یم
فارسی به انگلیسی
فرهنگ فارسی
دریا
(اسم ) دریا.
دریا
(اسم ) دریا.
دریا
فرهنگ معین
(یَ ) [ ع . ] (اِ. ) دریا.
لغت نامه دهخدا
یم . (ضمیر) ضمیر شخصی متصل فاعلی اول شخصی جمع: می بریم ، بردیم ، بیاوریم ، آوریم .
یم . [ ی َ ] (از ع ، اِ) یَم ّ. دریا. (ناظم الاطباء) :
تا درگه او یابی مگذر به در کس
زیرا که حرام است تیمم به لب یم .
بیشماری همه چون ریگ همی بخشد مال
راستی گویی دارد به یمین اندر یم .
ز بیم ناوک و تیغش همی نیاید خواب
پلنگ را در کوه و نهنگ را در یم .
کف او را نتوان کردن مانند به ابر
دل او را نتوان کردن مانند به یم .
ور تو گویی که دل او چو یم است این غلط است
که در آن ماهی و مار است و در این جود و کرم .
شریعت کان دانش گشت و فرقان چشمه ٔ حکمت
یکی مر زر دین را که ، یکی مر آب دین را یم .
وان راز کند زمین اعدا
از خون دل و دو دیده شان یم .
این مرده لاله را که شود زنده
یم سلسبیل و محشر هامون است .
ای پیش صف لشکر تو پست شده کوه
ای پیش تف خنجر تو خشک شده یم .
کجا ضمیر تو باشد سها نماید ماه
کجا یمین تو باشد شَمَر نماید یم .
درویش را کف تو توانگر کند همی
کز جود داری آن کف گوهرنشان چو یم .
کلک او را چون صدف خوان و یمینش را چو یم
زانکه لؤلؤ در صدف باشد صدف در یم بود.
ملک جم و عمر نوح بادت در بزم تو
کشتی و رسم جبل ، ماهی و مقلوب یم .
کوه را غرقه کند یک خم زنم
منفذی گر باز دارد سوی یم .
معجزه بحر است و ناقص مرغ خاک
مرغ خاکی رفت در یم شد هلاک .
خاک بی بادی به بالا کی رود
کشتی بی یم روانه کی شود.
ز ابر افکند قطره ای سوی یم
ز صلب آورد نطفه ای در شکم .
فتاد اندر تن خاکی ز ابر بخششت قطره
مدد فرما به فضل خویش تا این قطره یم گردد.
ز ابر با تواگر لاف زد مرنج که ابر
گدای یم بود و در گدا حیا نبود.
- پادشاه یم ؛ کرم پادشاهی که کرم وی مانند دریا بی پایان باشد. (ناظم الاطباء).
تا درگه او یابی مگذر به در کس
زیرا که حرام است تیمم به لب یم .
رودکی .
بیشماری همه چون ریگ همی بخشد مال
راستی گویی دارد به یمین اندر یم .
فرخی .
ز بیم ناوک و تیغش همی نیاید خواب
پلنگ را در کوه و نهنگ را در یم .
فرخی .
کف او را نتوان کردن مانند به ابر
دل او را نتوان کردن مانند به یم .
فرخی .
ور تو گویی که دل او چو یم است این غلط است
که در آن ماهی و مار است و در این جود و کرم .
فرخی .
شریعت کان دانش گشت و فرقان چشمه ٔ حکمت
یکی مر زر دین را که ، یکی مر آب دین را یم .
ناصرخسرو.
وان راز کند زمین اعدا
از خون دل و دو دیده شان یم .
ناصرخسرو.
این مرده لاله را که شود زنده
یم سلسبیل و محشر هامون است .
ناصرخسرو.
ای پیش صف لشکر تو پست شده کوه
ای پیش تف خنجر تو خشک شده یم .
امیرمعزی .
کجا ضمیر تو باشد سها نماید ماه
کجا یمین تو باشد شَمَر نماید یم .
امیرمعزی .
درویش را کف تو توانگر کند همی
کز جود داری آن کف گوهرنشان چو یم .
امیرمعزی .
کلک او را چون صدف خوان و یمینش را چو یم
زانکه لؤلؤ در صدف باشد صدف در یم بود.
امیرمعزی .
ملک جم و عمر نوح بادت در بزم تو
کشتی و رسم جبل ، ماهی و مقلوب یم .
خاقانی .
کوه را غرقه کند یک خم زنم
منفذی گر باز دارد سوی یم .
مولوی .
معجزه بحر است و ناقص مرغ خاک
مرغ خاکی رفت در یم شد هلاک .
مولوی .
خاک بی بادی به بالا کی رود
کشتی بی یم روانه کی شود.
مولوی .
ز ابر افکند قطره ای سوی یم
ز صلب آورد نطفه ای در شکم .
سعدی .
فتاد اندر تن خاکی ز ابر بخششت قطره
مدد فرما به فضل خویش تا این قطره یم گردد.
سعدی .
ز ابر با تواگر لاف زد مرنج که ابر
گدای یم بود و در گدا حیا نبود.
سلمان ساوجی .
- پادشاه یم ؛ کرم پادشاهی که کرم وی مانند دریا بی پایان باشد. (ناظم الاطباء).
یم . [ ی َم م ] (ع اِ) دریا و در استعمال فارسی به تخفیف آید. (از آنندراج ). دریا و دریای بی نهایت عمیق . (ناظم الاطباء). دریا. (ترجمان القرآن جرجانی ص 108). بحر. یَمَم . ج ، یُموم . (یادداشت مؤلف ). دریا. ج ، یموم ، ایمام . (مهذب الاسماء). دریایی که ساحل آن دیده نشود. (ناظم الاطباء) (از معجم البلدان ). دریایی که ژرفای آن دانسته نشود، به عربی بحر است ، و یم نام سریانی آن است و برخی گویند هر دریا و آب جمعشده را گویند. (از الجماهر ص 140). به لغت سریانی دریاست . (از المعرب جوالیقی ص 355). خلیل درباره ٔ یم گفته است که دریایی است که ژرفا وکرانه های آن دریافت نشود و در اینکه یم به معنی دریاست اختلافی نیست و این کلمه به زبان سریانی بر دریا اطلاق می شود. ولی در تنزیل (قرآن ) برخلاف نظر خلیل بر هر آب محتملاً اطلاق شده است : «فأخذناه و جنوده فنبذناهم فی الیم » (قرآن 40/28)؛ فراگرفتیم او را و سپاه او را کشتیم ایشان را در دریا. (کشف الاسرار). و غرق فرعون در دریای احمر روی داد که اکنون در شهر قلزم است ... و عبرانیان آن را بحر سوف یا بردی می نامند... و باز در قرآن کریم آمده است : «فاذا خفت علیه فألقیه فی الیم » (قرآن 7/28)؛ چون بر او ترسی او را بر دریاافکن . (کشف الاسرار). و این ناگزیر یا رود نیل و یا یکی از شعب آن است که به عین شمس مستقر فرعون منتهی می شود... ابوریحان با دلایل دیگر از قرآن کریم ثابت می کند که «یم » آنچنان دریایی نیست که خلیل وصف کرده است . رجوع به الجماهر صص 140-141 شود. صاحب تاج العروس آرد: در صحاح و روایت زجاج به معنی مطلق دریاست و لیث افزوده است : دریایی که قعر و سواحل آن درک نشود و بعضی آن را به معنی لجه ٔ دریا گفته اند و ازهری گوید یم را بر دریایی که آب آن شور و تلخ باشد اطلاق کنند و هم آن را به معنی رود بزرگی که آب آن شیرین باشد نیز به کار برند: «و أمرت أم موسی حین ولدته و خافت علیه فرعون أن تجعله فی تابوت ثم تقذفه فی الیم ». آن رود نیل در مصر است که آب آن شیرین است و خدای عزوجل فرماید: «فلیلقه الیم بالساحل ». (قرآن 39/20). و برای آن ساحلی قائل شده و همه ٔ اینها دلیل بر بطلان گفتار لیث است که آن را دریایی بی ساحل می داند و گوید به قعر آن نرسند. یم تثنیه و جمع مکسر و جمع سالم نداردو برخی پندارند کلمه ٔ «یم » سریانی است و اصل آن یمابوده سپس آن را به صورت «یم » معرب کرده اند. (از تاج العروس ). || رود بزرگ . (ناظم الاطباء). گاه کلمه ٔ یم بر نیل مصر اطلاق شده است ، زیرا سرزمین مصر دریایی بوده و سپس آب آن به سبب انباشته شدن آن از خاک به زمین فرورفته و هفت شعبه یا نهر به جای مانده واین در کتب اوایل معروف است . (از الجماهر ص 139). || کبوتر دشتی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
یم . [ ی َم م ] (ع مص ) به دریا انداخته شدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || فروگرفتن دریا کناره را. (منتهی الارب ). || غالب شدن دریا مر ساحل را و برآمدن بر آن . (ناظم الاطباء).
یم. ( ضمیر ) ضمیر شخصی متصل فاعلی اول شخصی جمع: می بریم ، بردیم ، بیاوریم ، آوریم .
یم. [ ی َ ] ( ضمیر ) ( از: ی + م ضمیر ) ضمیر شخصی متصل اول شخص مفرد در حالت فاعلی ، مخصوص فعلهایی که ماده مضارع آنها به الف یا واو ختم شده باشد، مانند می گشایم ، بگویم. ( از یادداشت مؤلف ). || ضمیر متصل به معنی «م » که به آخر اسم هایی که با الف و یا واو تمام شده اند درمی آید، مانند عصایم و گیسویم. ( ناظم الاطباء ). ضمیر «م » است که در حالت اضافه مانند همه کلمه های مختوم به مصوتهای «الف » و «و»،یایی برای ظهور کسره اضافه به آخر مضاف افزوده می شود، مانند: عصای «من »، گیسوی «من »، که در «ام » می شود: عصایم ، گیسویم. این «ی » در آخر کلمه های مزبور در هنگام جمع مانند: دانایان ، مهرویان و موارد دیگر نیز افزوده می شود، بنابراین «یم » مرکب است از «ی » + «م » ضمیر. || ( فعل ) صورت دیگر فعل ربطی «اَم » در آخر کلمات «نه ، که ، چه »: نیم ، چیم ، کیم و نیز کلمات مختوم به الف و واو مصوّت مانند دانایم و خوشرویم ، که الف به «ی » بدل شده است. ( از یادداشت مؤلف ).
یم. [ ی َم م ] ( ع اِ ) دریا و در استعمال فارسی به تخفیف آید. ( از آنندراج ). دریا و دریای بی نهایت عمیق. ( ناظم الاطباء ). دریا. ( ترجمان القرآن جرجانی ص 108 ). بحر. یَمَم. ج ، یُموم. ( یادداشت مؤلف ). دریا. ج ، یموم ، ایمام. ( مهذب الاسماء ). دریایی که ساحل آن دیده نشود. ( ناظم الاطباء ) ( از معجم البلدان ). دریایی که ژرفای آن دانسته نشود، به عربی بحر است ، و یم نام سریانی آن است و برخی گویند هر دریا و آب جمعشده را گویند. ( از الجماهر ص 140 ). به لغت سریانی دریاست. ( از المعرب جوالیقی ص 355 ). خلیل درباره یم گفته است که دریایی است که ژرفا وکرانه های آن دریافت نشود و در اینکه یم به معنی دریاست اختلافی نیست و این کلمه به زبان سریانی بر دریا اطلاق می شود. ولی در تنزیل ( قرآن ) برخلاف نظر خلیل بر هر آب محتملاً اطلاق شده است : «فأخذناه و جنوده فنبذناهم فی الیم » ( قرآن 40/28 )؛ فراگرفتیم او را و سپاه او را کشتیم ایشان را در دریا. ( کشف الاسرار ). و غرق فرعون در دریای احمر روی داد که اکنون در شهر قلزم است... و عبرانیان آن را بحر سوف یا بردی می نامند... و باز در قرآن کریم آمده است : «فاذا خفت علیه فألقیه فی الیم » ( قرآن 7/28 )؛ چون بر او ترسی او را بر دریاافکن. ( کشف الاسرار ). و این ناگزیر یا رود نیل و یا یکی از شعب آن است که به عین شمس مستقر فرعون منتهی می شود... ابوریحان با دلایل دیگر از قرآن کریم ثابت می کند که «یم » آنچنان دریایی نیست که خلیل وصف کرده است. رجوع به الجماهر صص 140-141 شود. صاحب تاج العروس آرد: در صحاح و روایت زجاج به معنی مطلق دریاست و لیث افزوده است : دریایی که قعر و سواحل آن درک نشود و بعضی آن را به معنی لجه دریا گفته اند و ازهری گوید یم را بر دریایی که آب آن شور و تلخ باشد اطلاق کنند و هم آن را به معنی رود بزرگی که آب آن شیرین باشد نیز به کار برند: «و أمرت أم موسی حین ولدته و خافت علیه فرعون أن تجعله فی تابوت ثم تقذفه فی الیم ». آن رود نیل در مصر است که آب آن شیرین است و خدای عزوجل فرماید: «فلیلقه الیم بالساحل ». ( قرآن 39/20 ). و برای آن ساحلی قائل شده و همه اینها دلیل بر بطلان گفتار لیث است که آن را دریایی بی ساحل می داند و گوید به قعر آن نرسند. یم تثنیه و جمع مکسر و جمع سالم نداردو برخی پندارند کلمه «یم » سریانی است و اصل آن یمابوده سپس آن را به صورت «یم » معرب کرده اند. ( از تاج العروس ). || رود بزرگ. ( ناظم الاطباء ). گاه کلمه یم بر نیل مصر اطلاق شده است ، زیرا سرزمین مصر دریایی بوده و سپس آب آن به سبب انباشته شدن آن از خاک به زمین فرورفته و هفت شعبه یا نهر به جای مانده واین در کتب اوایل معروف است. ( از الجماهر ص 139 ). || کبوتر دشتی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
یم. [ ی َ ] ( ضمیر ) ( از: ی + م ضمیر ) ضمیر شخصی متصل اول شخص مفرد در حالت فاعلی ، مخصوص فعلهایی که ماده مضارع آنها به الف یا واو ختم شده باشد، مانند می گشایم ، بگویم. ( از یادداشت مؤلف ). || ضمیر متصل به معنی «م » که به آخر اسم هایی که با الف و یا واو تمام شده اند درمی آید، مانند عصایم و گیسویم. ( ناظم الاطباء ). ضمیر «م » است که در حالت اضافه مانند همه کلمه های مختوم به مصوتهای «الف » و «و»،یایی برای ظهور کسره اضافه به آخر مضاف افزوده می شود، مانند: عصای «من »، گیسوی «من »، که در «ام » می شود: عصایم ، گیسویم. این «ی » در آخر کلمه های مزبور در هنگام جمع مانند: دانایان ، مهرویان و موارد دیگر نیز افزوده می شود، بنابراین «یم » مرکب است از «ی » + «م » ضمیر. || ( فعل ) صورت دیگر فعل ربطی «اَم » در آخر کلمات «نه ، که ، چه »: نیم ، چیم ، کیم و نیز کلمات مختوم به الف و واو مصوّت مانند دانایم و خوشرویم ، که الف به «ی » بدل شده است. ( از یادداشت مؤلف ).
یم. [ ی َم م ] ( ع اِ ) دریا و در استعمال فارسی به تخفیف آید. ( از آنندراج ). دریا و دریای بی نهایت عمیق. ( ناظم الاطباء ). دریا. ( ترجمان القرآن جرجانی ص 108 ). بحر. یَمَم. ج ، یُموم. ( یادداشت مؤلف ). دریا. ج ، یموم ، ایمام. ( مهذب الاسماء ). دریایی که ساحل آن دیده نشود. ( ناظم الاطباء ) ( از معجم البلدان ). دریایی که ژرفای آن دانسته نشود، به عربی بحر است ، و یم نام سریانی آن است و برخی گویند هر دریا و آب جمعشده را گویند. ( از الجماهر ص 140 ). به لغت سریانی دریاست. ( از المعرب جوالیقی ص 355 ). خلیل درباره یم گفته است که دریایی است که ژرفا وکرانه های آن دریافت نشود و در اینکه یم به معنی دریاست اختلافی نیست و این کلمه به زبان سریانی بر دریا اطلاق می شود. ولی در تنزیل ( قرآن ) برخلاف نظر خلیل بر هر آب محتملاً اطلاق شده است : «فأخذناه و جنوده فنبذناهم فی الیم » ( قرآن 40/28 )؛ فراگرفتیم او را و سپاه او را کشتیم ایشان را در دریا. ( کشف الاسرار ). و غرق فرعون در دریای احمر روی داد که اکنون در شهر قلزم است... و عبرانیان آن را بحر سوف یا بردی می نامند... و باز در قرآن کریم آمده است : «فاذا خفت علیه فألقیه فی الیم » ( قرآن 7/28 )؛ چون بر او ترسی او را بر دریاافکن. ( کشف الاسرار ). و این ناگزیر یا رود نیل و یا یکی از شعب آن است که به عین شمس مستقر فرعون منتهی می شود... ابوریحان با دلایل دیگر از قرآن کریم ثابت می کند که «یم » آنچنان دریایی نیست که خلیل وصف کرده است. رجوع به الجماهر صص 140-141 شود. صاحب تاج العروس آرد: در صحاح و روایت زجاج به معنی مطلق دریاست و لیث افزوده است : دریایی که قعر و سواحل آن درک نشود و بعضی آن را به معنی لجه دریا گفته اند و ازهری گوید یم را بر دریایی که آب آن شور و تلخ باشد اطلاق کنند و هم آن را به معنی رود بزرگی که آب آن شیرین باشد نیز به کار برند: «و أمرت أم موسی حین ولدته و خافت علیه فرعون أن تجعله فی تابوت ثم تقذفه فی الیم ». آن رود نیل در مصر است که آب آن شیرین است و خدای عزوجل فرماید: «فلیلقه الیم بالساحل ». ( قرآن 39/20 ). و برای آن ساحلی قائل شده و همه اینها دلیل بر بطلان گفتار لیث است که آن را دریایی بی ساحل می داند و گوید به قعر آن نرسند. یم تثنیه و جمع مکسر و جمع سالم نداردو برخی پندارند کلمه «یم » سریانی است و اصل آن یمابوده سپس آن را به صورت «یم » معرب کرده اند. ( از تاج العروس ). || رود بزرگ. ( ناظم الاطباء ). گاه کلمه یم بر نیل مصر اطلاق شده است ، زیرا سرزمین مصر دریایی بوده و سپس آب آن به سبب انباشته شدن آن از خاک به زمین فرورفته و هفت شعبه یا نهر به جای مانده واین در کتب اوایل معروف است. ( از الجماهر ص 139 ). || کبوتر دشتی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
یم . [ ی َ ] (اِخ ) صورتی از جم که جمشید باشد. رجوع به ایران در زمان ساسانیان ص 188 و 193 و 201 شود.
یم . [ ی َ ] (ضمیر) (از: ی + م ضمیر) ضمیر شخصی متصل اول شخص مفرد در حالت فاعلی ، مخصوص فعلهایی که ماده ٔ مضارع آنها به الف یا واو ختم شده باشد، مانند می گشایم ، بگویم . (از یادداشت مؤلف ). || ضمیر متصل به معنی «م » که به آخر اسم هایی که با الف و یا واو تمام شده اند درمی آید، مانند عصایم و گیسویم . (ناظم الاطباء). ضمیر «م » است که در حالت اضافه مانند همه ٔ کلمه های مختوم به مصوتهای «الف » و «و»،یایی برای ظهور کسره ٔ اضافه به آخر مضاف افزوده می شود، مانند: عصای «من »، گیسوی «من »، که در «ام » می شود: عصایم ، گیسویم . این «ی » در آخر کلمه های مزبور در هنگام جمع مانند: دانایان ، مهرویان و موارد دیگر نیز افزوده می شود، بنابراین «یم » مرکب است از «ی » + «م » ضمیر. || (فعل ) صورت دیگر فعل ربطی «اَم » در آخر کلمات «نه ، که ، چه »: نیم ، چیم ، کیم و نیز کلمات مختوم به الف و واو مصوّت مانند دانایم و خوشرویم ، که الف به «ی » بدل شده است . (از یادداشت مؤلف ).
فرهنگ عمید
دریا.
دانشنامه عمومی
یَم خدای اقیانوس ها، رودخانه ها، دریاچه ها و چشمه های زیر زمینی است و نقش مهمی در اساطیر اوگاریتی بازی می کند.
چگونگی شکل گیری اسطورهٔ شرِ لویاتان با تکیه بر نقد اسطوره شناختی نورتروپ فرای، دکتر بهمن نامور مطلق و مریم پیردهقان، ارائه شده در کنفرانس بین المللی فلسفه دین معاصر/ بخش شّر و الهیات/ سوم دی ماه ۱۳۹۱
یم به شکل دریای بزرگ کیهانی و اغلب همچون یک رود بزرگ تجسم می شود و نمادی از آشوب و تاریکیِ نخستین به شمار می آید. وی با بعل، خدای بزرگ نظم آفرین که نبردهایش با آفرینش طوفان، باران زایی، تندر و آذرخش در پیوند است در جنگی همیشگی است.اما سرانجام بر اساس لوحه ای که بر مبنای این اسطوره به دست آمده است مشخص می گردد که یم مرده است و بعل شاه می گردد.
لوتان یک مار بزرگ یا اژدهایی هفت سر در اسطوره های اوگاریتی است که یا حیوانِ دست آموز یم (دریای بزرگ کیهانی، اغلب همچون یک رود بزرگ) محسوب می شود یا یک جنبه از خودِ یم است.
ضمناً واژه یم که در فارسی هم استفاده می شود کلمه ای عربی به معنای دریاست.
چگونگی شکل گیری اسطورهٔ شرِ لویاتان با تکیه بر نقد اسطوره شناختی نورتروپ فرای، دکتر بهمن نامور مطلق و مریم پیردهقان، ارائه شده در کنفرانس بین المللی فلسفه دین معاصر/ بخش شّر و الهیات/ سوم دی ماه ۱۳۹۱
یم به شکل دریای بزرگ کیهانی و اغلب همچون یک رود بزرگ تجسم می شود و نمادی از آشوب و تاریکیِ نخستین به شمار می آید. وی با بعل، خدای بزرگ نظم آفرین که نبردهایش با آفرینش طوفان، باران زایی، تندر و آذرخش در پیوند است در جنگی همیشگی است.اما سرانجام بر اساس لوحه ای که بر مبنای این اسطوره به دست آمده است مشخص می گردد که یم مرده است و بعل شاه می گردد.
لوتان یک مار بزرگ یا اژدهایی هفت سر در اسطوره های اوگاریتی است که یا حیوانِ دست آموز یم (دریای بزرگ کیهانی، اغلب همچون یک رود بزرگ) محسوب می شود یا یک جنبه از خودِ یم است.
ضمناً واژه یم که در فارسی هم استفاده می شود کلمه ای عربی به معنای دریاست.
wiki: تمیس که بنام به نام «سیب زمینی هندی» نیز شناخته می شود
یَم تلفظی از جَم یا جمشید پادشاه اسطوره ای ایران
یم تلفظی از یما اولین انسان مرد و همچنین خدای مرگ در اسطوره های ودایی با تلفظ های مختلف یَمَه، یاما و یما
یمی اولین انسان زن و همچنین خدابانوی مرگ در اسطوره های ودایی با تلفظ دیگر یامی
یَم تلفظی از جَم یا جمشید پادشاه اسطوره ای ایران
یم تلفظی از یما اولین انسان مرد و همچنین خدای مرگ در اسطوره های ودایی با تلفظ های مختلف یَمَه، یاما و یما
یمی اولین انسان زن و همچنین خدابانوی مرگ در اسطوره های ودایی با تلفظ دیگر یامی
wiki: غده خوراکی هستند. یم ها گیاهان چندساله علفی بالاروندهای هستند که برای مصرف غده های نشاستهای آن در آفریقا، آسیا، آمریکای مرکزی و جنوبی و اقیانوسیه کشت می شود. غده های این گیاه به نام «سیب زمینی هندی» نیز شناخته می شود.
سیب زمینی شیرین
دیوسگنین
انواع بسیار مختلفی از یم وجود دارد. اگر چه در بخش هایی از ایالات متحده و کانادا برخی از انواع سیب زمینی شیرین (Ipomoea batatas) نیز به نام «یم» شناخته می شود در صورتی که سیب زمینی شیرین از خانواده تمیسیان نیست و متعلق به گونه دیگری بنام شکوه صبح از خانواده پیچکیان است.
سیب زمینی شیرین
دیوسگنین
انواع بسیار مختلفی از یم وجود دارد. اگر چه در بخش هایی از ایالات متحده و کانادا برخی از انواع سیب زمینی شیرین (Ipomoea batatas) نیز به نام «یم» شناخته می شود در صورتی که سیب زمینی شیرین از خانواده تمیسیان نیست و متعلق به گونه دیگری بنام شکوه صبح از خانواده پیچکیان است.
wiki: یم (سبزیجات)
دانشنامه اسلامی
[ویکی اهل البیت] یم به معنای دریا که جمع آن به صورت یُمَم و یُموم است.
این واژه در آیات مختلفی از قرآن کریم آمده است؛ مانند : 40/قصص، 39/طه، 78/طه، 40/ذاریات و ... .
این واژه در آیات مختلفی از قرآن کریم آمده است؛ مانند : 40/قصص، 39/طه، 78/طه، 40/ذاریات و ... .
wikiahlb: یم
واژه نامه بختیاریکا
( یَم ) ی+م؛ این هم. مثلاً یَم دینداس یعنی اینهم آخرش
پیشنهاد کاربران
به معنی دریا
یم به معنی دریای عمیق هست . مترادف بحر هست
دریا. منبع، نشر الگو
سمبل دریا
کلمات دیگر: