جحظه برمکی

احمد بن جعفر برمکی لقب گرفته به جَحظه (۸۳۹م-۹۳۵م) (نسب: ابوالحسن احمد بن جعفر بن موسی بن یحیی بن خالد بن برمک) شاعر و ادیب عربی، تنبور-نواز و خواننده برمکی بود. در دوران معتضد و مقتدر می زیست و گزارشگر معتبر اخبار نغمه سرایان دوران نخست عباسی بود. عبدالله بن معتز از برای زشت رویی و چشمان از حدقه بیرون زده اش، او را جحظهنامید و این لقب، شهرت او شد.
الطبیخ
فضائل السِّکباج
المشاهدات
ماشاهده من امرالمعتمد
الندیم
الطُنْبوریین: سرگذشت تنبور نوازان
دیوان شعر
او مورد تأیید گذشته نگارها و نویسندگانی چون ابن خلکان که استعداد و استادی او را در رشته های گوناگون و هنرها؛ ابن ندیم که شعر و خوانندگی و تحصیلات هنری او را؛ و خطیب بغدادی که او نیز خوانندگی جحظه را ستوده است، می باشد.
ابن ندیم هفت اثر از جحظه بر شمرده است که نشان دهنده گوناگونی و گستردگی موضوعات و فنونی دارد که او در آن ها چیرگی داشته است . این کتاب ها بر این پایه اند: