گورخر ایرانی

گورخر ایرانی یا "گور" (Equus hemionus onager) زیرگونه ای از گورخر آسیایی است که به شدت در معرض خطر انقراض قرار دارد و تنها حدود ۶۰۰ رأس از آن در حیات وحش باقی مانده است. گورخر آسیایی در گذشته جمعیت فراوانی در خاورمیانه، آسیای میانه و چین داشت اما اکنون نسل آن در اغلب مناطق منقرض شده و از زیرگونه ایرانی تنها سه جمعیت کوچک در منطقه خارتوران شاهرود و بهرام گور شهرستان نی ریز استان فارس و پنج انگشت ابرکوه باقی مانده است.
ضیایی، هوشنگ. راهنمای صحرایی پستانداران ایران. انتشارات کانون آشنایی با حیات وحش. ۱۳۸۷.
در تیرماه سال ۹۲ تعداد ۵۳۳ راس گور در منطقه حفاظت شده بهرام گور نی ریز و پارک ملی قطرویه نی ریز سرشماری شده که از این تعداد ۴۸۳ راس بالغ و ۵۰ راس کرّه بوده اند. در سال ۹۱ این تعداد ۴۳۳ راس بوده است.
"گور" از الاغ کمی بزرگ تر است، در حدود ۲۹۰ کیلو وزن دارد و طول بدن و سر حدوداً ۲٫۱ متر است و نسبت به الاغ شباهت بیشتری به اسب دارد. این جانور نسبت به اسب، پاهای کوتاه تری دارد و رنگش در خلال فصل ها تغییر می کند؛ در تابستان رنگش قهوه ای مایل به سرخ و در زمستان قهوه ای مایل به زرد است و بر پشتش نواری سیاه که با رنگ سفید احاطه شده، قرار دارد. گورها حدود ۴۰ سال عمر می کنند.نسل گور ایرانی در معرض انقراض قرار دارد و در سال ۱۳۹۳ تنها در دو استان سمنان و فارس دیده شده است. پارک ملی خبر شکارگر طبیعی گور پلنگ و گرگ است. در سال ۱۳۸۴ در ایران موردی از شکار گور توسط پلنگ در پارک ملی توران دیده شد. از گور ایرانی در سومر باستان برای کشیدن ارابه استفاده می کردند.