سرک

سرک . [ ] (ع مص ) با کلید بستن . (دزی ج 1 ص 649). قفل کردن .

حافظ صابونی قزوینی .

سرک . [ س َ رَ ] (اِمصغر) مصغر سر است . (برهان ). || فاضل وزن . فاضل قیمت . فاضل در اندازه . قناس در جامه . (یادداشت مؤلف ): این لباس سرک دارد. این پارچه سرک دارد.
- سرک کردن ؛ بریدن شاخهای سر درختی که برپاست . (یادداشت مؤلف ).
- سرک کشیدن ؛ گردن کشیدن ، چنانکه از دیواری برای دیدن خانه ٔ همسایه . (یادداشت مؤلف ).

سرک . [ س َ رَ ] (ع مص ) سست شدن تن بعد از قوت و توانایی . (آنندراج ) (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).

سرک . [ س ِ ] (اِ) سرخاب و سفیدآبی که زنان بر روی مالند. (برهان ). سرخی و سفیدی که زنان بر روی مالند. (رشیدی ). || سرخ و سفید. (برهان ). || سرکه . (رشیدی ).

سرک . [ س ُ ] (اِ) سرخجه و آن جوشی است که از سر و روی و اندام اطفال برآید. (برهان ). به فارسی سرخچه و به عربی حصبه گویند. (رشیدی ).

سرک . [ ] (اِخ ) دهی جزء دهستان لورا و شهرستانک بخش کرج شهرستان تهران . دارای 370 تن سکنه . آب آن از چشمه سار. محصول آن غلات ، گردو، لبنیات و عسل است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1).

۱. سر کوچک.
۲. فزونی و بالا بودن وزن یا ارزش چیزی نسبت به چیز دیگر.
۳. سربار؛ اضافه‌بار.
⟨ سرک داشتن: (مصدر لازم) سر داشتن و فزونی داشتن چیزی نسبت به چیز دیگر در وزن یا ارزش.
⟨ سرک کشیدن: (مصدر لازم)
۱. به جایی سر زدن و سرکشی کردن.
۲. دزدیده از جایی به جای دیگر نظر انداختن.

افزودنی زیادی

نیم نگاه – سرک کشیدن – نگاه دزدانه

نوعی علف هرز

انگور درشت دانه و قرمز