بیت بنگ

بیت بنگ روشی برای ارتباطات سریال با پیاده سازی نرم افزاری به جای سخت افزار اختصاصی می باشد. برنامه نرم افزاری مستقیماً چگونگی پایه های میکروکنترلر را سامان دهی کرده یا نمونه برداری کرده و وظیفه همه پارامترهای سیگنال از جمله زمان بندی، سطوح، هم زمانی و غیره را برعهده دارد. در مقایسه با بیت بنگ، سخت افزار اختصاصی (مانند یک مودم، یوارت یا شیفت رجیستر) همه این پارامترها را کنترل کرده و یک اینترفیس داده بافر شده در دیگر سیستم ها فراهم می کند، به فرمی که نرم افزاری برای دمدوله کردن سیگنال مورد نیاز نمی باشد. فرایند ببت بنگ را می توان با قیمت بسیار پایینی انجام داد و برای نمونه در سیستم های امبدد (توکار) به کار گرفت.هرچند گاهی بیت بنگ کردن نوعی هک کردن به حساب می اید، ولی این امکان را می دهد که با کمترین یا بدون هرگونه تغییراتی، از پروتکل های گوناگون برای ارتباط با انواع دستگاه های ارتباط سریال از جمله انواع مودم های وایرلس (بی سیم) FSK و GFSK و FM و PLC (دیتا روی برق شهر) و GSM و پیامک SMS و اینترنت GPRS و مکان یاب GPS و پل یا بریج های USB به سریال و SPI و I2C و شبکه اترنت (Ethernet) و کارت خوان های مغناطیسی و الکترومغناطیسی RFID برای کاربردهای شناسایی و ساعت زنی ، ماژول های اثر انگشت و تشخیص نشت گاز و سنسورهای گوناگون و غیره بهره گرفت.مشکلاتی هم در این روش وجود دارد. پروسه شبیه سازی نرم افزاری توان پردازشی بیشتری نسبت به سخت افزار اختصاصی مصرف می کند. میکروکنترلر نسبت به حجم دیگر وظایفش، بیشتر زمان خود را صرف خواندن یا نوشتن نمونه ها از پایه ورودی یا روی پایه خروجی می کند. سیگنال تولید شده شامل جیتر و گلیچ های بیش تری خواهد بود، مخصوصا اگر پردازنده در هنگام ارتباط سریال وظایف دیگری را هم پردازش نماید. با این وجود، اگر برنامه بیت بنگ به حالت وقفه(اینتراپت) سیگنال انجام شود، این مشکل کم تر نمود پیدا می کند مخصوصا اگر سیگنال های کنترلی مانند RTS و CTS و DCD موجود باشند.