تطیر

[ویکی شیعه] تَطَیُّر به معنای فال بد زدن، در برابر تفأل به معنای فال نیک زدن. تطیر از عادات اعراب در دوران جاهلیت بود که پیامبر اسلام(ص)، از آن نهی کرد. قرآن مواردی از تطیر و شوم دانستن انبیای الهی از سوی مخالفان شان را بیان کرده است. روایات، فال بدزدن را بی اساس و در ردیف شرک و کفر دانسته و برای درمان آن راهکارهایی چون بی اعتنایی، توکل و دعا را معرفی کرده است.
تَطیُّر، از واژه از طَیر (پرنده) گرفته شده است. از آنجا که اعراب جاهلی غالباً به وسیله پرندگان فال می زدند، «تطیر» در معنای فال زدن به کار رفت و با گذشت زمان، تطیر به معنای فال بد زدن اختصاص یافت؛ به عکسِ تفَأُّل که در معنای فال نیک زدن به کار می رود.
در دوران جاهلیت، اعراب برخی از تصمیم گیری ها را بر اساس جهت پرواز پرندگان انجام می دادند؛ برای مثال اگر در حال حرکت بودند و پرنده ای به سمت راست شان پرواز می کرد، آن را به فال نیک می گرفتند و مسیر خود را دامه می دادند و اگر به سمت چپ شان پرواز می کرد، آن را شوم می پنداشتند و از ادامه مسیر منصرف می شدند. آنها گاه خود پرنده ای را از لانه اش پرواز می دادند تا از جهت پرواز او تصمیم بگیرند که به مسیرشان ادامه دهند یا خیر.