چغری بیک

چغری بیک (ترکی استانبولی: Çağrı Bey) از بزرگان حکومتی در سرآغاز امپراتوری سلجوقی بود. نام کامل او ابوسلیمان داوود چغری بیک بن میکائیل بود. نام چاغری در ترکی به معنای «شاهین کوچک» است.
آلپ ارسلان
قاورد
یاقوتی
سلیمان
بهرام شاه
الیاس
عثمان
خدیجه ارسلان خاتون
گوهر خاتون
صفیه
چغری بیک و طغرل بیک فرزندان میکائیل و نوه سلجوق از قبیله قِنِق یکی از ۲۴ قبیله اغوز بودند. آنها در مدت کوتاهی بعد از فتح ایران به «آسیای صغیر» حمله ور شدند و پس از جنگ ملازگرد (۱۰۷۱ میلادی) در اندک مدتی قسمت عمده آسیای صغیر را اشغال کردند و امپراطوری سلجوقی را تشکیل دادند.
طغرل بیک، برادر خود چغری بیک را همراه با ۳۰۰۰ جنگجو برای یک «سفر اکتشافی» به سرزمین های ناشناسی فرستاد که می گفتند آباد و ثروتمند؛ هستند یعنی آذربایجان و آناتولی. بعد از آنکه چغری بیک با بارهای سنگین تاراج از ری، آذربایجان و ارمنستان به آسیای مرکزی برگشت و تجارب خود را به طغرل بیک تعریف نمود، احتمالاً نطفه کوچ های بزرگ سلجوقیان و عموماً قبایل ترک زبان به سوی ایران، از جمله خراسان، آذربایجان و همچنین آناتولی شکل گرفت؛ این در سال ۱۰۱۸ م بود. با این روند، اولین موج بزرگ مهاجرت قبایل ترک به خراسان و بقیه نقاط ایران آغاز شد.