عصر سنگ

عصر سنگ یا عصر حجر دوره ای است که در آن فناوری در راستای فرگشت انسانی گسترده شده و زندگی انسانی از شرق آفریقا به سراسر جهان پراکنده شد. این دوره با پیشرفت کشاورزی، رام کردن دام ها، و گداختن سنگ مس و فلزکاری به پایان رسید. ازآنجاکه نوشتن را آغازِ تاریخ می دانند، عصر سنگ در دورهٔ پیش از تاریخ جای می گیرد.
ساختاری سنگیِ چادرمانند در درون غاری در نزدیکیِ گروت دولازاره در نیسِ فرانسه
ساختاری سنگی با بامی از چوب، یافت شده در دولنی وستونیتسهٔ چکسلواکی، از سال ۲۳ ق. م
کلبه های بسیارِ ساخته شده از استخوانِ ماموت در اروپای خاوری و سیبری
چادری از پوست جانوران از ۱۵هزار تا ۱۰هزار ق. م در پلاتو پارن فرانسه
نیایشگاه هایی دارای چند اتاق یا تک اتاقه و دارای چندین ستون، از آسیا تا اروپا
اصطلاح عصر سنگ را نخستین بار رومیان و چینیان باستان به کار برده اند. بااین حال، در سال ۱۸۱۹ کریستیان یورگنسن تامسن، نخستین موزه دار موزهٔ ملی دانمارک، به هنگام ساماندهی مجدد اشیای موزه اش، تصمیم گرفت آن ها را براساس مواد معمولِ به کاررفته در زمان ساختشان بچیند. تامسن آثار موزه اش را سه بخش کرد: عصر سنگ، عصر مفرغ و عصر آهن.
عصر سنگ کهن یا دورهٔ پارینه سنگی بیش از یک میلیون سال به درازا کشید و در درازای این زمان، تغییرات آب و هوایی ای رخ داد که اثر بسیاری بر فرگشت انسان گذارد. ریخت شناسی واژگانیِ انسان ها نیز از این دوره تا گذر از بخش های نزدیک تر عصر سنگ نمو نمود.
بازهٔ زمانی میان پایان عصر یخ میان ۱۰ تا ۶ هزار سال به درازا انجامید و ویژگی آن پدید آمدن دریاها و تغییرات محیطی و نیاز به یافتن منبع های خوراکیِ تازه بود. گسترش و پیشرفت ابزارهای ظریف سنگی، واکنشی به این نیاز بود. این ابزارهای پیشرفته، ابزارهای دورهٔ پارینه سنگی بود. در اروپا این ابزارها در دورهٔ میان سنگی از خاور نزدیک کهن بدانجا برده شده بود. این ابزارها شکار را پیشرفته کرده و ماهی گیری را ممکن ساخت. رام کردن سگ برای شکار، محصول این دوران است.