کلمه جو
صفحه اصلی

اصحاب کساء

لغت نامه دهخدا

اصحاب کساء. [ اَ ب ِ ک ِ ] ( اِخ ) عبارت بودند از فاطمه ( ع ) و علی و حسن و حسین ( ع ) و حضرت پیامبر ( ص ) که آیه ٔانما یرید اﷲ لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیراً ( قرآن 33/33 ) درباره آنان است. ابوسعید خدری از پیامبر ( ص ) روایت کرد که فرمود این آیه درباره پنج تن است ، خودم و علی و حسن و حسین و فاطمه ( ع ). ورجوع به آل عبا و پنج تن آل عبا و اهل کساء و ملل و نحل شهرستانی چ مطبعه حجازی قاهره ج 1 ص 293 و مجمعالبیان ج 4 ص 357 و ارشاد العقل السلیم ج 4 ص 211 شود.

دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] اصحاب کساء، یا اصحاب عبا، لقبی برای حضرت محمد(ص)، حضرت علی(ع)، فاطمه(س)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع). از آنجا که بنابر روایات، پس از نزول آیه تطهیر، پیامبر(ص) برای مشخص کردن مصداق اهل بیت عبای خویش را بر سر خود و چهار نفر دیگر کشید، این پنج نفر را اصحاب کساء نامیده اند. تعابیر خمسه اصحاب کساء، پنج تن آل عبا، پنج تن و آل عبا نیز به همین ماجرا اشاره دارند.
این رویداد بر فضلیت اصحاب کساء بر دیگران و اینکه این پنج نفر «بهترین افراد از مردم» و «کریمترین مخلوقات و شریفترین آنها نزد خدا» هستند دلالت دارد.
احادیثی که از طرق شیعه درباره حدیث کساء وارد شده است همه دلالت دارند که اصحاب کساء پنچ نفر هستند: پیامبر(ص) حضرت علی(ع)، فاطمه(س)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع). طبق این روایات، ام سلمه نیز از پیامبر(ص) اجازه خواست که به جمع آنان بپیوندد، اما پیامبر(ص) به وی اجازه نداد.


کلمات دیگر: