امام زمان. [ اِ م ِ زَ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) امام عصر. امامی که در روزگار خود مأمور هدایت مردم است :
بر جان من چو نور امام زمان بتافت
لیل السرار بودم و شمس الضحی شدم.
نزد ایشان که اهل زنهارند.
کاین شهر منزلت سوی او از نیا شده ست.
بر جان من چو نور امام زمان بتافت
لیل السرار بودم و شمس الضحی شدم.
ناصرخسرو.
زینهارم نهاد امام زمان نزد ایشان که اهل زنهارند.
ناصرخسرو.
گنجور علم امام زمانست ز اهل بیت کاین شهر منزلت سوی او از نیا شده ست.
ناصرخسرو.
|| ( اِخ ) امام دوازدهم شیعه امامیه اثناعشری ، مهدی بن حسن العسکری. رجوع به ترکیبات امام شود