لوراسیا، لورازیا یا لارازیا در جغرافیای دیرینه، شمالی ترین قاره از دو ابرقارهٔ لوراسیا و گندوانا بود که همراه با قارهٔ گندوانا در جنوب خود، بخشی از ابرقارهٔ پانگئا را از تقریباً ۵۱۰ تا ۲۰۰ میلیون سال پیش تشکیل می داد. این قاره در اواخر دورهٔ تریاسه در حدود ۲۰۰ تا ۱۸۰ میلیون سال پیش و در طی تقسیم ابرقارهٔ پانگئا از گندوانا جدا شد و به دنبال این جدایش، میزان بیشتری به سمت شمال حرکت کرد.
لوراسیا از ترکیب دو نام لورنتیا که به کراتون آمریکای شمالی گفته می شود و اوراسیا درست شده است. زمین شناسنان چنین اظهار داشته اند که لوراسیا بیشتر سرزمین هایی را که امروزه قاره های نیمکره شمالی را تشکیل می دهند در بر می گرفت. مهمترین این سرزمین ها شامل لورنتیا (یا هستهٔ قارهٔ آمریکای شمالی)، بالتیکا، سیبریا، قزاقستانیا و کراتون های چین شمالی و چین شرقی بود.
گرچه لوراسیا را به عنوان پدیده ای میانه زیستی می شناسند اما باور امروزی بر آن است که همان قاره هایی که بعدتر لوراسیا را شکل دادند، خود به عنوان ابرقاره ای منسجم پس از تقسیم رودینیا در حدود ۱ میلیارد سال پیش نیز وجود داشتند. به همین دلیل برای تمیز این قاره از قارهٔ لوراسیا، آن را پروتو-لوراسیا نامیده اند. همچنین اعتقاد بر این است که لوراسیا تا پیش از اتصال دوباره اش به قاره های جنوبی و بعدتر تشکیل ابرقارهٔ پانوتیا در دورهٔ پرکامبرین و حیات پانوتیا تا اوایل کامبرین، هنوز دچار تقسیم دوباره نشده بود. لوراسیا نخست تلفیق شد و سپس بر اثر فعالیت های تکتونیک صفحه ای، رانش قاره ای و گسترش بستر دریا تقسیم گردید.
در دورهٔ کامبرین، بخش عظیمی از لوراسیا در عرض استوایی قرار داشت و هنگامی که شروع به تقسیم شدن نمود، چین شمالی و سیبری به عرض هایی شمالی تر از آنچه که توسط فاره در طول ۵۰۰ میلیون سال گذشته اشغال شده بود کشیده شدند. چین شمالی تا رسیدن به دورهٔ دوونین در نزدیکی مدار قطب شمال قرار گرفته بود و در عصر یخبندان کربونیفری در فاصلهٔ ۳۰۰ تا ۲۸۰ میلیون سال پیش، به عنوان شمالی ترین سرزمین جهان باقی ماند. در عین حال مدرکی دال بر یخبندان گستردهٔ کربونیفری در قاره های شمالی در دست نیست. در این دورهٔ سرما، لورنتیا و بالتیکا باردیگر به یکدیگر متصل شدند و رشته کوه آپالیشین شکل گرفت. همچنین توده های وسیع زغال سنگ ایجاد شد که این ذخایر، تکیه گاه اصلی اقتصادهای مناطقی همچون ویرجینیای غربی و بخش هایی از پادشاهی متحده و آلمان بوده است.
لوراسیا از ترکیب دو نام لورنتیا که به کراتون آمریکای شمالی گفته می شود و اوراسیا درست شده است. زمین شناسنان چنین اظهار داشته اند که لوراسیا بیشتر سرزمین هایی را که امروزه قاره های نیمکره شمالی را تشکیل می دهند در بر می گرفت. مهمترین این سرزمین ها شامل لورنتیا (یا هستهٔ قارهٔ آمریکای شمالی)، بالتیکا، سیبریا، قزاقستانیا و کراتون های چین شمالی و چین شرقی بود.
گرچه لوراسیا را به عنوان پدیده ای میانه زیستی می شناسند اما باور امروزی بر آن است که همان قاره هایی که بعدتر لوراسیا را شکل دادند، خود به عنوان ابرقاره ای منسجم پس از تقسیم رودینیا در حدود ۱ میلیارد سال پیش نیز وجود داشتند. به همین دلیل برای تمیز این قاره از قارهٔ لوراسیا، آن را پروتو-لوراسیا نامیده اند. همچنین اعتقاد بر این است که لوراسیا تا پیش از اتصال دوباره اش به قاره های جنوبی و بعدتر تشکیل ابرقارهٔ پانوتیا در دورهٔ پرکامبرین و حیات پانوتیا تا اوایل کامبرین، هنوز دچار تقسیم دوباره نشده بود. لوراسیا نخست تلفیق شد و سپس بر اثر فعالیت های تکتونیک صفحه ای، رانش قاره ای و گسترش بستر دریا تقسیم گردید.
در دورهٔ کامبرین، بخش عظیمی از لوراسیا در عرض استوایی قرار داشت و هنگامی که شروع به تقسیم شدن نمود، چین شمالی و سیبری به عرض هایی شمالی تر از آنچه که توسط فاره در طول ۵۰۰ میلیون سال گذشته اشغال شده بود کشیده شدند. چین شمالی تا رسیدن به دورهٔ دوونین در نزدیکی مدار قطب شمال قرار گرفته بود و در عصر یخبندان کربونیفری در فاصلهٔ ۳۰۰ تا ۲۸۰ میلیون سال پیش، به عنوان شمالی ترین سرزمین جهان باقی ماند. در عین حال مدرکی دال بر یخبندان گستردهٔ کربونیفری در قاره های شمالی در دست نیست. در این دورهٔ سرما، لورنتیا و بالتیکا باردیگر به یکدیگر متصل شدند و رشته کوه آپالیشین شکل گرفت. همچنین توده های وسیع زغال سنگ ایجاد شد که این ذخایر، تکیه گاه اصلی اقتصادهای مناطقی همچون ویرجینیای غربی و بخش هایی از پادشاهی متحده و آلمان بوده است.
wiki: لوراسیا