حسن شاه هروی معروف به هزّال از شاعران قرن نهم است که از دوران شاهرخ میرزا تا عهد سلطان حسین بایقرا با شاهزادگان و پادشاهان تیموری معاصر بوده و با ایشان هم نشینی داشته است. وی در حدود سال ۸۰۰ هجری قمری، در مشهد ولادت یافت و در جوانی به هرات رفت و در آن جا سکونت گشید. حسن شاه هروی در سال ۹۰۵ هجری درگذشت. وی اشعار هزل گفته است که آن ها را در کتب تاریخ نقل کرده اند؛ بیشتر قصایدش در مدح شاهان تیموری مانند شاهرخ، میرزا سلطان محمد فرزند بایسنقر، سلطان حسین بایقرا و امیرعلیشیر نوایی است. در دیوان اشعارش علاوه بر قصاید، غزلیات، رباعیات و قطعاتی نیز وجود دارد. مشهورترین قصیده ای او فرس نامه است که در آن شاعر اسبش را به طرز شوخی ناک توصیف کرده است.
wiki: حسن شاه هروی