بلاش چهارم

بَلاش چهارم یا وَلَگش چهارم (اشک بیست و هفتم) بیست و هفتمین شاه ایران از خاندان اشکانی است که از سال ۱۴۷ تا ۱۹۱ میلادی سلطنت کرد. بلاش چهارم را با اندکی تردید پسر بلاش سوم دانسته اند که پس از او به شاهی رسید. بلاش چهارم در منابع قدیمی بلاش سوم نامیده شده است.
۱۳۳ تاجگذاری بلاش چهارم. اتحاد دوباره دو پادشاهی شرق و غرب اشکانی. از دوره سلطنت بلاش سوم و خسرو اشکانی، به ترتیب پادشاهان اشکانی شرقی و اشکانی غربی، قلمرو اشکانیان دو پاره شده بود.
۱۹۱ مرگ بلاش چهارم و تاجگذاری بلاش پنجم.
بلاش چهارم در سال ۱۶۱ میلادی به ارمنستان لشکر کشید و فرمانروای آن را که دست نشاندهٔ رومیان بود، از آنجا راند. در ادامه نیز با سرداری رومی به نام الیوس سوریانوس جنگید و او را شکست داد. وی پس از این پیروزی روانهٔ سوریه شد و در آنجا سردار دیگر رومی به نام کاسیوس به جلوگیری از پیشروی سپاه اشکانی پرداخت. نبردهایی که میان بلاش چهارم و کاسیوس درگرفت، در ابتدا برای رومیان هدف تدافعی داشت، ولی پس از این که آنها در سوریه پیروز شدند، نبردها حالت تهاجمی به خود گرفت و اشکانیان تاب مقاومت در برابر سپاه کاسیوس را نیاوردند و به آن سوی رود فرات عقب نشینی کردند. کاسیوس توانست ارمنستان را تسخیر کند و پادشاه پیشین آن سرزمین را که سرسپردهٔ رومیان بود و به روم پناهنده شده بود، بر تخت شاهی بازگرداند. وی سپس سرزمین های دیگری را نیز در میان رودان تسخیر کرد و توانست قلمرو رومیان را همانند تراژان گسترش دهد. او شهر سلوکیه را نیز تسخیر کرد و آن را به آتش کشید و این کار را با چند شهر دیگر در میان رودان و از جمله با کاخ شاهی در تیسفون پایتخت اشکانیان نیز کرد. در این هنگام بیماری طاعون بروز کرد و تلفات سنگینی را بر سپاه رومیان وارد نمود و رومیان را وادار به عقب نشینی کرد. نتیجهٔ این نبردها ضمیمه شدن بخش غربی میان رودان و نصیبین به روم بود.
ساسان، نیای اردشیر بابکان، بنیادگذار دودمان ساسانی در زمان بلاش چهارم احتمالاً فرمانروای استان پارس بوده است.
۱۴۷ - ۱۹۱ میلادی