گرافیت

گرافیت یکی از آلوتروپ های (دگرشکلی ها)کربن است که به جهت نرم بودن و رنگ سیاهش در ساخت نوک مداد مورد استفاده قرار می گیرد. گرافیت ساختار لایه-لایه داشته و از قرار گرفتن ۶ اتم کربن به صورت ۶ ضلعی منتظم پدید آمده است. این اتم ها با پیوند کوالانسی به هم متصلند و نمی توانند با کربنی خارج از این لایه پیوند کوالانسی تشکیل دهند، بنابراین یک لایه گرافیت از طریق پیوند واندروالس -که پیوند ضعیفی است- به لایه های زیرین متصل است. این خاصیت سبب می شود لایه های گرافیت به راحتی به روی هم بلغزند. به همین دلیل از این ترکیب برای «روان کاری» و «روغن کاری» استفاده می شود. از گرافیت به عنوان الکترودهای کوره، روان کننده، ماده نسوز، قطعات الکتریکی، رنگ ها، فولادهای پرکربن، چدن ها، مداد گرافیتی و … استفاده می شود.گرافیت بر خلاف الماس (دیگر آلوتروپ کربن) هادی جریان الکتریکی ست. گرافیت پایدارترین شکل کربن در شرایط استاندارد است.
بالاترین مقاومت طبیعی و سختی
ضدزنگ و مقاوم در برابر حرارت
روانکاری طبیعی بالا
مقاومت حرارتی بالا تا ۲۵۰۰ درجه سانتی گراد
رسانای الکتریکی و حرارتی
ثبات شیمیایی
بازدارنده تابش (اشعه)
اصطکاک کم
مقاومت فشاری بالا

گرافیت (graphite)
صورت بلورین کربن، لایه لایه، و به رنگ خاکستری مایل به سیاه. مادۀ روان کاری و جزءِ اصلی تشکیل دهندۀ مغز مداد است. گرافیت، مانند الماس و فولرن، از چند ریختهای کربن است. در گرافیت، اتم های کربن در لایه ها پیوندی مستحکم، ولی در بین لایه ها پیوندی ضعیف دارند. اتم های دیگر به نواحی بین لایه ها وارد و سبب لغزش لایه ها روی یکدیگر می شوند. گرافیت نقطۀ ذوب بسیار بالایی، حدود ۳۵۰۰ درجۀ سانتی گراد دارد و رسانای خوبی برای گرما و برق است. این کانی نوترون را جذب می کند و بنابراین، برای کُندکردن واکنش زنجیره ای در واکنش گاه های هسته ای از آن استفاده می کنند.