کردکوی

کُردکوی شهری در غرب استان گلستان و در شمال ایران است. این شهر مرکز شهرستان کردکوی است و در ۲۹ کیلومتری گرگان واقع است. جمعیت شهر کردکوی در سرشماری سال ۱۳۹۰ خورشیدی برابر با ۳۸٬۲۴۶ نفر بوده است. زبان محلی مردم این شهرستان تبری یا همان مازندرانی می باشد.
بخش بزرگی از اقوام کردکوی را اقوام مازندرانی بومی کردکوی تشکیل می دهند که قرن های متمادی ساکن این منطقه بوده اند.
بخشی از طایفه مازندرانی ها در کردکوی از منطقه جویبار می باشند که از اولین بومیان آن منطقه و اصیل ترین مردمان سرزمین مازندران بوده اند که با توجه به شرایط پ یش آمده در دوره قاجار از جویبار به سمت منطقه کردکوی آمدند؛ و هویت نام خانوادگی آن ها مازندرانی است. به گفته باستان شناسان سرزمین کنونی مازندران از قدیمی ترین سکونت گاه بشری در حاشیه دریای مازندران بوده که آریایی ها پس از استقرار در ایران، تبرستان را «ساتراپی آریایی نژاد» خواندند. مازندران و گیلان در آن زمان، «ساتراپی متحد» خوانده می شدند و به «فرشوادگر» یا «پتشخوارگر» نامیده شدند. در واقع بعد از مهاجرت آریایی ها به ایران، میان آماردها و آریایی ها، جنگی درگرفت که در پی این جنگ، قبیله های کوچک شکست خوردند و به نوشته برخی دیگر از مورخان «اقوام تپور»، از دیگر اقوام ساکن در مازندران بودند که بعد از پراکنده شدن آماردها در ایران، به مازندران آمدند و سرزمین تپورستان را شکل دادند و جزو طایفه های جنگجو به شمار می آمدند که همواره در سپاه ایرانیان به عنوان گارد سنطنتی حضور داشتند.
بخش دیگری از طایفه های مازندرانی ها در کردکوی از اسرم می باشند که زادگاه و اصالت آنان به این منطقه بر می گردد؛ که با توجه به شرایط پیش آمده به منطقه کردکوی کوچ کرده اند و هویت نام خانوادگی مازندرانی را برای خود انتخاب نموده اند. سرزمین اسرم تاریخ و قدمت ۶۰۰۰ ساله دارد و در زمانی هم پایتخت قوم هیرکانیا، قبل از ساری بوده است. از اصالت و قدمت این منطقه می توان فهمید که اسرم و ساکنانی که در این منطقه زندگی کرده اند از چه تاریخ و پیشینه مازندران برخوردار بوده اند. اشپیگل شرق شناس و نئونازیست آورده است که نام ساری کنونی برگرفته از نام قوم سائورو بوده که پیش از هجوم اقوام آریایی در شهر باستانی اسرم زندگی می کردند.
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این مکان ۳۹٬۸۸۱ نفر (۱۲٬۹۷۱ خانوار) بوده است.
ساکنین اولیه این شهر مازندرانی بوده اند نادر شاه افشار پس از شکست توپال عثمان پاشا و گرفتن بغداد، در هنگام گذر از اورامانات برخی از طوایف کُرد را برای تجهیز سپاه خود و دفع ترکمن ها –که به مازندران و استرآباد حمله می کردند– به این ناحیه کوچ داد که این طوایف در محلی نزدیکی استرآباد که امروزه کُردکوی نامیده می شود، ساکن شدند.
این سرزمین تا ۱۹ تیر ۱۳۱۹ به کُردمحله مشهور بوده که در این روز نام کُردمحله به کُردکوی تغییر داده شد. نزدیک به چند سده از کوچ کُردهای اورامانات به این ناحیه می گذرد و این سرزمین امروزه دچار دگرگونی های گسترده در حوزه فرهنگ، زبان و جمعیت شده است. به گونه ای که دیگر نه کسی به کُردی سخن می گوید و نه جمعیت آن یکدست و بکر باقی مانده است. در دوره های گوناگون، به ویژه اواخر قاجار، این ناحیه، به دلیل آب و هوا و خاک مناسبی که برای کشاورزی داشت، مهاجران بسیاری را از نواحی گوناگون کشور، به ویژه سیستان، خراسان و شهرهایی از مازندران پذیرفته است که در دگرگونی فرهنگ و زبان مردم آن بی تأثیر نبوده است.زبان مردم کردکوی مازندرانی است.