طناب

wiki: فیلم جنایی-روانی فیلم هیجان انگیز آمریکایی به کارگردانی آلفرد هیچکاک، محصول سال ۱۹۴۸ است که بر اساس اقتباس های هیوم کرونین و آرتورلائورنتس از رمانی با همین نام، نوشتهٔ پاتریک همیلتون که در سال ۱۹۲۹ در آمریکا منتشر شده است، تولید شد.این فیلم توسط آلفرد هیچکاک و سیدنی برنشتاین به عنوان اولین محصول مؤسسه سینمایی آتلانتیک تصویر در آمریکا به ثبت رسده است. این فیلم با بازی جیمز استوارت، جان دال و فارلی گرانگر، اولین فیلم رنگی آلفرد هیچکاک است که بدون توقف دوربین ضبط شده است و پس از پایان ضبط، هیچ گونه ویرایشی روی آن صورت نگرفته است و از این نظر به عنوان یک رکورد در تاریخ سینمای جهان به ثبت رسیده است که پس از قایق نجات، دومین فیلم با تنظیمات محدود توسط آلفرد هیچکاک به شمار می رود. در روایتی دیگر گفته می شود ایدهٔ اصلی این فیلم برگرفته ازداستان واقعی زندگی و به قتل رسیدن بابی فرانک ۱۴ ساله در سال ۱۹۲۴ توسط ناتان لئوپولد و ریچارد لوب دانشجویان دانشگاه شیکاگو الهام گرفته شده است.
۲۸ اوت ۱۹۴۸ (۱۹۴۸-08-۲۸)
دو جوان، به نام های شو براندون، با بازی جان دال و فیلپ مرگان با بازی فارلی گرانگر که به نظریهٔ انسان برتر معتقد هستند، دوست و همکلاسی سابق خود، دیوید کنتلی، با بازی دیک هوگان را در آپارتمان خود، با طنابی خفه می کنند. آن ها به قتل به عنوان یک ورزش فکری نشاط آور نگاه می کنند و می خواهند با ارتکاب این قتل نظریهٔ برتر بودن خود را اثبات کنند و در همین راستا از این امر با عنوان یک جنایت کامل یاد می کنند. بعد از اتمام عملیات قتل، شو و فلیپ، جسد دیوید را در یک صندوقچهٔ چوبی بزرگ عتیقه جاسازی می کنند و تعدادی از دوستانشان را برای یک میهمانی به آپارتمان خود، که نمای بیرونی آن، یک نمای پانوراما از افق منهتن است، دعوت می کنند. دو تن از میهمانان اصلی این ضیافت، که از ماجرای قتل بی اطلاع هستند، پدر و خالهٔ دیوید، با بازی کونستانس کولیر را، که به دلیل عدم حضور مادر دیوید، با پدر او همراه شده است، شامل می شوند. همچنین نامزد او، جانت واکر با بازی درخشان جوآن چندلر که قبلاً معشوق سابق کنت لارنس، با بازی داگلاس دیک بوده است، در میهمانی حضور دارند.
براندون با استفاده از یک سری وسایل تزئینی، درست قبل از این که خانم ویلسون، خدمتکار خانه اش برسد، سعی دارد، از صندوقچه ای که جسد دیوید را در آن گذاشته است، به عنوان میز سرو شام استفاده کند. هنگامی که اولین میهمان این ضیافت از درب وارد می شود، براندون می گوید: «حالا تفریح شروع شد.» ایده براندون و فیلیپ برای این قتل، سال ها قبل از گفتگویی با یکی از معلمان مدرسه، در نوجوانی مدرسه الهام گرفته شده بود و هر دو، آمادگی خود را برای ارتکاب قتل به یکدیگر اعلام کرده بودند. ایده براندون و فیلیپ برای این قتل، سال ها قبل از گفتگویی با یکی از معلمان مدرسه، در نوجوانی مدرسه الهام گرفته شده بود و هر دو، آمادگی خود را برای ارتکاب یک قتل به یکدیگر اعلام کرده بودند و این در حالی بود که روبرت در این مورد، همواره با آن دو در حال بحث و جدل بود و در این مباحث همیشه بر نظریه های فکری ابر انسان نیچه و هنر توماس دکوئینسی در جهت استفاده از قتل به عنوان یک بزار برای نمایش نظریهٔ انسان برتر، تأکید داشت. فلیپ در میان همهٔ میهمانان، بیشتر از براندون می خواست تا اثر هنریاش را به تأیید خود برساند، برای این که حس می کرد براندون در تأیید آثار هنری دیگران، دارای احساسات بسیار خوبی است. نکات ظریف براندون در مورد غیبت دیوید، به طور غیر مستقیم، به بحث بر روی هنر قتل منجر می شود و او در طول مدت زمان فیلم آرام و مسلط به نظر می رسد، اگر چه زمانی که او برای اولین بار با روبرت به گفتگو می پردازد، با حالتی عصبی، هیجان زده و با لکنت صحبت می کند، اما از سویی دیگر، فیلیپ همواره ناراحت و عبوس به نظر می رسد؛ از چهرهٔ او پنهان نیست که حس خوبی ندارد و این امر، در نوشیدن بیش از حد و سریع مشروب جلوه ای دیگر پیدا می کند. هنگامی که عمه دیوید، خانم آتواتر، خودش را یک فالگیر معرفی می کند و از فلیپ می خواهد که دست خود را به او نشان بدهد، در پاسخ به او می گوید که با توجه به مهارت بسیار زیاد و بالای او در نواختن پیانو، شهرت زیادی برای او رقم خواهد خورد، اما فلیپ این گونه برداشت می کند که شاید این شهرت، به یک بدنامی برای وی تبدیل شود. غالب گفتگوها و دیالوگ های فیلم، پیرامون دیوید و ماجرای غیبت عجیب و غریب او تمرکز دارد، بر همین اساس، روبرت، به رفتارهای فلیپ، تناقض ها در گفتارهای او و براندون و همچنین بی قراری و عدم تمرکز وی مشکوک شده است. به عنوان مثال، فلیپ مصرانه مصمم بود تا بر روی ماجرای کشتن یک پرنده در مزرعهٔ خانوادگی شاو سرپوش بگذارد، اما روبرت همچنان بر این که تصویر خفه کردن چندین پرنده را توسط فلیپ به چشم دید است، تأکید داشت، اما اندکی بعد، فلیپ، پیش از روبرت، به جهت این که براندون بعد از ظهر زیبا و دل انگیز وی را برهم زده است و نه تنها به خاطر قتل دیوید، به او اعتراض می کند. اندکی که می گذرد، پدر، نامزد و خالهٔ دیوید، با طرح این مسئله که دیوید عدم حضورش را به کسی اطلاع نداده است و حتی در این مورد با کسی تماس نگرفته است و تاکنون نیز به میهمانی نرسیده است، اظهار نگرانی می کنند؛ در همین راستا براندون سعی دارد استرس و حالت تشویش جمع را با مطرح کردن موضوع ازدواج جانت و کنت افزایش دهد. خانم کنتلی به جهت این که حس می کند از سوی دیوید به این میهمانی دعوت نشده است، عصبی به نظر می رسد و به همین دلیل، آقای کنتلی، تصمیم به ترک میهمانی می گیرد.او تعدادی از کتابهایی را که براندون به وی امانت داده است به همراه دارد و دقیقاً کتابها را با همان طنابی که شا براندون و فلیپ برای خفه کردن پسرش از آن استفاده کرده اند، گره زده است. هنگامی که روبرت تصمیم به ترک خانه می گیرد، از خانم ویلسون می خواهد تا کلاه و بارانی اش را برای وی بیاورد، در همین اثناء، خانم ویلسون، به طور تصادفی حروف اول نام و نام خانوادگی دیوید را، که با حروف تزئینی طلایی رنگ درون کلاهی که به چوب لباسی آیزان شده است، نقش بسته است، می بیند و شکش نسبت به ماجرای قتل دیوید بیشتر می شود. حس کنجکاوی روبرت اندکی بعد از ترک همهٔ میهمانان او را به این ساختمان بازمی گرداند و تظاهر می کند که قوطی سیگارش را در خانه دیوید جاگذاشته است. روبرت اندکی بعد، قوطی سیگارش را در گوشه ای خانه پنهان می کند و در حالی که از شو براندون درخواست یک لیوان مشروب می کند، شروع به نظریه پردازی در مورد ناپدید شدن دیوید می کند. او توسط براندون که به نظر می رسد در پی دست یابی به نتیجه و ریشهٔ این جنایت است، تشویق می شود.
فیلیپ به اندازه ای مست است که دیگر قادر به راه رفتن و درست صحبت کردن نیست. او شیشهٔ مشروب را به زمین می اندازد و می گوید: بس کنید این موش و گربه بازی ها را، موش و گربه، موش و گربه، اما خب معلوم نیست، چه کسی موش است و چه کسی گربه؟ روبرت درب صندوقچه را به طرف بالا می کشد و باز می کند و بدن بی جان دیوید را درون صندوقچه می بیند. او به شکل اعجاب آوری وحشت زده و شرمسار شده است و اینجاست که می فهمد براندون و فلیپ از طریق نطق های طولانی خود در پی توجیه عمل قتل بوده اند. روبرت در اینجا سعی دارد با طرح موضوع انسان برتر، همهٔ مباحث قبلی طرح شدهٔ خویش را نفی کند و به این نتیجه می رسد که هیچ راهی برای ترسیم عینی این موضوع وجود ندارد، بنابراین اسلحهٔ براندون را به دست می گیرد، پنجره را باز می کند و سه بار به سمت آسمان شلیک می کند، تا صدای گلوله توجه اهالی شهر را به خود جلب کند و در همین اثناء، صدای آژیر ماشین پلیسی که به ساختمان نزدیک می شود، بلندتر و بلندتر می شود. در صحنهٔ آخر، روبرت روی یک صندلی کنار صندوقچهٔ حاوی جسد دیوید نشسته است، شا براندون مشروب می نوشد و فلیپ پیانو می نوازد و عبارت پایان فیلم بر روی صفحهٔ نمایش ظاهر می شود.