کلمه جو
صفحه اصلی

گرمابدر

لغت نامه دهخدا

گرمابدر. [ گ َ دَ ] ( اِخ )دهی است جزء دهستان رودبار قصران بخش افجه شهرستان تهران ، واقع در 29 هزارگزی شمال باختر گلندوک و 9 هزارگزی خاور راه شوسه تهران به شمشک. هوای آن سرد. دارای 593 تن سکنه است. آب آنجا از چشمه سار و رودخانه محلی تأمین میشود. محصول آن غلات ، ارزن ، جزئی قلمستان و عسل. شغل اهالی زراعت و کارگری در معادن زغال سنگ است. دو معدن زغال سنگ و چشمه های متعدد دارد. راه آن مالرو است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1 ).

دانشنامه عمومی

مختصات: ۳۵°۵۹′۱۸″ شمالی ۵۱°۳۷′۵۴″ شرقی / ۳۵٫۹۸۸۳۳°شمالی ۵۱٫۶۳۱۶۷°شرقی / 35.98833; 51.63167مسیر گرمابدر به خاتون بارگاه   جاده گرمابدر به لار   گرمابدر، آب نیک
گرمابدر از روستاهای دهستان رودبار قصران بخش رودبار قصران شهرستان شمیران استان تهران ایران است.
جمعیت این روستا بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ حدود ۲۸۹ نفر در ۹۰ خانوار بوده است؛ که قطعاً تا کنون تغییر یافته است.
زبان اهالی روستای گرمابدر تاتی است.البته زبان رایج در گرمابدر مانند اوشان، فشم، میگون و لواسان، کاملاً تاتی نیست و زبان مازندرانی بسیار در آن نفوذ یافته است. گویش مردم گرمابدر به گویش روستاهای لالان، زایگان، آبنیک، امامه، میگون و شمشک در قصران بسیار نزدیک است. نفوذ مازندرانی در زبان تاتی قصران به این دلیل است که قصران در گذشته تحت حاکمیت طبرستان قرار داشته اما در تقسیمات کشوری معاصر جزو استان تهران محسوب می شود.حسین کریمان در جلد دوم کتاب قصران کوهسران آورده است :منطقه قصران باستانی شامل مناطق اوشان، فشم، شمشک، گاجره و روستاهای کوهپایه ای توچال تا مناطق غربی رودخانه جاجرود. زبان عمومی مردم قصران لهجه ای از زبان باستانی پهلوی است که زبان طبری یا مازندرانی، که از ریشه ی زبانهای دیرین ایرانی است، و عربی و اندکی ترکی، بدان درآمیخته و از زبان دری نیز در قرون اسلامی تاثیر یافته است، و هر چه از ری به مازندران نزدیک تر شوند بر میزان لهجه ی مازندرانی به همان نسبت افزوده می شود، چنانکه در لهجه ی میگون و شهرستانک و لالان و زایگان و روته و گرمابدر و شمشک و دربندسر لهجه ی مازندرانی غلبه دارد


کلمات دیگر: