مبین منفصل

[ویکی فقه] مبین منفصل به لفظ رافع اجمال لفظ مجمل، و منفصل از آن اطلاق می شود.
«مبین» لفظی است که دلالتش واضح باشد و اجمال لفظ مجمل را بیان و روشن کند. در صورتی که این مبین در آیه دیگری و با فاصله آمده باشد، آن را «مبین منفصل» می نامند؛
مثال
مانند:۱. (وجوه یومئذ ناضرة الی ربها ناظرة). این آیه اجمال دارد و با آیه (لا تدرکه الابصار وهو یدرک الابصار) بیان شده است.۲. (احلت لکم بهیمة الانعام الا ما یتلی علیکم) که با آیه (حرمت علیکم المیتة والدم ولحم الخنزیر...) بیان و روشن شده است.
مبین منفصل از سنت
گاهی مبین منفصل، از سنت است؛ یعنی قرآن با حدیث تبیین می شود؛ مانند: (واقیموا الصلاة وآتوا الزکاة) و (ولله علی الناس حج البیت) که افعال نماز ، مقدار نصاب زکات و مناسک حج در احادیث بیان شده است.
دیدگاه زرکشی
...