کلمه جو
صفحه اصلی

بابل پشت

لغت نامه دهخدا

بابل پشت. [ ب ُ پ ُ ] ( اِخ ) یکی از نواحی مشهدسر. ( سفرنامه مازندران و استرآباد رابینو ص 116 قسمت انگلیسی چ قاهره 1342 هَ. ق. ). دهی از دهستان پازوار بخش بابلسر شهرستان بابل در 3هزارگزی جنوب بابلسر، کنار شوسه بابل به بابلسر. دشت ، معتدل مرطوب ، مالاریائی. دارای 515 تن سکنه. آب آن از چاه است. محصول آن صیفی ، پنبه ، غلات ، کنجد و شغل اهالی زراعت است. ( فرهنگ جغرافیائی ایران ج 3 ).

دانشنامه عمومی

مختصات: ۳۶°۳۹′۴۰″ شمالی ۵۲°۳۸′۳۳″ شرقی / ۳۶٫۶۶۱۱۱°شمالی ۵۲٫۶۴۲۵۰°شرقی / 36.66111; 52.64250
بابل پشت، روستایی است از توابع بخش مرکزی شهرستان بابلسر در استان مازندران ایران.
این روستا در دهستان بابلرود قرار داشته و براساس آخرین سرشماری مرکز آمار ایران که در سال ۱۳۸۵ صورت گرفته، جمعیت آن ۱۴۵۵نفر (۳۹۳خانوار) بوده است.

گویش مازنی

/baabel pesht/ روستایی در بابل

روستایی در بابل



کلمات دیگر: