رضا امیرخانی

رضا امیرخانی (تهران 27 اردی­ بهشت 1352ش- )
داستان­ نویس ایرانی. پس از اتمام تحصیلات ابتدایی و متوسطه و انجام سفری یک ساله به امریکا، در سال 1370در رشته­ ی مهندسی مکانیک دانشگاه_صنعتی_شریف شروع به تحصیل کرد و از همین دانشگاه فارغ­ التحصیل شد. او همچنین در ابتدای این دوره­ ی تحصیلی موفق به دریافت گواهینامه­ ی خلبانی شخصی (بی.بی.ال) شده است. اولین کتابش (با نام اِرمیا) در سال ۱۳۷۴ توسط انتشارات سوره مهر منتشر شد. این رمان در جشنواره­ ی آثار 20 سال دفاع مقدس برگزیده شد و جایزه­ ی 20 سال ادبیات داستانی ایران را نیز به خود اختصاص داد. ارمیا در اولین دوره­ ی جشنواره­ ی مهر و دومین دوره ی جشنواره­ ی دفاع مقدس نیز مورد تقدیر قرار گرفته است.
از فعالیت­ های مهم او به نوشتنِ داستان و مقاله در ماه نامه ی نیستان (1375- 1376)، راه ­اندازی و سردبیری سایت لوح (ارگان نویسندگان ادبیات پایداری) از سال 1381 تا پاییز 1384، ریاست هیات مدیره انجمن قلم ایران (1384- 1386) و همراهی مقام معظم رهبری (آیت ­الله علی خامنه­ ای) در سفر سیستان و انتشار خاطرات آن سفر در قالب کتاب داستان سیستانمی ­توان اشاره کرد.
امیرخانی در بسیاری از رمان­ هایش به گمشده ­های عاطفی انسان­ ها و آن­چه میان آنها شکل می گیرد اشاره می کند. او تفکری انقلابی دارد و مفهوم تفکر انقلابی با تمام سنت­ هایی که در ذهن اوست در بسیاری از آثارش نمایان است. امیرخانی جز کتاب اولش، برای دیگر آثار داستانی­ اش نیز برنده­ ی جوایز متعددی شده که به برخی اشاره می ­شود: یکی از سه برگزیده ی منتقدان مطبوعات برای رمان منِ او (1379)، این کتاب در دومین جشنواره ­ی مهر نیز مورد تقدیر قرار گرفته است؛ برنده­ ی جایزه ی اول جشنواره­ ی شهید حبیب غنی پور(1388) برای رمان بیوتن، این کتاب نیز یکی از نامزدهای دریافت جایزه ی ادبی جلال آل احمد همان سال بوده است؛ برگزیده ی کتاب سال شهید حبیب غنی پور برای رمان قیدار (1392) و برنده­ ی سی­ وششمین دوره­ ی کتاب سال جمهوری اسلامی ایران برای رمانره­ش (1397). برخی از آثار امیرخانی به صورت محدود به زبان ­های دیگر ترجمه شده­ اند.
کتاب­ شناسی: ارمیا (رمان- سوره مهر، ۱۳۷۴)؛ ناصر ارمنی (مجموعه داستان- کتاب نیستان، ۱۳۷۸)؛ من او (رمان- افق، ۱۳۷۸)؛ ازبه (داستان بلند- کتاب نیستان، ۱۳۸۰)؛ داستان سیستان (سفرنامه- قدیانی، ۱۳۸۲)؛ نشت نشا (مقاله­ی بلند- قدیانی، ۱۳۸۴)؛ بیوتن (رمان- علم، ۱۳۸۷)؛ سرلوحه ها: یادداشت های پراکنده­ ی سال ۱۳۸۱ تا ۱۳۸۴ (سپیده ­باوران، 1387)؛ نفحات نفت: جستاری در فرهنگ نفتی و مدیریت دولتی (افق، 1389)؛ جانستان کابلستان: روایت سفر به افغانستان‏‫ (افق، 1390)؛ قیدار (رمان- افق، ۱۳۹۱) و ره ش (رمان- افق، زمستان ۱۳۹۶).
منابع:
http://yon.ir/Eoyq8 http://ermia.ir/About/index.aspx http://yon.ir/aVztG http://www.asr-entezar.ir/archives/41124

رضا امیرخانی (۱۳۵۲ / ۱۹۷۴)نویسندهٔ ایرانی.
• «ما واقعاً در حال از دست دادن حوزه های نفوذمان هستیم و این روند متأسفانه در حال سرعت گرفتن است.»گفتگو با خبرگزاری «تسنیم»• «ما ایرانی ها با افغان ها خوب رفتار نکردیم. اما این ریشه ها آنچنان در ما و آنها پاگرفته است که سریع جذب همدیگر می شویم.»گفتگو با خبرگزاری «تسنیم»• «برای افغان ها آمدن به ایران از رفتن به اروپا بسیار مهم تر است. این چیزی است که من با چشم خودم دیدم. فضای فرهنگی ایران برای آن ها درخشان و الگوست. فضای فرهنگی ما را درک می کنند. جمهوری اسلامی برای آنها الگوست، این ظرفیت بزرگی است اما ما نمی توانیم از این قابلیت استفاده کنیم.»گفتگو با خبرگزاری «تسنیم»• «ما یک غصه بسیار بزرگ داریم و آن بحران فرهنگی - تمدنی افغانستان است؛ انگلیس در هند و پاکستان کار خودش را کرد و حالا نوبت افغانستان است. اما نکته مهم ماجرا برای ما این است که این موضوع مسئله رسانه ها ی ما نیست، غصه بحران فرهنگی تمدنی افغانستان موضوع رسانه های ما نیست. موضوعی که اتفاقاً بسیار مهم است و از حضور بیگانه در این کشور ریشه گرفته. بیگانه ای که هم با او بیگانه است و هم با ما.»گفتگو با خبرگزاری «تسنیم»• «من در ترکمنستان سخنرانی کردم و گفتم اینجا خانه من است، هیچ مرزی بین ما نبوده، پدر بزرگ و مادربزرگ من برای آمدن به اینجا ۲۰ روز زمان می گذاشتند. امروز چند روز طول می کشد؟ همه گفتند یک ساعت. من گفتم خیر امروز هم ۲۰ روز طول می کشد چون شما سخت ویزا می دهید. این مشکل وجود دارد در حالی که ما برای رفتن به این کشور مرزی نداشتیم. هرکسی امروز دربارهٔ بی مرزی صحبت کند از همه نظر به نفع ایران است. ایران بزرگ سود ماست و بیشتر از همه سفارت ما باید این درک و فهم را داشته باشد. مراکز بین المللی ما. اما این اتفاق نمی افتد و فعلاً هم قرار نیست بیفتد.»گفتگو با خبرگزاری «تسنیم»• «جلسات مبارزه با تکفیر، وحدت، جهان اسلام، امت واحده در قم یا در تهران و حتا در زاهدان ناکارآمد است... تا روزی که در آن ها دوربین وجود داشته باشد.»• «هر عالم مذهبی، از هر مذهبی باید احساس وظیفه کند و سالی یک بار به عالم هم نفس و هم سخن و هم شان خود در مذهب دیگر سر بزند. به همین سادگی.»• «با کنفرانس و پول بلیت و پول هتل و هدایای سفر و عکس یادگاری و در پایان هم مصاحبه با صدا و سیما، چیزی درست نمی شود.»