مترادف غافل : بی خرد، جاهل، ناآگاه، نادان، بی خبر، غفلت زده، لاقید
متضاد غافل : عاقل
برابر پارسی : تنبل، فراموشکار، ناآگاه، سست
غافل
مترادف غافل : بی خرد، جاهل، ناآگاه، نادان، بی خبر، غفلت زده، لاقید
متضاد غافل : عاقل
برابر پارسی : تنبل، فراموشکار، ناآگاه، سست
فارسی به انگلیسی
negligent, unaware, heedless
unaware, unawares, unknowing, unwitting
عربی به فارسی
سهو , غير عمدي , فراموشکار , بي توجه , بي اطلا ع , بي خبر , ناگهان , غفلتا , سراسيمه , ناخوداگاه , ناخود اگاهانه
مترادف و متضاد
بیخرد، جاهل، ناآگاه، نادان ≠ عاقل
بیخبر، غفلتزده، لاقید
بی خبر، ناگهان، غافل، ناخود اگاه، بی اطلاع
سر به هوا، مهمل، غافل، مسامحه کار، غفلت کار
سرهم بند، بی دقت، لا ابالی، غافل، مسامحه کار، سبکسر، غفلت کار، لا قید
بی دقت، غافل، مسامحه کار، غفلت کار، فرو گذار، برناس
بی دقت، غافل، بی توجه، بی اعتنا
بی پروا، غافل
۱. بیخرد، جاهل، ناآگاه، نادان
۲. بیخبر، غفلتزده، لاقید ≠ عاقل
فرهنگ فارسی
غفلت کننده، آنکه درامری اهمال وغفلتکند، نا آگاه، بی خبر، فراموشکار
( اسم ) ۱ - غفلت ورزنده . ۲ - بیخبر نا آگاه . ۳ - بیخرد نادان . یا غافل غافل . ۱ - بسیار بیخبر . ۲ - بسیار نادان .
ابن صخر برادر بنی قریم بن ساهله است .
( اسم ) ۱ - غفلت ورزنده . ۲ - بیخبر نا آگاه . ۳ - بیخرد نادان . یا غافل غافل . ۱ - بسیار بیخبر . ۲ - بسیار نادان .
ابن صخر برادر بنی قریم بن ساهله است .
فرهنگ معین
(فِ ) [ ع . ] (اِفا. ) ۱ - ناآگاه ، بی خبر. ۲ - نادان ، بی خرد.
لغت نامه دهخدا
غافل. [ ف ِ ] ( ع ص ) بی خبر. ناآگاه. ( دهار ). گول. ( نصاب ). بیخود. ( ترجمان علامه جرجانی ). بی خرد. نادان که درکارها اهمال و فروگذاری کند. دائر. غارّ. غیهب. غمر: اغترار؛ غافل شدن. تهو؛ غافل شدن. ( منتهی الارب ).
من و تو غافلیم و ماه و خورشید
بر این گردون گردان نیست غافل.
سیه دستی بزد بر یال من ( مو ) تیر
برو غافل مچر در چشمه ساران
که گر غافل چری غافل خوری تیر.
تا مرد بیک ره بقر نباشد.
بدین درد فردا بمانی حسیر.
از مکر غدر خویش گرفتی سخر مرا.
تو غافل و سپهر کشنده رقیب تو
فرزانه خفته و سگ دیوانه پاسبان.
بلکه من آگاهم او غافل ز راه.
از شراب جود مست خود کنند.
زان خنده ٔغافلان زند صبح.
بر در دل ریز گر آبیت هست.
غافلی از خود که ز خود غافلی.
کمتر از آن نحل و از این مور نیست.
اینک اینک بترک آن گفتم.
نیستم غافل از سپهر کبود.
من و تو غافلیم و ماه و خورشید
بر این گردون گردان نیست غافل.
منوچهری.
جره بازی بدم رفتم به نخجیرسیه دستی بزد بر یال من ( مو ) تیر
برو غافل مچر در چشمه ساران
که گر غافل چری غافل خوری تیر.
باباطاهر.
غافل نبود در سرای طاعت تا مرد بیک ره بقر نباشد.
ناصرخسرو.
گر امروز غافل بوی هم چنین بدین درد فردا بمانی حسیر.
ناصرخسرو.
تا مر مرا تو غافل و ایمن نیافتی از مکر غدر خویش گرفتی سخر مرا.
ناصرخسرو.
غافل و مرده هر دو یکسان است.سنائی.
از نتایج عاقبت آن [ محنت ] غافل بودی. ( کلیله و دمنه ). در نصیب خویش غافل بودم. ( کلیله و دمنه ). چنان در حلاوت آن [ شهد ] مشغول شد که ازکارهای خود غافل گشت. ( کلیله و دمنه ). دزد جواب دادکه من آن غافل نادانم که دم گرم تو مرا بر باد سرد نشاند. ( کلیله و دمنه ). عاجزتر ملوک آن است که از عواقب کارها غافل باشد. ( کلیله و دمنه ). و اگر چنانکه از باژگونگی روزگار کاهلی بدرجتی رسد یا غافلی رتبتی یابد بدان التفات ننماید. ( کلیله و دمنه ).تو غافل و سپهر کشنده رقیب تو
فرزانه خفته و سگ دیوانه پاسبان.
خاقانی.
بلکه من آزادم او در بند آزبلکه من آگاهم او غافل ز راه.
خاقانی.
رادمردان غافلان عهد رااز شراب جود مست خود کنند.
خاقانی.
بس بی خبر است ز اندکی عمرزان خنده ٔغافلان زند صبح.
خاقانی.
غافل از این بیش نشاید نشست بر در دل ریز گر آبیت هست.
نظامی.
این چه نشاط است کزو خوشدلی غافلی از خود که ز خود غافلی.
نظامی.
آدمی غافل اگر کور نیست کمتر از آن نحل و از این مور نیست.
نظامی.
پیش از این گر چو غافلان خفتم اینک اینک بترک آن گفتم.
نظامی.
گر ز خود غافلم به باده و رودنیستم غافل از سپهر کبود.
نظامی.
گر تو بنشینی به بیکاری مدام غافل . [ ف ِ ] (اِخ ) ابن صخر، برادر بنی قریم بن ساهلة است . (منتهی الارب ).
غافل . [ ف ِ ] (اِخ ) تخلص یکی از شعرای هندوستان است . وی از اهالی اگره و به «غافل اکبرآبادی » شهرت یافته است . (قاموس الاعلام ترکی ).
غافل . [ ف ِ ] (اِخ ) موضعی است . (منتهی الارب ).
غافل . [ ف ِ ] (ع ص ) بی خبر. ناآگاه . (دهار). گول . (نصاب ). بیخود. (ترجمان علامه ٔ جرجانی ). بی خرد. نادان که درکارها اهمال و فروگذاری کند. دائر. غارّ. غیهب . غمر: اغترار؛ غافل شدن . تهو؛ غافل شدن . (منتهی الارب ).
من و تو غافلیم و ماه و خورشید
بر این گردون گردان نیست غافل .
جره بازی بدم رفتم به نخجیر
سیه دستی بزد بر یال من (مو) تیر
برو غافل مچر در چشمه ساران
که گر غافل چری غافل خوری تیر.
غافل نبود در سرای طاعت
تا مرد بیک ره بقر نباشد.
گر امروز غافل بوی هم چنین
بدین درد فردا بمانی حسیر.
تا مر مرا تو غافل و ایمن نیافتی
از مکر غدر خویش گرفتی سخر مرا.
غافل و مرده هر دو یکسان است .
از نتایج عاقبت آن [ محنت ] غافل بودی . (کلیله و دمنه ). در نصیب خویش غافل بودم . (کلیله و دمنه ). چنان در حلاوت آن [ شهد ] مشغول شد که ازکارهای خود غافل گشت . (کلیله و دمنه ). دزد جواب دادکه من آن غافل نادانم که دم گرم تو مرا بر باد سرد نشاند. (کلیله و دمنه ). عاجزتر ملوک آن است که از عواقب کارها غافل باشد. (کلیله و دمنه ). و اگر چنانکه از باژگونگی روزگار کاهلی بدرجتی رسد یا غافلی رتبتی یابد بدان التفات ننماید. (کلیله و دمنه ).
تو غافل و سپهر کشنده رقیب تو
فرزانه خفته و سگ دیوانه پاسبان .
بلکه من آزادم او در بند آز
بلکه من آگاهم او غافل ز راه .
رادمردان غافلان عهد را
از شراب جود مست خود کنند.
بس بی خبر است ز اندکی عمر
زان خنده ٔغافلان زند صبح .
غافل از این بیش نشاید نشست
بر در دل ریز گر آبیت هست .
این چه نشاط است کزو خوشدلی
غافلی از خود که ز خود غافلی .
آدمی غافل اگر کور نیست
کمتر از آن نحل و از این مور نیست .
پیش از این گر چو غافلان خفتم
اینک اینک بترک آن گفتم .
گر ز خود غافلم به باده و رود
نیستم غافل از سپهر کبود.
گر تو بنشینی به بیکاری مدام
کارت ای غافل کجا زیبا شود.
ای دل غافل بدان منتظر تست دوست
آه اگر آگهی از که جدا مانده ای .
بگاه نعمت مغرور و غافل . (گلستان ). از خصم دل آزرده نیندیشید و از قول حکما غافل ... (گلستان ). وزیری غافل را شنیدم که خانه ٔ رعیت را خراب کردی ... (گلستان ).
غافل نشود عاقل عاقل نشود غافل . (جامع التمثیل ).
جز قلب تیره هیچ نشد حاصل و هنوز
غافل در این خیال که اکسیر میکنند.
نزدی شاهرخ و فوت شد امکان حافظ
چه کنم بازی ایام مرا غافل کرد.
فاش کن حیلت بداندیشان
تا نگویندغافلی زایشان .
من و تو غافلیم و ماه و خورشید
بر این گردون گردان نیست غافل .
منوچهری .
جره بازی بدم رفتم به نخجیر
سیه دستی بزد بر یال من (مو) تیر
برو غافل مچر در چشمه ساران
که گر غافل چری غافل خوری تیر.
باباطاهر.
غافل نبود در سرای طاعت
تا مرد بیک ره بقر نباشد.
ناصرخسرو.
گر امروز غافل بوی هم چنین
بدین درد فردا بمانی حسیر.
ناصرخسرو.
تا مر مرا تو غافل و ایمن نیافتی
از مکر غدر خویش گرفتی سخر مرا.
ناصرخسرو.
غافل و مرده هر دو یکسان است .
سنائی .
از نتایج عاقبت آن [ محنت ] غافل بودی . (کلیله و دمنه ). در نصیب خویش غافل بودم . (کلیله و دمنه ). چنان در حلاوت آن [ شهد ] مشغول شد که ازکارهای خود غافل گشت . (کلیله و دمنه ). دزد جواب دادکه من آن غافل نادانم که دم گرم تو مرا بر باد سرد نشاند. (کلیله و دمنه ). عاجزتر ملوک آن است که از عواقب کارها غافل باشد. (کلیله و دمنه ). و اگر چنانکه از باژگونگی روزگار کاهلی بدرجتی رسد یا غافلی رتبتی یابد بدان التفات ننماید. (کلیله و دمنه ).
تو غافل و سپهر کشنده رقیب تو
فرزانه خفته و سگ دیوانه پاسبان .
خاقانی .
بلکه من آزادم او در بند آز
بلکه من آگاهم او غافل ز راه .
خاقانی .
رادمردان غافلان عهد را
از شراب جود مست خود کنند.
خاقانی .
بس بی خبر است ز اندکی عمر
زان خنده ٔغافلان زند صبح .
خاقانی .
غافل از این بیش نشاید نشست
بر در دل ریز گر آبیت هست .
نظامی .
این چه نشاط است کزو خوشدلی
غافلی از خود که ز خود غافلی .
نظامی .
آدمی غافل اگر کور نیست
کمتر از آن نحل و از این مور نیست .
نظامی .
پیش از این گر چو غافلان خفتم
اینک اینک بترک آن گفتم .
نظامی .
گر ز خود غافلم به باده و رود
نیستم غافل از سپهر کبود.
نظامی .
گر تو بنشینی به بیکاری مدام
کارت ای غافل کجا زیبا شود.
عطار.
ای دل غافل بدان منتظر تست دوست
آه اگر آگهی از که جدا مانده ای .
عطار.
بگاه نعمت مغرور و غافل . (گلستان ). از خصم دل آزرده نیندیشید و از قول حکما غافل ... (گلستان ). وزیری غافل را شنیدم که خانه ٔ رعیت را خراب کردی ... (گلستان ).
غافل نشود عاقل عاقل نشود غافل . (جامع التمثیل ).
جز قلب تیره هیچ نشد حاصل و هنوز
غافل در این خیال که اکسیر میکنند.
حافظ.
نزدی شاهرخ و فوت شد امکان حافظ
چه کنم بازی ایام مرا غافل کرد.
حافظ.
فاش کن حیلت بداندیشان
تا نگویندغافلی زایشان .
اوحدی .
غافل . [ ف ِ] (اِخ ) نام جد عبداﷲبن مسعود است . (منتهی الارب ).
غافل . [ ف ِ ] (اِخ ) ملک خسرو. وی یکی از شعرای ایران و از اهالی سیستان بوده است ، از اوست :
غافل نشوی از این دو معنی غافل
سرمایه ٔ مرد زین دو گردد حاصل
زین راهنمایان بیکی شو قائل
یا عقل درست ، یا جنون کامل .
غافل نشوی از این دو معنی غافل
سرمایه ٔ مرد زین دو گردد حاصل
زین راهنمایان بیکی شو قائل
یا عقل درست ، یا جنون کامل .
(قاموس الاعلام ترکی ).
فرهنگ عمید
۱. آن که در امری اهمال و غفلت کند، غفلت کننده.
۲. ناآگاه، بی خبر.
۳. فراموش کار.
* غافل شدن: (مصدر لازم )
۱. غفلت کردن: دریغا که مشغول باطل شدیم / ز حق دور ماندیم و غافل شدیم (سعدی۱: ۱۸۴ ).
۲. بی خبر ماندن.
۳. فراموش کردن.
۲. ناآگاه، بی خبر.
۳. فراموش کار.
* غافل شدن: (مصدر لازم )
۱. غفلت کردن: دریغا که مشغول باطل شدیم / ز حق دور ماندیم و غافل شدیم (سعدی۱: ۱۸۴ ).
۲. بی خبر ماندن.
۳. فراموش کردن.
۱. آنکه در امری اهمال و غفلت کند؛ غفلت‌کننده.
۲. ناآگاه؛ بیخبر.
۳. فراموشکار.
⟨ غافل شدن: (مصدر لازم)
۱. غفلت کردن: ◻︎ دریغا که مشغول باطل شدیم / ز حق دور ماندیم و غافل شدیم (سعدی۱: ۱۸۴).
۲. بیخبر ماندن.
۳. فراموش کردن.
دانشنامه عمومی
غافل (شوشتر)، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان شوشتر در استان خوزستان ایران است.
این روستا در دهستان شهید مدرس قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۱۴۸ نفر (۲۲خانوار) بوده است.
این روستا در دهستان شهید مدرس قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۱۴۸ نفر (۲۲خانوار) بوده است.
wiki: غافل
گویش مازنی
/ghaafel/ آرام – ساکت - بی خبر
۱آرام – ساکت ۲بی خبر
جدول کلمات
ناسی
پیشنهاد کاربران
ناآگاه
فراموشکار
بَرناس ، پرناس ، فرناس
فراموشکار
بَرناس ، پرناس ، فرناس
بی خبر
بی خبر
نا اگاه
نا اگاه
از یادش رفته فراموشکار
اگر واژه غافل را در معنی غفلت کردن بخواهیم به پارسی برگردانیم می توانیم از واژه های " کم گذاشتن " بهره برد
مانند - از توجه به فرزندش غافل ماند= برای پرداختن به فرزندش کم گذاشت
مانند - از توجه به فرزندش غافل ماند= برای پرداختن به فرزندش کم گذاشت
فراموشی
کم کار
کم کاری کردن
کم کاری کردن
هم خانواده غافل: غفلت، تغافل، مغفول، اغفال
برابر پارسی واژه غافل واژه پارسی کیار میباشد
تنبل ، بی خبر
کلمات دیگر: