باید به برهان الدین فزاری و ابن خطیب جبرین اشاره کرد. گرایش های صوفیانه برخی استادان او، از جمله شرف الدین بارزی و عبس سرجاوی، بی گمان یکی از زمینه های پیدا شدن اندیشه تصوف در ابن وردی بوده است. با این همه، بعید نیست که لااقل نیمه اول زندگی ابن وردی، با خوش گذرانی و لذت جویی همراه بوده باشد. اشعاری که وی در وصف خمر، مطایبه و غزل مذکر سروده، شاید دلیلی بر این مدعا باشد.
قضاوت
...