برکت

wiki: برکت (آلبوم)

wiki: برکت (ابهام زدایی)

wiki: برکت (بلژیک)

wikifeqh: خیر نافع و امری غیرمحسوس و اعمّ از مادّی و معنوی می دانند و بین آن و نظام جاری اسباب و مسببات منافاتی نمی بینند، چنان که معتقدند برکت، امری نسبی است و در هر چیزی به حسب هدفی است که در آن نهفته است.
راغب در مفردات می گوید: اصل کلمه "برکت"، "برک" - به فتحه باء - و به معنای سینه شتر است ولیکن در غیر این معنا نیز استعمال می شود، از آن جمله می گویند: "فلانی دارای برکه است" و "برک البعیر" به معنای این است که شتر سینه خود را به زمین زد و چون این معنا مستلزم یک نحو قرار گرفتن و ثابت شدن است لذا کلمه مزبور را در ثبوت که لازمه معنای اصلی است نیز استعمال کرده و می گویند: "ابترکوا فی الحرب - در جنگ پای برجا شده و به عقب برنگشتند" و به همین مناسبت آن محلی را که مردان دلیر و شجاعان لشکر موضع می گیرند. "براکاء" و "بروکاء" می نامند و نیز در جایی که حیوان از راه رفتن بازمی ایستد و به هیچ وجه تکان نمی خورد می گویند: "ابترکت الدابة" و آب انبار را نیز به همین جهت "برکه" می نامند، برای این که آب انبار محل ثابت شدن و قرار گرفتن آب است.
"برکت" ثبوت خیر خداوندی است در چیزی و اگر فرموده: "لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَالْأَرْضِ" برای این بوده که خیرات در زمین و آسمان قرار گرفته، همچنان که آب در برکه جای می گیرد و "مبارک" چیزی است که این خبر در آن باشد و به همین معنا است. آیه "هذا ذِکْرٌ مُبارَکٌ أَنْزَلْناهُ".
سپس می گوید: از آنجایی که خیرات الهی از مقام ربوبیتش به طور نامحسوس صادر می شود و مقدار و عدد آن هم قابل شمردن نیست، لذا به هر چیزی که دارای زیاده غیرمحسوسی است می گویند: این چیز مبارک و دارای برکت است، روایتی هم که می گوید: "هیچ مالی از صدقه دادن کم نمی شود" مقصودش همین نقصان غیرمحسوس است نه کاهش مخصوص که بعضی از زیانکاران پنداشته و در رد آن گفته اند: ما ترازو می گذاریم و از فلان مال، مقداری صدقه داده سپس آن را بار دیگر می سنجیم و می بینیم که به مقدار صدقه کم شده است.
راغب سپس اضافه کرده است که: مراد از "تَبارَکَ اللَّهُ" اختصاص خداوند است به خیرات. پس بنابراین، برکت به معنای خیری است که در چیزی مستقر گشته و لازمه آن شده باشد، مانند برکت در نسل که به معنای فراوانی اعقاب یا بقای نام و دودمان است و برکت در غذا که به معنای سیرکردن مردم بیشتری است و برکت در وقت که به معنای گنجایش داشتن برای انجام کاری است که آن مقدار وقت معمولاً گنجایش انجام چنان کاری را ندارد.
چیزی که هست از آنجا که غرض از دین تنها و تنها سعادت معنوی و یا حسی منتهی به معنوی است، لذا مقصود از برکت در لسان دین آن چیزی است که در آن خیر معنوی و یا مادی منتهی به معنوی باشد، مانند آن دعایی که ملائکه در حق حضرت ابراهیم علیه السلام کرده و گفتند: رَحْمَتُ اللّهِ وَبَرَکَاتُهُ عَلَیْکُمْ أَهْلَ الْبَیْتِ که مراد از آن، برکت معنوی مانند دین و قرب خدا و سایر خیرات گوناگون معنوی و نیز برکت حسی مانند مال و کثرت و بقای نسل و دودمان و سایر خیرات مادی است که برگشت آن به معنویات می باشد.