شراره خورشیدی

شرارهٔ خورشیدی از انفجار بزرگ در اتمسفر خورشید به وجود می آید و باعث آزاد شدن انرژی در حد شش ضربدر ۱۰ بتوان ۲۵ ژول می شود.(که در حدود یک ششم انرژی خروجی از سطح خورشید در هر دقیقه است.)این پدیده در سایر ستارگان هم دیده می شود که به آن ها نیز شرارهٔ ستاره ای گفته می شود. شرارهٔ خورشیدی کلیهٔ لایه های سطح خورشید شامل شیدسپهر، تاج خورشیدی و فام سپهر)را مورد تأثیر قرار می دهد و باعث گرم شدن پلاسما تا چندین میلیون درجهٔ کلوین می شود. همچنین باعث سرعت یافتن الکترونها و پروتونها و ینهای سنگین تا نزدیکی سرعت نور می شود. همچنین اشعه ای را تولید می کند و لایه های الکترومغناطیس را ایجاد می کند که شامل کلیهٔ امواج الکترومغناطیس می باشد. از امواج رادیویی تا اشعهٔ گاما. شراره ها خود را از آزاد سازی انرژی مغناطیسی ذخیره شده در تاج خورشیدی تغذیه می کنند .
خروج جرم از تاج خورشیدی
باد خورشیدی
اشعهٔ ایکس و اشعهٔ ماورای بنفش می توانند روی یون کره تأثیر بگذارند و تولید امواج ارتباطی با طول موج بالا بنمایند که این این امواج می تواند باعث اختلال در رادارها و تجهیزاتی که با فرکانس کار می کنند بشود. شرارهٔ خورشیدی برای اولین بار در روی خورشید توسط ریچارد کریستوفر کارینگتون و همچنین توسط ریچارد هدسون در سال ۱۸۵۹ مشاهده گردید. همچنین شرارهٔ ستارگان در روی بسیاری از ستارگان دیده شده است. فرکانس های به وجود آمده از شراره های خورشیدی مختلف است. از ۱ روز زمانی که خورشید در حالت فعال قرار دارد تا ۱ بار در هفته زمانی که سطح خورشید آرام است تغییر می کند.

شَرارۀ خورشیدی (solar flare)
شَراره خورشیدی
فوران درخشندۀ سطح خورشید، بر فراز لک خورشیدی. به نظر می رسد براثر آزادسازی انرژی مغناطیسی پدید می آید. شراره ها طی چند دقیقه به حداکثر درخشندگی می رسند و سپس، فاصلۀ زمانی در بیش از یک ساعت محو می شوند. شراره ها فواره هایی از ذرات اتمی را، با حداکثر سرعت هزار کیلومتر در ثانیه، به فضا پرتاب می کنند. این ذرات وقتی به زمین می رسند موجب قطع امواج رادیویی، اختلال در میدان مغناطیسی زمین، و ظهور شفق های قطبی می شوند.