مهدی

(تلفظ: mahdi) (عربی) (در قدیم) هدایت شده ؛ (در اعلام) نام قائم منتظَر (ع) در نزد شیعه؛ مهدی منتظَر (ع)، مکنی ]کنیه‌ی او[ به ابوالقاسم محمد بن عسکری ملقب به امام زمان ، صاحب الزمان ، حجت القائم ، امام قائم ، قائم آل محمد ، آخرین امام از امامان دوازده گانه‌ی شیعه است .

(مَ یّ) [ ع . ] (اِمف .) هدایت شده ، ارشاد شده .

(مُ دا) [ ع . ] (اِمف .) هدیه داده شده .

مهدی . [ م َ ] (اِخ ) ابوعبداﷲ محمدبن عبداﷲ، معروف به ابن تومرت . رجوع به ابن تومرت و رجوع به مهدویت شود.

مهدی . [ م َ ] (اِخ ) ده کوچکی است از دهستان سردارآباد بخش مرکزی شهرستان شوشتر، واقع در 5هزارگزی جنوب غربی شوشتر و 3هزارگزی جنوب راه دزفول به شوشتر. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6).

مهدی . [ م َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان میان آب (بلوک شعیبه ) بخش مرکزی شهرستان اهواز، واقع در 68هزارگزی شمال شرقی اهواز و در ساحل غربی رودخانه ٔ شطیط. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6).

مهدی . [ م َ ] (اِخ ) شیخ محمد احمدبن سیدعبداﷲ، معروف به مهدی (متمهدی ) (1843-1885 م .). در حدود سال 1880 م . ادعای مهدویت کرد و در سودان علیه مصر و انگلستان قیام نمود و یاران او به زودی در 1885 شهر خرطوم را متصرف شدند و ویران کردند. خود وی در همان سال در ام درمان درگذشت و پیروانش را لرد کیچنر فرمانده قوای مصر و انگلیس در 1898 شکست داد. و رجوع به مهدویت شود.

مهدی . [ م َ ] (اِخ ) محمدبن احمدبن حسن بن قاسم زیدی . از نسل الهادی الی الحق . صاحب یمن و از ائمه ٔ زیدیه بود. بعد از وفات محمدبن اسماعیل با او بیعت کردند (سال 1097 هَ . ق .) و در سال 1127 خلع گردید و سال بعد درگذشت . (از اعلام زرکلی ج 3 ص 859). و رجوع به هادی الی الحق شود.

مهدی . [ م ُ ] (ع ص ) هدیه کننده . اهداکننده . پیشکش کننده : واجب است که تحف و هدایا مناسب متحف و مهدی باشد. (تجارب السلف ). رجوع به اِهْداء شود.

مهدی . [ م َ ] (اِخ ) محمدبن عبداﷲ القائم بامراﷲبن عبدالرحمن ، ابوعبداﷲ مهدی سعدی . از پادشاهان بزرگ دولت سعدیون در مراکش بود. به سال 946 هَ . ق . با اوبیعت کردند. با پرتقالیها جنگید و آنان را از بلاد سوس بیرون کرد و سرانجام به دست یکی از موالی خود کشته شد (سال 964 هَ . ق .). (از اعلام زرکلی ج 3 ص 933).

مهدی . [ م َ ] (اِخ ) میرزامهدی خان استرآبادی ، فرزند نصیر استرآبادی . منشی نادرشاه افشار بود و وقایع سلطنت این پادشاه را تا سال 1160 هَ . ق . (سال مرگ نادر) نوشت و آن راجهانگشای نادری نام نهاد. دیگر تألیفات او عبارت است از «سنگلاخ » که لغت نامه ای است ترکی به فارسی که درسال 1172 تا 1173 تألیف کرده و دیگر «دُرّه ٔ نادره ». علاوه بر اینها وی به امر نادرشاه کتب عهد عتیق (تورات ) و عهد جدید (اناجیل اربعه ) را با دستیاری عده ای از علمای یهود و نصاری به فارسی ترجمه کرده است .

مهدی . [ م َ دی ی ] (ع ص ) هدایت کرده شده . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). هدایت کرده شده . ارشادشده . ج ، مهدیون . (ناظم الاطباء). هدایت شده .

خاقانی .

خاقانی .

خاقانی .

خاقانی .

حافظ.

خاقانی .

خاقانی .

خاقانی .

خاقانی .

خاقانی .

مهدی . [ م ِ دا] (ع اِ) آنچه در آن هدیه آورند چون طبق و جز آن . (از ناظم الاطباء). آنچه هدیه در وی آرند چون طبق و جزآن که با هدیه باشد. (آنندراج ) (از اقرب الموارد). طبق هدیه . (مهذب الاسماء). || (ص ) هدیه آورنده . مذکر و مؤنث در وی یکسان است . (ناظم الاطباء).

مهدی . [م ُ دا ] (ع ص ) هدیه فرستاده شده . پیشکش شده . (ناظم الاطباء). هدیه داده شده . هدیه آورده . رجوع به اهداء شود.

مهدی . [ م َ ] (اِخ ) ابومحمد عبیداﷲ، ملقب به المهدی . مؤسس دولت فاطمیان مصر است . در نسب وی میان ارباب سیر اختلاف است ، ولی اغلب نسب او را به علی (ع ) می رسانند. وی به سال 296 هَ . ق . در سی وهفت سالگی در شهر سجلماسه در شمال افریقا قیام کرد و تمام آن نواحی را از تصرف خلفای عباسی بیرون آورد و سال بعد بر منابر قیروان و رقاده به نام وی خطبه خوانده شد و مردم به خلافت وی دعوت شدند. در فاصله ٔ سالهای 303 تا 308در نزدیکی قیروان شهری بنا نهاد که به نام وی مهدیه خوانده شد. مهدی عبیداﷲ در 15 ربیعالاول سال 322 در مهدیه درگذشت و پسرش قائم به جای وی نشست . (از ریحانةالادب ج 6 ص 38). و رجوع به کامل التواریخ ابن الاثیر و اعلام زرکلی ج 2 ص 619 و فاطمیان در همین لغت نامه شود.

مهدی . [ م َ ] (اِخ ) لقب محمد ثانی ، یازدهمین خلیفه ٔ اموی اسپانیا. رجوع به امویان اندلس شود.

مهدی . [ م َ ] (اِخ ) محمدبن ادریس بن علی حمودی . از پادشاهان دولت حمودی است در اندلس . در 438 هَ . ق . به حکومت رسید و به سال 450 هَ . ق . درگذشت . (از اعلام زرکلی ج 3 ص 861).

مهدی . [ م َ ] (اِخ ) یا مهدی منتظر(ع ). محمدبن حسن عسکری ، مکنی به ابوالقاسم و ملقب به امام زمان ، صاحب الزمان ، امام منتظر، حجةالقائم ،امام قائم و قائم آل محمد. آخرین امام از امامان دوازده گانه ٔ شیعه ٔ امامیه است . به سال 255 هَ . ق . / 870 م . در سامرا متولد شد. در پنج سالگی وی ، پدرش امام یازدهم حسن عسکری درگذشت و از آن پس مهدی منتظر از انظار غایب گردید و فقط از راه نواب خود که به ترتیب عبارتند بودند از ابوعمرو عثمان بن سعید اسدی ، ابوجعفر محمدبن عثمان بن سعید، ابوالقاسم حسین بن روح ، و ابوالحسن علی بن محمد سمری با شیعیان ارتباط داشت . در اصطلاح اهل تشیع از زمانی که مهدی از انظار غایب شد تا زمان مرگ نائب چهارم (326 هَ . ق .) غیبت صغری نامیده می شود. با مرگ ابوالحسن علی بن محمد سمری غیبت کبری آغاز می شود. شیعیان در طول مدت غیبت کبری در انتظار ظهور او هستند. در کشور ایران و نیز در منطقه های شیعه نشین جز از ایران شب نیمه ٔ شعبان که شب ولادت مهدی است جشن ها برپا میگردد. و عده ٔ بسیاری در بامداد هر جمعه دعای ندبه را برای نزدیک شدن ظهور امام می خوانند. طبق نوشته ٔ شاردن سیاح فرانسوی ، پادشاهان صفوی در کاخ خود در اصفهان دو اسب با زین افزار مجلل مجهز داشتند تا برای سواری مهدی حاضر باشد. یکی از آن دو اسب را برای مهدی و اسب دیگررا برای نایب او عیسی آماده کرده بودند. و رجوع به اعلام زرکلی ج 3 ص 882، اعیان الشیعه ج 3 قسمت چهارم ص 326به بعد و المهدی تألیف صدر و المهدیة فی الاسلام از سعد محمد حسن چ مصر و بحارالانوار و نیز به مهدویت و احمدبن عبداﷲبن احمدبن اسحاق در همین لغت نامه شود.

هدایت شده،کسی که او را خداوند به حق دعوت کرده است،