پسر نوح

[ویکی شیعه] حضرت نوح(ع) چهار پسر به نام های سام، حام، یافث و کنعان داشت. در میان آنها کنعان تنها پسری بود که به موعظه های پدر توجه نکرد و به او ایمان نیاورد و در نهایت در عذاب الهی که به صورت طوفان نازل شده بود به همراه کافران غرق شد. البته در خصوص نام پسر چهارم اختلاف وجود دارد با وجود اینکه بسیاری نام او را کنعان عنوان کرده اند برخی نام او را «یام» دانسته اند. داستان پسر نوح(ع) در قرآن کریم در راستای چارچوب اهداف قصه های قرآنی بیان شده است لذا به جزئیات این داستان و ویژگی های پسر نوح هیچ اشاره ای نشده است.
تنها تصویری که از پسر نوح در قرآن کریم وجود دارد لحظه ای است که طوفان آغاز شده و پسر نوح خارج از کشتی است. بنا به روایت قرآن، این هنگام نوح(ع) پسر را می بیند و به او می گوید: «ای پسر با ما سوار شو و با کافران نباش». پسر نوح به پدر می گوید که به زودی به کوهی پناه می جویم تا از طوفان و آب در امان باشم، سپس حضرت نوح(ع) به او می گوید «امروز در برابر فرمان خدا هیچ نگاه دارنده ای نیست، مگر کسی که رحم کند.» در این هنگام است که خداوند مکالمه پدر و پسر را با موجی قطع می کند و در نهایت پسر نوح را در طوفان خود غرق می کند.
در انتهای داستان پسر نوح آیاتی وجود دارد که مفسران در تفسیر آن آیات اختلاف دارند. خداوند از آیه ۴۵ تا ۴۸ سوره هود داستان پسر نوح و حضرت نوح(ع) را اینگونه به پایان می رساند «نوح به پروردگارش عرض کرد: «پروردگارا! پسرم از خاندان من است؛ و وعده تو (در مورد نجات خاندانم) حق است؛ و تو از همه حکم کنندگان برتری!» خداوند فرمود: «ای نوح! او از اهل تو نیست! او عمل غیر صالحی است ! پس، آنچه را از آن آگاه نیستی، از من مخواه! من به تو اندرز می دهم تا از جاهلان نباشی!!» ».