کادانس

در تئوری موسیقی، فرود یا کادانس (فرانسوی: Cadence) یک نوع پیکربندی ملودیک یا هارمونیک است که احساس توقف، پایان و فرود در یک قطعه موسیقی را ایجاد می کند.
کادانس مذکر
کادانس هارمونیک در یک قطعهٔ موسیقی حداقل دارای دو آکورد است که نتیجه بخش «فرود» در موسیقی است و نوع ریتمیک آن نیز با یک الگوی مشخص می تواند پایان بخش باشد.کادانس بستگی به حس و نوع آن می تواند قوی یا ضعیف باشد و با توجه به ملودی و نوع وصل آکوردها طبقه بندی می شود. «ریتمِ هارمونیک» نقش مهمی در وقوع این احساس ایفا می کند.
در کنسرتو های اولیه، کادانس به عنوان قطعه ای مستقل و بیشتر قبل از پایان موومان اول، توسط تکنواز بدون همراهی ارکستر به صورت بداهه نوازی اجرا می شد. در این نوع از کادانس ها، نوازنده با الهام از ملودی ها و تکنیک های همان موومان و توانایی های خود، به صورت آزاد قطعه را اجرا می کرد. در ادامه و به تدریج این نوع کادانس ها برای همهٔ موومان ها اجرا می شد و آهنگسازان تصمیم گرفتند که خود برای این قسمت ها کادانس نوشته و دارای میزان بندی مشخص باشد.
در «دوران قواعد مشترک» طبق اصولِ هارمونی، کادانس ها به چهار نوع تقسیم می شدند و مشخص بود که قطعهٔ موسیقی دارای ایست موقت، حرکتی فریب دهنده یا به دنبال پایانِ قطعه است. در این روش از سیستم «عددنویسی رومی» استفاده می شود و عبارتند از: کادانس کامل، کادانس پلاگال یا مذهبی، کادانس فریب دهنده و کادانس نیمه تمام

رجوع شود به:فرود (موسیقی)