ذات الاشاجع

[ویکی فقه] ذات الأشاجع. ذات الاشاجِع: از اجزای حیوان است .
ذات الأشاجع- که اشاجع نیز بر آن اطلاق شده - در لغت عبارت است از بن انگشتان متصل به عصب پشت دست. کاربرد فقهی از عنوان ذات الاشاجع ، در باب اطعمه و اشربه سخن گفته اند. مراد از ذات الأشاجع در حیوان در مراد از آن در حیوان، که موضوع حکم فقهی قرار گرفته اختلاف است؛ ۱.برخی مراد از آن را عصب موجود در سُم دانسته اند. ۲.برخی از آن به چیزی که میان سم است، تعبیر کرده اند. ۳. برخی گفته اند: ذات الأشاجع به معنای نخست، در چارپایان حلال گوشت وجود ندارد مگر آنکه گفته شود: مراد از ذات الأشاجع اعم از بن انگشتان، سُم و غیر آن است که در گوسفند، شتر و گاو یافت می شود و ممکن است به معنای نخست در پرندگان یافت شود، هرچند تمیز دادن آن مشکل است. ۴.برخی مراد از آن را نامعلوم دانسته اند. حکم خوردن ذات الاشاجع در حرمت یا کراهت خوردن ذات الأشاجعِ حیوان حلال گوشت، مانند گاو، گوسفند و شتر اختلاف است. بسیاری آن را حرام دانسته اند.

[ویکی فقه] ذات الاشاجع از اجزای حیوان می باشد. از آن در باب اطعمه و اشربه سخن گفته اند.
ذات الأشاجع- که اشاجع نیز بر آن اطلاق شده - در لغت عبارت است از بن انگشتان متصل به عصب پشت دست؛ « لیکن در مراد از آن در حیوان، که موضوع حکم فقهی قرار گرفته اختلاف است.برخی مراد از آن را عصب موجود در سم دانسته اند. برخی از آن به چیزی که میان سم است، تعبیر کرده اند. برخی گفته اند:ذات الأشاجع به معنای نخست، در چارپایان حلال گوشت وجود ندارد مگر آنکه گفته شود: مراد از ذات الأشاجع اعم از بن انگشتان، سُم و غیر آن است که در گوسفند شتر و گاو یافت می شود و ممکن است به معنای نخست در پرندگان یافت شود، هرچند تمیز دادن آن مشکل است. برخی مراد از آن را نامعلوم دانسته اند.
حکم ذات الأشاجع
در حرمت یا کراهت خوردن ذات الأشاجعِ حیوان حلال گوشت، مانند گاو، گوسفند و شتر اختلاف است. بسیاری آن را حرام دانسته اند.