کلمه جو
صفحه اصلی

وراوی

فرهنگ فارسی

شهر کوچکی بوده است در کوههای آذربایجان میان اردبیل و تبریز در یک منزلی اهر .

دانشنامه عمومی

وراوی برگرفته از "ور" به معنای نزدیک، کنار و "او" با حرف الف فتحه دار و حرف واو ساکن به معنای آب است و "ی" که پسوند است. پس وراوی یعنی کسی یا چیزی که کنار آب است. برخی شواهد تاریخی نشان از آن دارد که موسسان وراوی کنونی مهاجرانی از سیوند فارس بوده اند که به علت شغل دامپروری برای نخستین بار در کنار منبع آب شیرین فصلی یا همان تالاب فصلی وراوی (شط وراوی) سکنی گزیده اند و سپس وراوی جدید را ایجاد کرده اند. آثار تاریخی پیش از اسلام مربوط به وراوی ها در شمال غرب وراوی با نام "عربی" و قلعه و مقبره های دماغه گره موجود است.


نام بخشي از توابع شهرستان مهر (حدود 390 كليومتري شيراز واقع در جنوب استان فارس)


وراوی به یکی از موارد زیر اشاره دارد:
بخش وراوی، در شهرستان مهر استان فارس
دهستان وراوی، در شهرستان مهر استان فارس
وراوی (فارس)، از شهرهای استان فارس
وراوی (دشتی)، روستایی در شهرستان دشتی استان بوشهر
وراوی، نام قدیم مشگین شهر

دانشنامه آزاد فارسی

وَراوی
شهری در استان فارس، شهرستان مُهر، و مرکز اداری وَراوی. با ارتفاعی حدود ۴۷۰ متر، در منطقه ای کوه پایه ای، در ۲۴۲کیلومتری جنوب شرقی شیراز و بیست کیلومتری شرق جنوبی مُهر، در دامنه جنوبی کوه علامرودشت، نُه کیلومتری شمال راه مُهر به لامرد قرار دارد. اقلیم آن نیز بسیار گرم و خشکو جمعیت آن ۴,۰۶۶ نفر است (۱۳۸۵).


کلمات دیگر: