غسل جنابت

در شریعت اسلام غسل جنابت، از غسل های واجبی است که پس از جنب شدن باید انجام شود.
جماع (آمیزش):
به یکی از دو چیز انسان جنب می شود:
اگر انسان جماع کند و به اندازه ختنه گاه یا بیشتر داخل شود، در زن باشد یا در مرد، در قُبل (جلو) باشد یا در دُبر (عقب)، بالغ باشند یا نابالغ، اگر چه منی بیرون نیاید، هر دو جنب می شوند.
بیرون آمدن منی چه در خواب باشد (احتلام)، یا بیداری، کم باشد یا زیاد، با شهوت باشد یا بی شهوت، بااختیار باشد یا بی اختیار، البته اینها در صورتی است که یقین دارد آبی که خارج شده منی باشد و اما رطوبت یا آبی که از انسان بیرون می آید، ولی نمی داند منی است یا رطوبت دیگر، اگر این شخص مرد و سالم است بایستی آن آبی که بیرون آمده دارای سه علامت باشد که حکم به منی بودن آن بشود (البته در صورت شک).

[ویکی فقه] غسل جنابت غسلی است که به سبب جنابت بر انسان واجب می شود.
از احکام آن در باب طهارت سخن گفته اند.
حکم تکلیفی غسل جنابت
به قول مشهور ، غسل جنابت واجب غیری است که برای انجام دادن عمل واجبِ مشروط به طهارت مانند طواف واجب و نمازهای واجب روزانه واجب می شود. بنابر این، غسل جنابت واجب نفسی نمی باشد؛ بلکه مستحب نفسی است؛ یعنی استحباب آن به جهت حصول طهارت به سبب آن نه غایتی دیگر همچون زیارت و تلاوت قرآن است؛ لیکن برای زیارت یا تلاوت قرآن و دیگر غایات مستحب ، مستحب غیری می باشد.
انواع غسل جنابت
غسل جنابت همچون دیگر غسلها به دو گونه ترتیبی و ارتماسی انجام می گیرد.
احکام
...