صددروازه

صددروازه یا هکاتومپیلوس (Hecatompylos) یک شهر باستانی در باختر خراسان که از ۲۰۰ پیش از میلاد پایتخت اشکانیان بود. واژه هکاتومپیلوس در زبان یونانی به معنای صد دروازه می باشد. این لقب در نزد یونانیان به شهرهایی داده می شد که بیش ازچهار دروازه را دارا بودند.
کومش
تپه حصار
اسکندر مقدونی در تابستان ۳۳۰ (پیش از میلاد) در این محل توقف کرده بود. صددروازه با مرگ اسکندر بخشی از امپراتوری سلوکیان گردید. قبیلهٔ پارتی در ۲۳۸ (پیش از میلاد) بر این شهر چیره شدند و آن را یکی از نخستین پایتخت های اشکانیان نمودند. گمان می رود صددروازه در دورهٔ اوج خود ۲۸ کیلومتر مربع پهناوری داشته.
در دوران پس از اسلام این شهر به «شهر قومس» شهرت دارد که مرکز ایالت قومس بود.
این شهر باستانی امروزه با نام دامغان در راه تهران-مشهد قرار دارد.

(به یونانی هکاتوم پیلوس) شهری در نزدیکی دامغان، دومین پایتخت اشکانیان، پس از شهر نسا یا پارتانیسا. در دهۀ ۱۹۳۰ فریدریک وولسین، اریک اشمیت، و ارنست هرتسفلد تلاش کردند تا هکاتوم پیلوس را در اطراف شهر دامغان بیابند، اما موفق نشدند. در دهۀ ۱۹۷۰ دیوید استروناخ، جان هانسمن، و علی اکبر سرافراز ویرانه هایی را در نزدیکی قومس از توابع دامغان، همان صددروازه معرفی کردند. به نظر می رسد که صددروازه در اواخر قرن ۳پ م ساخته شده باشد؛ با این حال، از نظر باستان شناسی، طرح و ساختار شهری هکاتوم پیلوس هنوز مشخص نیست. آنچه را صددروازه نامیده اند، چند تل کوچک پراکنده است که همانند شهرهای پارتی لبانا، فیروزآباد، و دارابگرد طرح کلی یک شهر انسجام یافته با ابعاد و مساحت مشخص را نشان نمی دهد. شاید صددروازه در اصل کاخ و دژی سلطنتی بوده در منطقه ای خوش آب و هوا در کوهپایه های البرز. هکاتوم پیلوس در قرن اول پ م جای خود را به تیسفون داد. دیوید استروناخ فرسایش شدید سازه های خشتی و گلی صد دروازه را عامل اصلی دشواری شناسایی آن می داند. اثری از معماری طاق و قوس و ایوان رایج در دورۀ پارتی و گچبری و موزاییک سازی از هکاتوم پیلوس به دست نیامده است.