بئر میمون

بِئرِ میمون
چاهی در حوالی مکه. این چاه در صدر اسلام مشهور بوده است. بسیاری از شواهد گویای آن است که بئر میمون بین مسجدالحرام و منی قرار داشته است. به علت شوری آب چاه ها و کمبود آب شیرین در مکه، بخش عمدۀ آب مورد نیاز مردم این شهر از طریق همین چاه تأمین می شده است. نام بئر میمون تا ۶۰۴ق/۱۲۰۷م در منابع تاریخی دیده می شود، اما پس از آن نامی از چاه مزبور برده نشده و مشخص نیست که نام آن تغییر کرده یا به کلی متروک شده است.

[ویکی فقه] بئرمیمون، چاهی در حوالی مکه است.
بئرمیمون، چاهی در حوالی مکه. اگرچه این چاه در صدر اسلام شهرتی داشته، در حال حاضر محلی بدین نام در ناحیه مکّه یافت نمی شود. در منابع موجود نیز مطلبی دال بر این که بئرمیمون متروک شده یا هنوز، با نامی دیگر، از آن استفاده می شود وجود ندارد. محل این چاه قدیمی نیز مشخص نیست. بسیاری از شواهد گویای آن است که بین مسجدالحرام و منی، ولی اندکی نزدیکتر به محل اخیر، قرار داشته است.
← ذکر بئرمیمون در کتب مختلف
(۱) علاوه بر قرآن.
(۲) ابن حائک، صفة جزیرة العرب، چاپ محمدبن علی أکوع، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
(۳) عبدالله بن عبدالعزیز بکری، معجم مااستعجم من اسماء البلاد و المواضع، چاپ مصطفی سقّا، قاهره ۱۹۴۵ـ ۱۹۵۱.
(۴) احمد سباعی، تاریخ مکه، قاهره ۱۳۷۲، ص ۹۶.
(۵) محمدبن جریرطبری، تاریخ الرسل والملوک، چاپ دخویه، لیدن ۱۸۷۹ـ۱۹۰۱.
(۶) محمدبن احمد فاسی، شفاءالغرام بأخبارالبلدالحرام، قاهره ۱۹۵۶، ج ۱، ص ۳۴۳.
(۷) محمدبن احمد نهروالی، کتاب الاعلام باعلام بیت الله الحرام فی تاریخ مکة المشرفة، مکه (تاریخ مقدمه ۱۳۷۰/۱۹۵۰).
(۸) علی بن ابی بکر هروی، الاشارات الی معرفة الزیارات، چاپ سوردل ـ تومین، دمشق ۱۹۵۳، ص ۸۹.