[ویکی فقه] در خلقت انسان، غایت حکیمانه ای که
خداوند در مسیر خلقت عالم در نظر گرفته، تکامل انسان و رسیدن او به درجات والای وجودی و در نهایت، بهره مندی او از این کمالات و رشد و پیشرفت آدمی است.
در آغاز خداوند نوع انسان اولیه را خلق کرد و سپس نسل وی را از
نطفه همان انسان قرار داد. تا بدین سان، مراحل
حیات آدمی پس از خلق ادامه یابد. این بیان، جوابی است دینی در رد عقاید داروین و کسانی که اجداد انسان اولیه را موجودات تک سلولی و یا از نسل میمون می پندارند.
نحوه خلقت آدمی
در نظرگاه اسلامی، نوع انسان دو گونه آفرینش داشته است:یکی آفرینش از گِل و بدون پدر و مادر. این گونه آفرینش ویژه آدم (علیه السلام) و حوّا است که خداوند آنان را از گِل آفرید. این گونه از آفرینش، تنها یک بار رخ داده است.دوم، آفرینش از یک پدر و یک مادر که نسل انسان پس از آدم (علیه السلام) و حوّا را شامل می شود. همه انسان ها از نسل آدم (علیه السلام) و حوّایند که بر اثر ازدواج یک مرد و یک زن پدید آمده اند.گونه دوم از آفرینش همواره ادامه دارد و یکی از نشانه های نعمت های الهی و از پایه های تکامل بشر است. بنابراین، اصل انسان از گِل و نسل او از آب است.
قرآن درباره گونه نخست آفرینش به صراحت می فرماید که آفرینش انسان از گِل آغاز شده است.
سجده/سوره۳۲، آیه۷.
برخی عمر بشر را هفت هزار سال تخمین زده اند. اگرچه گاه بقایایی از
استخوان های انسان کشف می شود که قدمت آن به صدها هزار سال پیش می رسد، امّا ممکن است از آنِ انسان کنونی نباشند و به نسلی که پیش از آدم و حوّا می زیسته اند مربوط شوند.شمار جمعیت فعلی انسان ها نظریه هفت هزار سال را تأیید می کند؛ زیرا اگر نسل انسان را از آدم و حوّا بدانیم، با توجّه به مرگ و میرهای طبیعی و نیز ناشی از جنگ ها و بیماری ها، شمار انسان ها به قدری می رسد که امروز هست. این نظریه بر آن است که استخوان های کشف شده نیز به احتمال، از آنِ نوعی هستند که پیش از آدم و حوّا می زیسته است.
حسینی دشتی، سید مصطفی، معارف و معاریف، ج۱، ۲۹۱.
...
wikifeqh: خلقت انسان (قرآن). مساله خلقت انسان یکی از موضوعاتی است که به در آیات بسیاری از قرآن بیان شده است.
خلقت انسان، آفرینشی بدیع و حادث:أولایذکر الإنسن أنّا خلقنه من قبل و لم یک شیا. هل أتی علی الإنسن حین مّن الدّهر لم یکن شیا مّذکورا.
اعتدال خلقت انسان
آفرینش انسان به صورت متعادل و موزون:فإذا سوّیته ونفخت فیه من رّوحی فقعوا له سجدین. قال له صاحبه ... أکفرت بالّذی خلقک من تراب ثمّ من نّطفة ثمّ سوّیک رجلا. ثمّ سوّیه ونفخ فیه من رّوحه .... فإذا سوّیته ونفخت فیه من رّوحی .... ثمّ کان علقة فخلق فسوّی . الّذی خلقک فسوّیک فعدلک. ونفس وما سوّیها. لقد خلقنا الإنسن فی أحسن تقویم.
تاریخ خلقت انسان
...
