[ویکی فقه] ابوزکریا یحیی بن زیاد فراء (متوفای ۲۰۳)، یکی از مفسران قرن دوم و اوایل قرن سوم و صاحب تفسیر معانی القرآن می باشد.
ابوزکریا یحیی بن زیاد فراء (متوفای ۲۰۳) تفسیری به نام معانی القرآن دارد که اخیرا در سه جلد به چاپ رسیده است.
جایگاه فراء نزد مامون
وی شاگرد کسائی، و ماهرترین عالم کوفه و آگاه ترین عالم نحوی، لغوی و ادبی بوده است. ثعلب درباره او گفته است: «اگر فرّاء نبود، علوم عربی هم نبود؛ چون او زبان عربی را خالص و ضابطه مند کرد». او نزد مامون عباسی ارج و منزلتی داشت؛ چنانکه او را در بالای مجلس می نشاند و آموزش فرزندانش را بدو سپرد و به او پیشنهاد کرد تا آنچه را از علوم عرب شنیده و از اصول نحو می داند به رشته تحریر در آورد و دستور داد تا اتاقی در خانه برایش مهیّا کنند و کنیزکان و خادمانی را به خدمت او گماشت تا نیازهایش را بر آورند؛ و کاتبانی را نزدش فرستاد تا هر چه را املا می کند بنویسند؛ لذا قدر و منزلت فرّاء در دولت عباسیان، این چنین بزرگ داشته شده است.
حافظه قوی فراء
فرّاء حافظه ای بسیار قوی داشت و هر چه را از استادانش فرا می گرفت به حافظه می سپرد و از نوشتن بی نیاز بود و تا آخر عمر، این حافظه قویّ را با خود داشت و گفته هایش را، بدون مراجعه مجدّد به نوشته هایش بر شاگردان املا می کرد. درباره او گفته اند: وی، در علم نحو، امیرمؤمنان است. ثمامة بن اشرس معتزلی درباره وی -که به دربار مامون آمدوشد داشت- می گوید: «در سیمای وی ابّهت ادیبی فرزانه دیدم؛ با او نشستم تا نکاتی بپرسم؛ درباره لغت از او پرسیدم، او را دریایی دیدم؛ درباره نحو پرسیدم او را بافته ای یکتا شناختم؛ از فقه جویا شدم، او را فقیهی دانا یافتم که بر مواضع اختلاف آراء واقف بود و در نحو و ادب مهارت کامل داشت؛ با طبّ آشنا و در تاریخ عرب و اشعار جاهلی احاطه و حذاقت داشت».
دلیل تالیف کتاب تفسیری
...
ابوزکریا یحیی بن زیاد فراء (متوفای ۲۰۳) تفسیری به نام معانی القرآن دارد که اخیرا در سه جلد به چاپ رسیده است.
جایگاه فراء نزد مامون
وی شاگرد کسائی، و ماهرترین عالم کوفه و آگاه ترین عالم نحوی، لغوی و ادبی بوده است. ثعلب درباره او گفته است: «اگر فرّاء نبود، علوم عربی هم نبود؛ چون او زبان عربی را خالص و ضابطه مند کرد». او نزد مامون عباسی ارج و منزلتی داشت؛ چنانکه او را در بالای مجلس می نشاند و آموزش فرزندانش را بدو سپرد و به او پیشنهاد کرد تا آنچه را از علوم عرب شنیده و از اصول نحو می داند به رشته تحریر در آورد و دستور داد تا اتاقی در خانه برایش مهیّا کنند و کنیزکان و خادمانی را به خدمت او گماشت تا نیازهایش را بر آورند؛ و کاتبانی را نزدش فرستاد تا هر چه را املا می کند بنویسند؛ لذا قدر و منزلت فرّاء در دولت عباسیان، این چنین بزرگ داشته شده است.
حافظه قوی فراء
فرّاء حافظه ای بسیار قوی داشت و هر چه را از استادانش فرا می گرفت به حافظه می سپرد و از نوشتن بی نیاز بود و تا آخر عمر، این حافظه قویّ را با خود داشت و گفته هایش را، بدون مراجعه مجدّد به نوشته هایش بر شاگردان املا می کرد. درباره او گفته اند: وی، در علم نحو، امیرمؤمنان است. ثمامة بن اشرس معتزلی درباره وی -که به دربار مامون آمدوشد داشت- می گوید: «در سیمای وی ابّهت ادیبی فرزانه دیدم؛ با او نشستم تا نکاتی بپرسم؛ درباره لغت از او پرسیدم، او را دریایی دیدم؛ درباره نحو پرسیدم او را بافته ای یکتا شناختم؛ از فقه جویا شدم، او را فقیهی دانا یافتم که بر مواضع اختلاف آراء واقف بود و در نحو و ادب مهارت کامل داشت؛ با طبّ آشنا و در تاریخ عرب و اشعار جاهلی احاطه و حذاقت داشت».
دلیل تالیف کتاب تفسیری
...
wikifeqh: ابوزکریا_یحیی_بن_زیاد