ییلاق

ییلاق . [ ی َی ْ / ی ِی ْ ] (اِخ ) ازبلوکات کردستان ، حد شمالی دهات گروس ، شرقی اسفندآباد، جنوبی امیرآباد و غربی سنندج ، مرکز قروه و عده ٔ قرا 146 است . (از یادداشت مؤلف ). نام یکی از دهستانهای بخش حومه ٔ شهرستان سنندج . این دهستان در خاور شهرسنندج واقع و حدود و مشخصات آن به شرح زیر است : از طرف شمال شهرستان بیجار، از جنوب : دهستان گاورود بخش حومه ٔ سنندج و دهستان بیلوار شهرستان کرمانشاه ، از خاور: دهستان اسفندآباد بخش قروه ، از باختر: دهستانهای حسین آباد و حسن آباد بخش حومه ٔ سنندج . آب و هوا: دشت ییلاق در ارتفاع متوسط 1800 گز واقع شده ، به همین مناسبت هوای آن سردسیر و در زمستان به شدت سرد و طولانی است . تابستان آن معتدل و مخصوصاً شبهای آن بسیار خنک و فرح بخش است . در شمال و جنوب و غرب آن ارتفاعات بسیار دیده می شود که ارتفاع بلندترین قله ٔ کوه باختری 2672 گز و بلندترین قلل شمالی 2211 گز است . عرض و طول دشت ییلاق در حدود 30 الی 40 هزار گز و یکی از حاصلخیزترین نقاط منطقه ٔ کردستان می باشد. ارتفاع دهگلان مرکز دهستان از سطح دریا 1811 گز است . رودخانه : از ارتفاعات جنوب ، باختر، و شمال دهستان ، رودخانه های کوچک و متعددی به طرف شهرستان بیجار جاری و در آن شهرستان به رودخانه ٔ قزل اوزن منتهی می گردند. مهمترین آنهاعبارتند از: رودخانه های آرزند، کبودخانی ، سیس ، گرگ آباد، قوری چای ، میرکی ، بله دستی ، شیدا. محصول عمده ٔ دهستان غلات و لبنیات است . شغل سکنه ٔ دهستان زراعت و گله داری است . راه شوسه ٔ سنندج به همدان تقریباً از وسطدهستان می گذرد و در فصل خشکی به اکثر قراء دهستان اتومبیل می توان برد. قسمتی از قراء دهستان ییلاق ، جزء بخش حومه و قسمتی جزء بخش قروه می باشد. دهستان ییلاق از 133 آبادی بزرگ و کوچک تشکیل شده و سکنه ٔ آن در حدود 25هزار تن و قراء مهم دهستان به شرح زیر است : دهگلان ، بلبان آباد، باشماق ، سرنجیانه ، سیس ، چشمه منتش ، آلی پینک ، کروندان . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

ییلاق . [ ی َی ْ / ی ِی ْ ] (ترکی ، اِ مرکب ) از یی [ = یای ] به معنی تابستان و لاق که پسوند مکان است ، به معنی جایی که در تابستان سکنی گزینند. سردسیر.مقابل قشلاق ، گرمسیر. جای تابستانی . تابستانگاه . مصیف : تقییظ؛ ییلاق رفتن . تصیف ، اصطیاف ؛ ییلاق کردن . (یادداشت مؤلف ). جای سرد و هوادار که به فصل تابستان درآن باشند. مقابل قشلاق که جای باش فصل زمستان است . (آنندراج ). جای باش تابستان یعنی جای سرد و خوش هوایی که در مدت تابستان در آن توقف کنند. (ناظم الاطباء). || چراگاه . || میدان . (آنندراج ).

تابستان گاه