چور

چور. (اِ) (ترکی چول ). چُل . بیابان . رجوع به چول شود.
- بیابان چور ؛ بیابان بی آب و علف را گویند.

چور. (اِ) تورنگ را گویند و آن را تذرو نیز نامند. (جهانگیری ). پرنده ای است که تذرو می گویند و آن خروس صحرائی است . (از برهان ) (آنندراج ) (انجمن آرا) (ناظم الاطباء). پرنده ای است بقدر ماکیان اما خیلی خوشرنگ که در تکلم قرقاول و در مازندران تیرنگ گفته میشود. (فرهنگ نظام ). ترنگ . تذرو. تیرنگ . قرقاول . خروس دشتی . (یادداشت مؤلف ). رجوع به تذرو و قرقاول شود.

چور. [ ] (اِخ ) دهی است از دهستان بالک بخش مریوان شهرستان سنندج . دارای 350 تن سکنه . آب آن از رودخانه و چشمه و قنات . محصول آن غلات ، حبوبات ، لبنیات و توتون است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5).

چور. [ چ َ ] (اِ) در کلمه ٔ اتباعی درد و چور، ظاهراً ترکی باشد. بمعنی درد یا بیماری بد. (یادداشت مؤلف ). رجوع به درد و چور و کوفت و چور شود.

چور. [ چ َ وَ ] (اِ) نوعی علف هرزه پیچان که زمین را فرا گیرد و از رشد دیگر گیاهان و نباتات مانع آید. فریز (در تداول مردم خراسان ).
- چور واچیدن ؛ در تداول مردم گیلان ، بی خو کردن زمین . پاک کردن زمین از چور و آماده کردن برای زراعت . و پیراستن زمین از خو.

چور. (اِ) چول . در تداول عوام بمعنی غارت و چپاول است . رجوع به چول شود.

قرقاول#NAME?

از لغات عامیه در بازی کودکان که کسی از غفلت بازیکنان استفاده کرده و ادوات بازی را به سرقت ببرد

(اصفهانی) آلت تناسلی پسربچه. || چور نوزادی را رفتن، کنایه از ناز نوزادی را کشیدن.

۱نوعی علف هرز که در مرداب و مزارع روید ۲شالی زار یا هر مزرعه ...