مترادف شان : ارج، جاه، شکوه، شوکت، عظمت، فر، قدر، کبریا، مرتبه، مقام، منزلت
برابر پارسی : ( شأن ) هنجار، فره، فَر، جایگاه، پایگاه، آیین | بزرگی
شان
مترادف شان : ارج، جاه، شکوه، شوکت، عظمت، فر، قدر، کبریا، مرتبه، مقام، منزلت
برابر پارسی : ( شأن ) هنجار، فره، فَر، جایگاه، پایگاه، آیین | بزرگی
فارسی به انگلیسی
their or them
(honey) comb
dignity, case, behalf
case, condition, dignity, estate, hive, place, rank, stature, status, step
فارسی به عربی
اهمیة , حم , رتبة , عظمة , کرامة
فرهنگ اسم ها
اسم: شان (پسر) (عربی) (مذهبی و قرآنی) (تلفظ: šān) (فارسی: شان) (انگلیسی: shan)
معنی: شأن، مقام و مرتبه، درجه، ( = شأن )، ارزش، اعتبار، شکوه، جلال و عظمت، ( در قدیم ) کار مهم، رسم، قاعده، آیین
معنی: شأن، مقام و مرتبه، درجه، ( = شأن )، ارزش، اعتبار، شکوه، جلال و عظمت، ( در قدیم ) کار مهم، رسم، قاعده، آیین
مترادف و متضاد
وضع، حالت، موقعیت، پایه، مقام، وضعیت، حال، شان
بزرگی، برو، مقام، خطر، مرتبه، رتبه، وقار، شان، جاه، سربزرگی
بزرگی، عظمت، شکوه، شان، ابهت، فرهی
صف، ترتیب، نظم، پایه، رشته، مقام، سلسله، شکل، ردیف، رتبه، شان، قطار
اعتبار، نفوذ، اهمیت، قدر، خطر، تقاضا، شان
خودمانی، شان، خودشان، مال ایشان، مال انها
ارج، جاه، شکوه، شوکت، عظمت، فر، قدر، کبریا، مرتبه، مقام، منزلت
فرهنگ فارسی
شان ومرتبه، خانه زنبورعسل، کندو، شانه هم گفته اند
( اسم ) شان قدر مرتبه .
قصد کردن بطرف مقصود رفتن
( اسم ) شان قدر مرتبه .
قصد کردن بطرف مقصود رفتن
فرهنگ معین
( شأن ) (شَ ) [ ع . ] (اِ. ) ۱ - کار، حال . ۲ - امر بزرگ . ج . شئون (شؤون ).
۱ - (اِ. ) خانة زنبور عسل . ۲ - (ضم . ) ضمیر متصل در دو حالت مفعولی «گفتشان »، اضافی «قلمشان ».
۱ - (اِ. ) خانة زنبور عسل . ۲ - (ضم . ) ضمیر متصل در دو حالت مفعولی «گفتشان »، اضافی «قلمشان ».
1 - (اِ.) خانة زنبور عسل . 2 - (ضم .) ضمیر متصل در دو حالت مفعولی «گفتشان »، اضافی «قلمشان ».
لغت نامه دهخدا
شان. ( اِ ) خانه زنبور که در آن شهد بود و آن را شانه و کواره و لانه نیز گویند. ( شرفنامه منیری ). خانه زنبور عسل است و آن را شانه و کواره نیز خوانند. ( فرهنگ جهانگیری ). خانه زنبور عسل را گویند که در آن عسل باشد. ( برهان قاطع ). خانه ای که زنبور عسل سازد و شهد در آن کند. ( فرهنگ رشیدی ) ( سراج اللغات ). عبارت از خانه زنبور عسل است. در فارسی خانه زنبوران که در آن عسل باشد. ( غیاث اللغات بنقل از فرهنگ سروری ). خانه زنبور عسل. ( انحمن آرا ) ( آنندراج ) ( فرهنگ نظام ). خانه زنبور که در آن شهد بود. ( مؤید الفضلاء ). خانه زنبور که در آن عسل نهد. ( ناظم الاطباء ). کندوی زنبور عسل که آن را شانی و شانی موم نیز گویند. ( اشتنگاس ). عبارت از خانه زنبور عسل است و بعضی خانه عسل غیرمصفی را نامند. ( فهرست مخزن الادویه ) :
ز آب شور نقره و ریگ عسیله زاعتقاد
سالکان از نقره کان و از عسل شان دیده اند.
خیل زنبوران و مارانش نگهبان آمده.
که معذور است مار، ار نیست چون نحل ازعسل شانش.
آب چون آیینه شان انگبینی گشت از صفا.
یافت از آن تربیت شان عظیم انگبین.
شان. ( اِ ) جامه سفید بود که از هندوستان می آرند. ( تحفة الاحباب اوبهی ). جامه ای باشد سفید که از دیار هندوستان بیاورند. ( فرهنگ جهانگیری ). نوعی از پارچه سفید است که از هندوستان آرند. ( برهان قاطع ). جامه سپید که از هند آرند. ( فرهنگ رشیدی ).نوعی از پارچه سفید. ( غیاث اللغات ). جامه سفید که از هند آرند. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). یک نوع لباس هندی است. ( اشتنگاس ). || برگ گل ظریفی که در عید نوروز بیکدیگر هدیه دهند. ( ناظم الاطباء از اشتنگاس ). || ترتیب و تمشیت عروسی. ( ناظم الاطباء ). || حکم و فرمان. ( ناظم الاطباء ). || قالب کفشدوزی. ( ناظم الاطباء از اشتنگاس ). || سنگ چاقو. ( اشتنگاس ).سنگ فسان. ( ناظم الاطباء ). ظاهراً مبدل سان است. || معما. لغز. چیستان. ( اشتنگاس ). || علم. دانش. ( اشتنگاس ). || وکالتنامه. ( اشتنگاس ). معانی ذکر شده از ناظم الاطباء و اشتنگاس در جای دیگر یافت نشد. این معنی جای دیگر دیده نشد.
ز آب شور نقره و ریگ عسیله زاعتقاد
سالکان از نقره کان و از عسل شان دیده اند.
خاقانی.
کعبه شان شهد و کان زر درستست ای عجب خیل زنبوران و مارانش نگهبان آمده.
خاقانی.
ز بد گر نیکویی ناید تو عذرش زآفرینش نه که معذور است مار، ار نیست چون نحل ازعسل شانش.
خاقانی.
زانکه چون نحل این بنا را خود مهندس بود شاه آب چون آیینه شان انگبینی گشت از صفا.
خاقانی.
خلق تو از ابتدا تربیت نحل کردیافت از آن تربیت شان عظیم انگبین.
سلمان ساوجی.
|| و بعضی عسل غیرمصفی را نامند. ( فهرست مخزن الادویه ).شان. ( اِ ) جامه سفید بود که از هندوستان می آرند. ( تحفة الاحباب اوبهی ). جامه ای باشد سفید که از دیار هندوستان بیاورند. ( فرهنگ جهانگیری ). نوعی از پارچه سفید است که از هندوستان آرند. ( برهان قاطع ). جامه سپید که از هند آرند. ( فرهنگ رشیدی ).نوعی از پارچه سفید. ( غیاث اللغات ). جامه سفید که از هند آرند. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). یک نوع لباس هندی است. ( اشتنگاس ). || برگ گل ظریفی که در عید نوروز بیکدیگر هدیه دهند. ( ناظم الاطباء از اشتنگاس ). || ترتیب و تمشیت عروسی. ( ناظم الاطباء ). || حکم و فرمان. ( ناظم الاطباء ). || قالب کفشدوزی. ( ناظم الاطباء از اشتنگاس ). || سنگ چاقو. ( اشتنگاس ).سنگ فسان. ( ناظم الاطباء ). ظاهراً مبدل سان است. || معما. لغز. چیستان. ( اشتنگاس ). || علم. دانش. ( اشتنگاس ). || وکالتنامه. ( اشتنگاس ). معانی ذکر شده از ناظم الاطباء و اشتنگاس در جای دیگر یافت نشد. این معنی جای دیگر دیده نشد.
شان . (اِ) جامه ٔ سفید بود که از هندوستان می آرند. (تحفة الاحباب اوبهی ). جامه ای باشد سفید که از دیار هندوستان بیاورند. (فرهنگ جهانگیری ). نوعی از پارچه ٔ سفید است که از هندوستان آرند. (برهان قاطع). جامه ٔ سپید که از هند آرند. (فرهنگ رشیدی ).نوعی از پارچه ٔ سفید. (غیاث اللغات ). جامه ٔ سفید که از هند آرند. (انجمن آرا) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). یک نوع لباس هندی است . (اشتنگاس ). || برگ گل ظریفی که در عید نوروز بیکدیگر هدیه دهند. (ناظم الاطباء از اشتنگاس ). || ترتیب و تمشیت عروسی . (ناظم الاطباء). || حکم و فرمان . (ناظم الاطباء). || قالب کفشدوزی . (ناظم الاطباء از اشتنگاس ). || سنگ چاقو. (اشتنگاس ).سنگ فسان . (ناظم الاطباء). ظاهراً مبدل سان است . || معما. لغز. چیستان . (اشتنگاس ). || علم . دانش . (اشتنگاس ). || وکالتنامه . (اشتنگاس ). معانی ذکر شده از ناظم الاطباء و اشتنگاس در جای دیگر یافت نشد. این معنی جای دیگر دیده نشد.
شان . (اِ) خانه ٔ زنبور که در آن شهد بود و آن را شانه و کواره و لانه نیز گویند. (شرفنامه ٔ منیری ). خانه ٔ زنبور عسل است و آن را شانه و کواره نیز خوانند. (فرهنگ جهانگیری ). خانه ٔ زنبور عسل را گویند که در آن عسل باشد. (برهان قاطع). خانه ای که زنبور عسل سازد و شهد در آن کند. (فرهنگ رشیدی ) (سراج اللغات ). عبارت از خانه ٔ زنبور عسل است . در فارسی خانه ٔ زنبوران که در آن عسل باشد. (غیاث اللغات بنقل از فرهنگ سروری ). خانه ٔ زنبور عسل . (انحمن آرا) (آنندراج ) (فرهنگ نظام ). خانه ٔ زنبور که در آن شهد بود. (مؤید الفضلاء). خانه ٔ زنبور که در آن عسل نهد. (ناظم الاطباء). کندوی زنبور عسل که آن را شانی و شانی موم نیز گویند. (اشتنگاس ). عبارت از خانه ٔ زنبور عسل است و بعضی خانه ٔ عسل غیرمصفی را نامند. (فهرست مخزن الادویه ) :
ز آب شور نقره و ریگ عسیله زاعتقاد
سالکان از نقره کان و از عسل شان دیده اند.
کعبه شان شهد و کان زر درستست ای عجب
خیل زنبوران و مارانش نگهبان آمده .
ز بد گر نیکویی ناید تو عذرش زآفرینش نه
که معذور است مار، ار نیست چون نحل ازعسل شانش .
زانکه چون نحل این بنا را خود مهندس بود شاه
آب چون آیینه شان انگبینی گشت از صفا.
خلق تو از ابتدا تربیت نحل کرد
یافت از آن تربیت شان عظیم انگبین .
|| و بعضی عسل غیرمصفی را نامند. (فهرست مخزن الادویه ).
ز آب شور نقره و ریگ عسیله زاعتقاد
سالکان از نقره کان و از عسل شان دیده اند.
خاقانی .
کعبه شان شهد و کان زر درستست ای عجب
خیل زنبوران و مارانش نگهبان آمده .
خاقانی .
ز بد گر نیکویی ناید تو عذرش زآفرینش نه
که معذور است مار، ار نیست چون نحل ازعسل شانش .
خاقانی .
زانکه چون نحل این بنا را خود مهندس بود شاه
آب چون آیینه شان انگبینی گشت از صفا.
خاقانی .
خلق تو از ابتدا تربیت نحل کرد
یافت از آن تربیت شان عظیم انگبین .
سلمان ساوجی .
|| و بعضی عسل غیرمصفی را نامند. (فهرست مخزن الادویه ).
شان . (از ع ، اِ) مأخوذ از شأن عربی . بجای باره استعمال شود چنانگه گویند: این در شان آن منزل است . (ازشرفنامه ٔ منیری ). گاهی بجای لفظ حق هم گفته میشود چنانکه گویند این آیه در شان او نازل شده است یعنی درحق او. (برهان قاطع) (غیاث اللغات ) (از مؤید الفضلاء) (آنندراج ). حق و باره . (فرهنگ نظام ) :
ای آنکه در صحیفه ٔ حسن آیتی شدی
گویی کز ایزد آمده در شان کیستی .
بخدائی که فرستاداز عرش
آیت عاطفه در شان اسد.
خوش است این داستان در شان بیمار
که شب باشد هلاک جان بیمار.
از خدا آمده ای آیت رحمت بر خلق
وان کدام آیت لطف است که در شان تو نیست .
خدایگان سلاطین امیر شیخ اویس
که مردمی و کرم آیتی است در شانش .
جهانیان همه حلوای عید می جستند
ز لعل او که عسل آیتی است در شانش .
|| رسم و قاعده ٔ کار :
جهان را چنین است آیین و شان
همیشه بما راز دارد نهان .
جهان را چنین است آیین و شان
یکی روز شادی و دیگر غمان .
|| قدر و مرتبه و شکوه . (آنندراج ). رتبه . (فرهنگ جهانگیری ). قدر و مرتبه . (فرهنگ نظام ) :
باز بنشست بصدر اندر با جاه و جلال
باز زد تکیه بگاه اندر با عزت و شان .
و هر روز او را شانیست غیر شان سابق و لاحق . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 310).
بودآنجا که ذکر خامل ذکر
همه آیات شان تو مشهور.
و رجوع به شأن شود.
- عظیم الشان ؛ عظیم الشأن . بزرگ پایگاه : در آن دودمان عظیم الشان مصیبتی در غایت صعوبت اتفاق افتاد. (حبیب السیر چ تهران ص 323 ج 3 جزو 4). || در اصطلاح عرفا، صور عالم است در مرتبت تعین اول . (کشاف ). رجوع به عظیم الشأن و شأن شود.
ای آنکه در صحیفه ٔ حسن آیتی شدی
گویی کز ایزد آمده در شان کیستی .
خاقانی .
بخدائی که فرستاداز عرش
آیت عاطفه در شان اسد.
خاقانی .
خوش است این داستان در شان بیمار
که شب باشد هلاک جان بیمار.
نظامی .
از خدا آمده ای آیت رحمت بر خلق
وان کدام آیت لطف است که در شان تو نیست .
سعدی .
خدایگان سلاطین امیر شیخ اویس
که مردمی و کرم آیتی است در شانش .
سلمان (از شرفنامه ٔ منیری ).
جهانیان همه حلوای عید می جستند
ز لعل او که عسل آیتی است در شانش .
سلمان (از شرفنامه ٔ منیری ).
|| رسم و قاعده ٔ کار :
جهان را چنین است آیین و شان
همیشه بما راز دارد نهان .
فردوسی .
جهان را چنین است آیین و شان
یکی روز شادی و دیگر غمان .
فردوسی .
|| قدر و مرتبه و شکوه . (آنندراج ). رتبه . (فرهنگ جهانگیری ). قدر و مرتبه . (فرهنگ نظام ) :
باز بنشست بصدر اندر با جاه و جلال
باز زد تکیه بگاه اندر با عزت و شان .
فرخی .
و هر روز او را شانیست غیر شان سابق و لاحق . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 310).
بودآنجا که ذکر خامل ذکر
همه آیات شان تو مشهور.
انوری (از شرفنامه ٔ منیری ).
و رجوع به شأن شود.
- عظیم الشان ؛ عظیم الشأن . بزرگ پایگاه : در آن دودمان عظیم الشان مصیبتی در غایت صعوبت اتفاق افتاد. (حبیب السیر چ تهران ص 323 ج 3 جزو 4). || در اصطلاح عرفا، صور عالم است در مرتبت تعین اول . (کشاف ). رجوع به عظیم الشأن و شأن شود.
شان . (پسوند) چون : باشان . برخشان . بدخشان . جیشان . خبوشان . خرشان . مشان . خیشان . دیشان . کوشان . کاشان . قاشان . (یادداشت مؤلف ).
شان . (ضمیر) مرکب است از: «ش » به اضافه ٔ«ان » پسوند جمع» نظیر: مان ، تان . (از حاشیه ٔ برهان چ معین ) . از الفاظ ضمیر متصل شخصی سوم شخص جمع در حالت مفعولی و اضافه است . || مخفف ایشان هم هست که ضمیر جمع غایب باشد. (برهان قاطع). مخفف ایشان که جمع غایب است . (فرهنگ رشیدی ) (انجمن آرا). ضمیر جمع غایب است بمعنی آنهاو ایشان و واحدش «ش » مثل : گفتمش . گاهی به اول لفظ شان «ای » و «او» ملحق کنند «ایشان » و «اوشان » میشود اما معنی همان ضمیر غایب جمع است . (فرهنگ نظام ). مخفف ایشان که جمع غایب است . (سراج اللغات ) :
اخترانند آسمانشان جایگاه
هفت تابنده دوان در دو و داه .
روی هر یک چون دو هفته گرد ماه
جامه شان غفه سموریشان کلاه .
کشاورز و آهنگر و پای باف
چو بیکار باشند سرشان بکاف .
کنون کنده و سوخته خانه هاشان
همه باز برده بتابوت و زنبر.
حوضی ز خون ایشان پر شد میان رز
از بسکه شان ز تن به لگدکوب خون دوید.
ببخشید اگر چندشان بُد گناه
که با گوهر و دادگر بود شاه .
اگرچه فراوان کشیدیم رنج
نه شان پیل ماندیم از آن پس نه گنج .
برفتند شایسته مردان کار
ببستندشان بر میانها ازار.
سپردار بسیار در پیش بود
که دلشان ز رستم بداندیش بود.
فروکوفتند آن بتان را بگرز
نه شان رنگ ماند و نه فر و نه برز.
بلگد کرد دو صد پاره میانهاشان
رگهاشان ببرید و ستخوانهاشان
بدرید از هم تا ناف دهانشان
ز قفا بیرون آورد زبانهاشان
رحم ناورد به پیران و جوانهاشان
تا برون کرد ز تن شیره ٔ جانهاشان .
دیگر چاکران خود را بهانه جستی تا چیزی شان بخشدی . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 125).
ور گاو و خر شدند پلنگان روزگار
همواره شان بدین و بدنیا همیدرند.
پند مده شان که پند ضایع گردد
خار نپوشد کسی بزیر خزو لاد.
بیرون کن شان ز خاندان پیمبر
نیست سزاوار جغد خانه ٔ آباد.
کعبه استقبالشان فرموده هم در بادیه
پس همه ره با همه لبیک گویان آمده .
در جهان سه نظامییم ای شاه
که جهانی زما به افغانند
من شرابم که شان چو دریابم
هر دو از کار خود فرومانند.
گر نمی آید بلی زایشان ولی
آمدنشان از عدم باشد ولی .
بر خیالی صلحشان و جنگشان
وز خیالی فخرشان و ننگشان .
غایبی مندیش از نقصانشان
کو کشد کین از برای جانشان .
اخترانند آسمانشان جایگاه
هفت تابنده دوان در دو و داه .
رودکی .
روی هر یک چون دو هفته گرد ماه
جامه شان غفه سموریشان کلاه .
رودکی .
کشاورز و آهنگر و پای باف
چو بیکار باشند سرشان بکاف .
بوشکور(از لغت فرس اسدی ).
کنون کنده و سوخته خانه هاشان
همه باز برده بتابوت و زنبر.
دقیقی .
حوضی ز خون ایشان پر شد میان رز
از بسکه شان ز تن به لگدکوب خون دوید.
بشار مرغزی .
ببخشید اگر چندشان بُد گناه
که با گوهر و دادگر بود شاه .
فردوسی .
اگرچه فراوان کشیدیم رنج
نه شان پیل ماندیم از آن پس نه گنج .
فردوسی .
برفتند شایسته مردان کار
ببستندشان بر میانها ازار.
فردوسی .
سپردار بسیار در پیش بود
که دلشان ز رستم بداندیش بود.
فردوسی .
فروکوفتند آن بتان را بگرز
نه شان رنگ ماند و نه فر و نه برز.
عنصری .
بلگد کرد دو صد پاره میانهاشان
رگهاشان ببرید و ستخوانهاشان
بدرید از هم تا ناف دهانشان
ز قفا بیرون آورد زبانهاشان
رحم ناورد به پیران و جوانهاشان
تا برون کرد ز تن شیره ٔ جانهاشان .
منوچهری .
دیگر چاکران خود را بهانه جستی تا چیزی شان بخشدی . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 125).
ور گاو و خر شدند پلنگان روزگار
همواره شان بدین و بدنیا همیدرند.
ناصرخسرو.
پند مده شان که پند ضایع گردد
خار نپوشد کسی بزیر خزو لاد.
ناصرخسرو.
بیرون کن شان ز خاندان پیمبر
نیست سزاوار جغد خانه ٔ آباد.
ناصرخسرو.
کعبه استقبالشان فرموده هم در بادیه
پس همه ره با همه لبیک گویان آمده .
خاقانی .
در جهان سه نظامییم ای شاه
که جهانی زما به افغانند
من شرابم که شان چو دریابم
هر دو از کار خود فرومانند.
نظامی عروضی .
گر نمی آید بلی زایشان ولی
آمدنشان از عدم باشد ولی .
مولوی .
بر خیالی صلحشان و جنگشان
وز خیالی فخرشان و ننگشان .
مولوی .
غایبی مندیش از نقصانشان
کو کشد کین از برای جانشان .
مولوی .
فرهنگ عمید
۱. کار.
۲. حال.
۳. ارزش، اهمیت.
۴. قدر، مرتبه، شوکت.
۱. ایشان، آن ها: زمینشان، کتابشان.
۲. آن ها را، ایشان را: خوردمشان، دیدمشان.
۳. به آن ها: گفتمشان.
= شٲن
خانۀ زنبور عسل، کندو.
۲. حال.
۳. ارزش، اهمیت.
۴. قدر، مرتبه، شوکت.
۱. ایشان، آن ها: زمینشان، کتابشان.
۲. آن ها را، ایشان را: خوردمشان، دیدمشان.
۳. به آن ها: گفتمشان.
= شٲن
خانۀ زنبور عسل، کندو.
۱. کار.
۲. حال.
۳. ارزش؛ اهمیت.
۴. قدر؛ مرتبه؛ شوکت.
۱. ایشان؛ آنها: زمینشان، کتابشان.
۲. آنها را؛ ایشان را: خوردمشان، دیدمشان.
۳. به آنها: گفتمشان.
شٲن#NAME?
خانۀ زنبور عسل؛ کندو.
دانشنامه عمومی
شان (به آلمانی: Schaan) بزرگ ترین شهرستان کشور پادشاهی لیختنشتاین می باشد.
شان در نزدیکی شهر فادوتس است.
جمعیت آن در سال ۲۰۰۰ برابر با ۵۵۱۳ نفر بوده است. مساحت آن ۲۶٫۸ کیلومتر مربع است.
شان در نزدیکی شهر فادوتس است.
جمعیت آن در سال ۲۰۰۰ برابر با ۵۵۱۳ نفر بوده است. مساحت آن ۲۶٫۸ کیلومتر مربع است.
wiki: شان
به شرایط یا پیشامدهای هنگامهٔ بیان یا طرح حرف یا سخنی اشاره دارد
فرهنگ فارسی ساره
بزرگ
دانشنامه اسلامی
گویش مازنی
/shaan/ موم عسل
موم عسل
واژه نامه بختیاریکا
سُو
جدول کلمات
جاه
پیشنهاد کاربران
مربوط بودن کسی به چیزی ، شخصی ، اتفاقی و. . .
شان میتواند مخفف شاهان باشد ، شاندز یا همان شاندیز اشاره دارد به دژ شاهان
در پارسی " سپاوگ ، پایگاه "
پشیز
فر
. مقام . جایگاه . سطح . مرتبه .
شان به معنای مقام ومنزلت وارج وقرب وشکوه وشوکت وعظمت و ارزشمندو گرانمایه وگرانقدر وعزیزومحترم ولیاقت وشایستگی وقدرومنزلت ودارای مقام ومنصب وجایگاه ورتبه بالا وارزشمندودارای احترام ومنزلت خاص است.
شایگان : شایگان به معنای سزاوار درخور و شایسته است.
جهاندیده یوسف هم اندر زمان
سماطی بفرمود بس شایگان .
شمسی ( یوسف و زلیخا ) .
که آن نعمتی بود بس شایگان
که شان داده بد یوسف کامران .
( یوسف وزلیخا ) .
- کرامات شایگان ؛ بزرگواریهای شاهانه :
زین کرامات شایگان که سپرد
بتو اقبال مقتدای جهان .
ابوالفرج رونی .
- گلشن شایگان ؛ گلشن شاه وار و شاهانه :
بگفت این و از پیش آزادگان
بیامد سوی گلشن شایگان .
فردوسی
شایگان
فرهنگ فارسی معین
[ په . ] ( ص مر. ) 1 - سزاوار. 2 - درخور شاه . 3 - هر چیز خوب و گران بها. 4 - فراخ . 5 - خزانه . 6 - گنج شاهانه . 7 - از عیوب قافیه است و آن تکرار علامت جمع باشد در قافیه . شایورد ( یْ وَ ) ( اِمر. ) 1 - هاله ، خرمن ماه . 2 - پرده ای است از موسیقی
شایگان : مترادف شایگان: سزاوار، شایسته، فراوان، خزانه، خزینه، گنج، عریض، فراخ، وسیع، شاهوار
شایگان : شایگان به معنای ارزشمند، ممتاز، عالی، شایسته.
شایان : ( اسم فاعل از شایستن ) ، 1 - شایسته، سزاوار، در خور؛ 2 - ( به مجاز ) بسیار، فراوان.
شایا : ( اسم فاعل از شایستن ) ، 1 - شایسته، سزاوار، در خور؛ 2 - ( به مجاز ) بسیار، فراوان.
شایگان : شایگان به معنای سزاوار درخور و شایسته است.
جهاندیده یوسف هم اندر زمان
سماطی بفرمود بس شایگان .
شمسی ( یوسف و زلیخا ) .
که آن نعمتی بود بس شایگان
که شان داده بد یوسف کامران .
( یوسف وزلیخا ) .
- کرامات شایگان ؛ بزرگواریهای شاهانه :
زین کرامات شایگان که سپرد
بتو اقبال مقتدای جهان .
ابوالفرج رونی .
- گلشن شایگان ؛ گلشن شاه وار و شاهانه :
بگفت این و از پیش آزادگان
بیامد سوی گلشن شایگان .
فردوسی
شایگان
فرهنگ فارسی معین
[ په . ] ( ص مر. ) 1 - سزاوار. 2 - درخور شاه . 3 - هر چیز خوب و گران بها. 4 - فراخ . 5 - خزانه . 6 - گنج شاهانه . 7 - از عیوب قافیه است و آن تکرار علامت جمع باشد در قافیه . شایورد ( یْ وَ ) ( اِمر. ) 1 - هاله ، خرمن ماه . 2 - پرده ای است از موسیقی
شایگان : مترادف شایگان: سزاوار، شایسته، فراوان، خزانه، خزینه، گنج، عریض، فراخ، وسیع، شاهوار
شایگان : شایگان به معنای ارزشمند، ممتاز، عالی، شایسته.
شایان : ( اسم فاعل از شایستن ) ، 1 - شایسته، سزاوار، در خور؛ 2 - ( به مجاز ) بسیار، فراوان.
شایا : ( اسم فاعل از شایستن ) ، 1 - شایسته، سزاوار، در خور؛ 2 - ( به مجاز ) بسیار، فراوان.
نقش، مقام، جایگاه و مرتبه
ویژگی و خصوصیت، حالت و صورت
ویژگی و خصوصیت، حالت و صورت
صفت
شان
واژگان ایرانی Appiyašana* و سپس * Abišanaبه معنای پرشوکت additional merit فراارج والامقام که از پیشوند اوستایی اپی ( ابی - اف چون افسر - افروز ) و واژه شان=شایستگی - شایمندی ساخته شده اند نشان میدهند که واژه ایرانی شان با واژه عربی شأن=کار - حال - وضع همریشه نیست.
. *پیور:
Iranica in the Achaemenid Period ( ca. 550 - 330 B. C. ) : Lexicon of Old Iranian by Jan Tavernier
واژگان ایرانی Appiyašana* و سپس * Abišanaبه معنای پرشوکت additional merit فراارج والامقام که از پیشوند اوستایی اپی ( ابی - اف چون افسر - افروز ) و واژه شان=شایستگی - شایمندی ساخته شده اند نشان میدهند که واژه ایرانی شان با واژه عربی شأن=کار - حال - وضع همریشه نیست.
. *پیور:
Iranica in the Achaemenid Period ( ca. 550 - 330 B. C. ) : Lexicon of Old Iranian by Jan Tavernier
شان یک واژه ی پارسی است باید شان خوانده شود نه شأن در لری نیز این واژه را شُن می گویند اگر شأن بود آن را شَنْ می گفتند نه شُن مانند این گزاره مؤنَه وِه شؤن و رؤنش بدین چم است که می وندد به شان و رانش.
شان در درست ترین حالت ممکن به معنی *جایگاه* است و هر دوی آنها در اصل یک کلمه می باشند, لیکن با دو شکل متفاوت.
این واژه شان است نه شأن وگرنه ایزدی ها کردها بختیاری ها و مینجایی ها این مردمان نژاده نمی گفتند شان ناز به چم کسی که به شان خود می نازد و بدان می بالد این واژه باید با ران بیاید در نگرید به این گزاره ( می افزاید بر شان و ران خویش ) می واند ( می اندازد ) بر شان و ران خویش.
مشغول و سرگرم شدن به کاری را شان می گویند
( شَ ء ن ) به معنی مقام و منزلت و جایگاه است.
کلمات دیگر: