ابوسعید اصطخری

[ویکی فقه] اِصْطَخْری ، ابوسعیدحسن بن احمد (۲۴۴- ۳۲۸ق /۸۵۸ -۹۴۰م )، فقیه شافعی بود.
از زادگاه ، تحصیلات و زندگی وی در دوران کودکی چیزی دانسته نیست ، اما از انتساب او به اصطخر چنین بر می آید که شاید زمانی را در آن شهر گذرانده باشد.اصطخری نزد شاگردان مزنی و ربیع بن سلیمان فقه آموخت و از محدثانی چون سعدان بن نصر ، حفص بن عمرو ربالی ، احمد بن منصور رمادی ، احمد ابن حازم بن ابی غرزه ، حنبل بن اسحاق و محمد بن عبدالله بن نوفل حدیث شنید و دانشمندانی چون دارقطنی ، ابن شاهین ، محمد بن مظفر بغدادی ، یوسف بن عمر قواس و ابوالحسن ابن جندی از وی حدیث نقل کردند. عبّادی وی را جزو طبقه سوم فقهای شافعی به شمار آورده است .
شهرت در فقه
اصطخری از چنان شهرتی در فقه برخوردار بود که از او باعنوانهایی چون «فقیه مقدم »، «علامه » و «شیخ شافعیه » در عراق نام برده اند.
گریختن به همدان
ابن سریج (ه م ) از رقیبان وی بوده ، و مناظره ای تند نیز میان آن دو صورت گرفته بوده است . اصطخری مدتی قاضی قم بود.مردم آن دیار که شیعی مذهب بودند، به سبب نحوه قضای وی در تقسیم ارث به مخالفت برخاستند و اصطخری از بیم جان خویش به همدان گریخت .
ورود به عرصه سیاست
...