یورو

یورو (به الفبای لاتین: euro) (نماد: €؛ کد ایزو: EUR) یکای پول کشورهای منطقه یورو است که به ۱۰۰ سنت تقسیم می شود. استفاده از یورو در اول ژانویه سال ۲۰۰۲ رسماً در کشورهای آلمان، فرانسه، بلژیک، اتریش، اسپانیا، پرتغال، یونان، ایتالیا، ایرلند، لوکزامبورگ، هلند و فنلاند آغاز شد و اکنون در ۱۹ کشور از ۲۸ عضو اتحادیه اروپا به طور رسمی در جریان است.منطقه یورو(۱۹)  اتریش  بلژیک  قبرس  استونی  فنلاند  فرانسه  آلمان  یونان  جمهوری ایرلند ایتالیا لتونی لیتوانی لوکزامبورگ مالت هلند پرتغال اسلواکی اسلوونی اسپانیا
ایده یکای پول یکسان، نخستین بار توسط ژاک دلور، وزیر اقتصاد سابق فرانسه که از سال ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۵، ریاست کمیسیون اروپا را به عهده داشت، ارائه شد. هدف این بود که هویت اروپایی در بازارها تقویت شده و تثبیت قیمت ها، رشد اقتصادی و منافع تجاری نصیب اعضا شود. دلور در گزارشی که در سال ۱۹۸۹ ارائه داد، یکای پول مشترک را یک هدف پولی مشترک توصیف کرد که تاحدی موجب رهایی کامل از جنبش های سرمایه داری خواهد شد.یکای پول یورو که بزرگ ترین قدرت تجاری دنیا را شکل داد، با هدف وصل کردن کشورهای اروپایی برای مقاصد تجاری و سیاسی،یورو در بحبوحه آشوب های سیاسی و اقتصادی به وجود آمد؛ دیوار برلین در سال ۱۹۸۹ فروریخته بود و آلمان ها در اندیشه اتحاد بودند، در شرق اروپا بساط کمونیسم برچیده شده بود و منطقه شاهد فراز و فرودهای بسیار بود. با پایان جنگ جهانی دوم، اتحادیه اروپا تأسیس شده بود اما اقتصاد منطقه در مسیر تک قطبی شدن حرکت می کرد. پیمان ماستریخت در تاریخ ۷ فوریه ۱۹۹۲ در یکی از شهرهای هلند به نام ماستریخت به امضا رسید و از سال ۱۹۹۳ به اجرا درآمد. این معاهده، ساختار یک یکای پول مشترک را طراحی کرد؛ نماد این ارز جدید از حرف اپسیلون در الفبای یونانی (ε) الهام گرفت و از سال ۲۰۰۱، سکه ها و اسکناس های آن توسط بانک مرکزی اروپا منتشر و وارد بازار شد.

یورو (Euro)
واحد پولی اتحادیۀ اروپا. اوّل ژانویۀ ۲۰۰۲، سکّه ها و اسکناس های یورو در دوازده کشور از پانزده کشور عضو اتحادیۀ اروپا به جریان افتاد و یورو جانشین پول در گردش این کشورها شد. پذیرش یورو آخرین مرحله از برنامۀ اتحاد مالی و اقتصادیاتحادیۀ اروپا بود. اتحاد مالی و اقتصادی که با هدف ایجاد پول واحد و مرجع با صلاحیت مالی برای کشورهای عضو اتحادیۀ اروپا طراحی شد، بخش اصلی پیمان ماستریختبود که اتحادیۀ اروپا براساس آن بنیاد گذارده شد. اتحادیۀ اروپا به منظور تثبیت ارزش یورو، ضوابط اقتصادی سخت گیرانه ای را برای الحاق کشورهای عضو اتحادیه به سیستم مالی یورو تعیین کرده بود. این ضوابط، از جمله به سطوح تورّم، میزان کسری بودجه و بدهی دولت ها و ثبات پول ملی در گردش کشورها مربوط می شد. از آغاز ۲۰۰۲، که سکه ها و اسکناس های یورو با پشتوانۀ قانونی در دوازده کشور به جریان افتاد، پول رایج قدیم کشورها تا پایان فوریۀ ۲۰۰۲ اعتبار قانونی خود را حفظ کرد، اما بعد از این تاریخ، کلیۀ معاملات پولی می بایست از طریق پول جدید (یورو) صورت می گرفت. بانک صادرکنندۀ یورو، بانک مرکزی اروپادر فرانکفورت، آلمان است که در اوایل ژانویۀ ۱۹۹۹ کار خود را شروع کرد. هر یورو ۱۰۰ سنت است. اسکناس های یورو عبارت اند از ۵، ۱۰، ۳۰، ۵۰، ۱۰۰، ۲۰۰ و ۵۰۰ یورویی. علاوه بر سکه های یک و دو یورویی، سکه های ۱، ۲، ۵، ۱۰، ۲۰ و ۵۰ سنتی نیز ضرب شده است. شکل اسکناس ها در تمام کشورها یکسان است ولی هر کشور سکه های مخصوص به خود را ضرب می کند که طرحی مشترک در یک طرف و نماد یا طرح ملی آن کشور در طرف دیگر سکه قرار دارد.

یورو (به الفبای لاتین: euro) (نماد: €؛ کد ایزو: EUR) واحد پول کشورهای منطقه یورو است که شامل ۱۹ کشور از ۲۷ عضو اتحادیه اروپا می باشد.
• «یورو واقعاً وضعیت اروپا را در صحنه بین المللی تقویت کرده است. تنها یک مثال در حوزه صنعت می زنم، از زمانی که یورو واحد پول مشترک شده، ایرباس از بوئینگ پیشی گرفته و این به دلیل قراردادهایی است که در حوزه پولی یورو بسته می شود، ما می توانیم در حوزه صادرات با وسعت زیاد در حوزه پولی یورو فعالیت کنیم... برای نسلهای جوان نیز، این پول رایج است. این احتمالاً یکی از آخرین رویاهای اروپاست که محقق شده است و اکنون باید بدنبال رویاهای دیگری برای معرفی به مردم بود.» -> دیدیه رایندرس
• «واحد پولی یورو می تواند یک نشانهٔ مثبت برای تثبیت مالی و اقتصادی در لتونی باشد و رشد اقتصادی را موجب شود.» -> والدیس دومرووسکیس
• «نوزده کشور از واحد پولی مشترک استفاده می کنند که سیاستهای اقتصادی، کاری و مالیاتی متفاوتی دارند. باید نظم و ترتیب خاصی بر این منطقه حاکم شود و در صورت خروج یا ماندن بریتانیا همکاریهای سیاسی این کشورها عمیق تر و موثرتر شود.» -> مارتین شولتس