ویرژیل

پوبلیوس ورگیلیوس مارو یا ویرژیل (به لاتین: Publius Vergilius Maro، به فرانسوی: Virgile) (‎۱۵ اکتبر ۷۰ (پیش از میلاد) – ۲۱ سپتامبر ۱۹ (پیش از میلاد)) شاعر کلاسیک روم و نویسنده ترانه های روستایی (گئورکیک)، سرودهای شبانی و انئید واپسین شعر حماسی روم از دوازده کتاب که حماسه ملی امپراتوری روم شد.
ویرژیل (شخصیت داستانی)
کمدی الهی
نمایش افسانه ای ویرژیل راهنمای دانته برای ساخت دوزخ و برزخ در اثر حماسی او کمدی الهی بود.
ویرژیل در گل سیزالپین در شمال ایتالیای کنونی زاده شد. برخی پژوهشگران تبار او را سلتی می دانند. او نخستین آموزش ها را هنگامی که پنج سال داشت دید. هنگامی که بزرگ تر شد او را به رم فرستادند و او در آنجا علم بدیع، پزشکی و ستاره شناسی آموخت.
در ۴۲ (پیش از میلاد) و با رخدادهای پس از ترور ژولیوس سزار سربازانی که از حالت آماده باش به درآمده بودند کشتزار پدری ویرژیل را در نزدیکی منتووا از دست خانواده ویرژیل به درآوردند. در این زمان ویرژیل سرودهای شبانی را سرود که در میانه دهه ۳۰ پیش از میلاد پخش شد.

ویرژیل (شخصیت داستانی). ویرژیل یکی از شخصیتهای اصلی مجموعه کمدی الهی اثر دانته آلیگری است. این شخصیت به دانته کمک می کند که از دوزخ عبور کرده و دانته را تا نیمه راه برزخ همراهی می کند. در این کتاب ویرژیل نمادی از عقل سلیم است. از نیمه راه برزخ تا بهشت، دانته توسط بئاتریس (که معشوقه او در دنیای واقعی نیز بوده) راهنمایی می شود.
ویرژیل
کمدی الهی

ویرْژیل (۷۰ـ۱۹ق م)(Virgil)
ویرْژیل
(نام اصلی: پوبلیوس ورگیلیوس مارو) شاعر رومی. آثار او عبارت اند از گفت وگوهای چوپانان (۳۷پ م) که مجموعه ای از اشعار شبانی است؛ گئورگیس (درباب کشاورزی) (۳۰پ م)، چهار دفتر دربارۀ فن کشاورزی؛ و شاهکار حماسی او، اِنِئید (۱۹ـ۳۰پ م). مایکناس به نمایندگی از اوکتاویانوس (و بعد امپراتور اوگوستوس) از او حمایت می کرد. ویرژیل در نزدیکی مانتوا متولد شد، در کرمونا و مدیولانوم (میلان) تحصیل کرد، و سپس در روم فلسفه و سخنوری خواند. دومین کتابش، جورجیکس، را که دربارۀ هوراس بود، به حامی جدید خود، مایکناس، تقدیم کرد. بیشتر سال های باقی ماندۀ عمرش را در ناپل گذراند و دَه سال آخر زندگی اش را وقف تألیف آنئید کرد که مهم ترین شعر ادبیات لاتینی به شمار می آید. در ۱۹پ م به یونان رفت و هنگام دیدار از ویرانه های مگارا به تب مبتلا شد. پس از بازگشت به ایتالیا و ورود به بروندیسیوم درگذشت. ویرژیل تصمیم گرفته بود که آنئید را ازبین ببرد، امّا اوصیایش، به دستور امپراتور اوگوستوس، آن را منتشر کردند. اقتباس های مسیحیان از کتاب گفت وگوهای چوپانان، به ویژه گفت وگوی چهارم، بر اعتبار او در قرون وسطا افزود. تا آن جا که دانته در کمدی الهی برای توصیف جهان پس از مرگ، او را الگوی خود قرار داد.