ماداگاسکار

ماداگاسکار با نام رسمی جمهوری ماداگاسکار کشوری جزیره ای واقع در اقیانوس هند، در کنار سواحل جنوب شرقی آفریقا است. پایتخت آن شهر آنتاناناریوو است. ماداگاسکار چهارمین جزیره بزرگ جهان است.
جمعیت ماداگاسکار ۲۲ میلیون نفر و زبان های رسمی این کشور مالاگاسی و فرانسوی است. واحد پول این کشور آریاری مالاگاسی نام دارد. حدود نیمی از مردم این کشور مسیحی و نیمی دیگر پیرو سنت های دینی بومی هستند. سنت دینی بومی این کشور بر پیوند میان زندگان و نیاکان درگذشته آن ها تمرکز دارد.
مردم این کشور از اقوام گوناگونی تشکیل شده اند که قوم مرینا ۲۶ درصد، قوم بتسیمیساراکا ۱۵ درصد و بقیه از اقوام مختلف دیگر هستند.
در دوران پیشاتاریخ با تکه تکه شدن ابرقاره گندوانا، ماداگاسکار حدود ۸۸ میلیون سال پیش از شبه جزیره هند جدا شد. این امر باعث شده است که بیش از ۹۰ درصد از حیات وحش و زیست گیاهی این جزیره مختص خودش باشد. تنوع زیستی این جزیره هم اینک به خاطر رشد زیاد جمعیت انسانی و دیگر تهدیدها با مخاطره روبه رو است.

ماداگاسْکار (Madagascar)
نمایی از شهر آنتاناناریوو
نمایی از شهر آنتاناناریوو
موقعیت. کشور ماداگاسکار در دورابهای ساحل جنوب شرقی افریقا قرار دارد. اقیانوس هند از شمال و شرق و جنوب و تنگۀ موزامبیک از غرب آن را در میان گرفته اند. مساحت این کشور ۵۸۷,۰۴۰ کیلومتر مربع و شهر آنتاناناریوو پایتخت آن است.سیمای طبیعی. جزیرۀ کوهستانی ماداگاسکار، چهارمین جزیرۀ بزرگ جهان (به جز استرالیا)، ۱,۰۶۰ کیلومتر درازا دارد و پهنای آن از شرق به غرب ۳۶۰ کیلومتر است. رشته کوه های آنکاراترا، با ارتفاع حداکثر ۲,۶۴۴ متر (قلۀ تسیافاجاوُنا)، در مرکز و نیز رشته کوه های تساراتانانا، که منشأ آتشفشانی دارند، در شمال استخوان بندی این سرزمین را تشکیل می دهند؛ قلّۀ ماروموکوترو با ارتفاع ۲,۸۷۶ متر در کوه های شمالی، بلندترین نقطۀ کشور ماداگاسکار به شمار می آید. دامنه های شرقی کوه های مزبور با شیب تند به نوار باریک ساحلی اقیانوس هند منتهی می شود و دامنه های غربی آن به جلگه های نسبتاً پهن و وسیع ساحل تنگۀ موزامبیک پایان می یابد. رودخانه های این کشور، که جملگی از ارتفاعات مرکزی سرچشمه می گیرند و به سوی غرب روان می شوند، طولانی تر و رودهای دامنه های شرقی کوتاه تر و پرشیب ترند و آبشارهای بلند و زیبایی را در مسیر خود پدید می آورند. مهم ترین رودخانه های این کشور عبارت اند از بِتسیبوکا، مانگوکی، و ایکوپا. علاوه بر رودهای مزبور، دریاچه های زیبایی مانند دریاچۀ آلائوترا، که بیشتر در دهانۀ آتشفشان های خاموش این جزیره قرار دارند، از چشمگیرترین عوارض آبی سرزمین مذکور محسوب می شوند. خطوط ساحلی کشور ماداگاسکار تقریباً هنجار و بدون بریدگی است و خلیج آنتونژیل، در ساحل شمال شرقی، بزرگ ترین عارضۀ ساحلی این کشور است و جزیرک های نوسی بِه و نوسی بورائا بخش هایی از این سرزمین را تشکیل می دهند. این سرزمین به سبب داشتن خاک سرخ رنگ که نوعی گِلِ اُخراست و از ترکیبات آهن و دیگر مواد قرمزرنگ پدید آمده، به جزیرۀ بزرگ سرخ معروف است. کشور ماداگاسکار به شش ایالت تقسیم می شود و شهرهای مهم آن عبارت اند از آنتاناناریوو، آنتسیرانانا، فیانارانتسوآ، ماهاجانگا، توآماسینا و تولیارا. ماداگاسکار دارای اقلیم متنوع است. ارتفاعات آن معتدل و هوای آن نسبتاً مطلوب، و کرانه های آن از اقلیم مدارگانی متأثر است. بارندگی نواحی شمالی و شرقی آن فصلی و ارتفاعات آن نسبتاً خشک و جنوب آن نیمه خشک است. میانگین دمای شهر آنتاناناریوو در دی ماه ۲۱ درجۀ سانتی گراد، در تیرماه پانزده درجۀ سانتی گراد، و میانگین بارندگی سالانۀ آن ۱۳۵۰ میلی متر است. سراسر جزیرۀ ماداگاسکار تا چند سال پیش پوشیده از جنگل و علفزارهای بارانیِ انبوه بود. پاک سازی جنگل ها و ایجاد کشتزارها به نابودی بخش وسیعی از جنگل ها انجامیده تا جایی که فقط ۲۶ درصد از مساحت کشور را پوشش گیاهی فراگرفته است. این سرزمین به سبب جدابودن از سرزمین اصلی افریقا، حیات وحش خاص خود را دارد و انواع لموریا (میمون پوزه دار)، حشره خوار، تمساح، حربا و گونه های مختلف پروانه و پرنده حیات وحش آن را تشکیل می دهند.
اقتصاد. ماداگاسکار از نظر اقتصادی به کشاورزی سنتی وابسته است و ۷۵ تا ۸۰ درصد از نیروی کار آن در همین بخش اشتغال دارند. قهوه، وانیل، سیر، الیاف گیاهی، نیشکر، برنج، سیب زمینی، موز، انبه، و ذرت از محصولات کشاورزی این کشور به شمار می آیند. روند تولید مواد کشاورزی با رشد سریع جمعیت کشور هماهنگ نیست و صید ماهی نیز در وضعیت خیلی ابتدایی قرار دارد که حتی کفاف نیازهای داخلی را نمی دهد. کانی هایی چون کرومیت و گرافیت و مقدار کمی طلا و سنگ های قیمتی منابع زیرزمینی ماداگاسکار را تشکیل می دهند. صنعت ماداگاسکار بیشتر بر فرآوری مواد کشاورزی استوار است و تولید صابون، منسوجات، طناب های کنفی، شکر، و مواد غذایی و اخیراً نیز مونتاژ اتومبیل از فعالیت های صنعتی این کشور محسوب می شوند.
حکومت و سیاست. نوع حکومت ماداگاسکار جمهوری فدرال چندحزبی با دو مجلس قانون گذاری است. مجلس ملی ماداگاسکار از ۱۶۰ عضو انتخابی و مجلس سنای آن از ۹۰ عضو تشکیل می شود که ۶۰ عضو آن انتخابی اند و ۳۰ عضو دیگر را رئیس جمهور منصوب می کند و دورۀ نمایندگی آنان چهار سال است. رئیس جمهور این کشور با آرای همگانی و برای پنج سال برگزیده می شود و انتخاب و انتصاب نخست وزیر از وظایف اوست.
مردم و تاریخ. جمعیت ماداگاسکار حدود۲۰,۷۱۴,۰۰۰ نفر (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن۳۵.۳ نفر در کیلومتر مربع است. رشد سالانۀ جمعیت این کشور۲.۸ درصد است و ۹۹ درصد از این تعداد را مالاگاسی ها تشکیل می دهند. ۵۱ درصد از آنان مسیحی اند و ۷۷ درصد از مردم در روستاها به سر می برند. مالاگاسی و فرانسوی زبان های رسمی این کشور است. ماداگاسکار را احتمالاً دریانوردان اندونزیایی در قرن ۱۰م مسکونی کرده اند. افریقایی های بسیاری در قرن ۱۴م به این سرزمین مهاجرت کردند و در کنار اندونزیایی های مهاجر ساکن شدند؛ هم زمان، سوداگران عرب، آیین اسلام را در آن سامان اشاعه دادند. ماداگاسکاری ها و مالاگاسی ها طی قرن های گذشته درهم آمیخته اند، اما نزدیکی زبان آنان با مردم اندونزی همچنان محفوظ و محسوس است. بازرگانان فرانسوی در قرن ۱۶ به این جزیره وارد شدند و ماندگاه هایی برای خود تأسیس کردند؛ آنان از سلطان محلی حمایت کردند و به مبادلۀ اسلحه و برده پرداختند. رادامای اول، سلطان ماداگاسکار (۱۸۱۰ـ۱۸۲۸)، ارتش این کشور را سازمان دهی کرد و الفبای لاتین را برای تحریر زبان ملی کشور برگزید و با اعراب و اروپاییان روابط دوستانه برقرار کرد. با مرگ او، فرانسوی ها به خاک ماداگاسکار دست اندازی کردند و با تملک بهترین اراضی به کشت نیشکر، پنبه، و قهوه پرداختند. بهره کشی خشونت آمیز از بومیان به شورش آنان انجامید؛ این سرزمین در ۲۶ ژوئن ۱۹۶۰ به استقلال دست یافت و میلیبرت تسیرانانا، رهبر حزب سوسیال دموکرات، به سمت نخستین رئیس جمهور کشور انتخاب شد. در ۱۹۹۸ با تجدید نظر در قانون اساسی، ایالت های شش گانۀ کشور به خودگردانی داخلی دست یافتند و نظام کشور به جمهوری فدرال مبدل شد.

ماداگاسکار با نام رسمی جمهوری ماداگاسکار، کشور-جزیره ای در غرب اقیانوس هند به نزدیکی سواحل جنوب شرقی آفریقا. پایتخت آن شهر آنتاناناریوو. چهارمین جزیره بزرگ کره زمین.
• «هدف اولیه من بازگشت ثبات و پایداری سیاسی و اقتصادی به کشور است. به ثبات نیاز داریم تا سرمایه گذاران به کشورمان بیایند. به ثبات در زمینه های مختلف نیاز داریم چرا که به ما کمک می کند تا با فساد مالی و دولتی به شدت مبارزه کنیم.» -> هری راجائوناریمامپیانینا
• «فکر می کنم که مردم بیش از گذشته به کشور ما علاقه مند می شوند. اندک اندک سرمایه گذاران و بطور کلی جهان اقتصاد تمرکز بیشتری روی کشور ما پیدا می کنیم. بیش از گذشته ما را می شناسند. نه تنها در فیلمها و کتابها فرصت جذب مردم به ماداگاسکار وجود دارد بلکه محیط زیست فوق العاده این کشور از گیاهان و حیوانات گرفته تا نوادر موجود در طبیعت ماداگاسکار همه و همه کمک می کنند تا ما پیشرفت فوق العاده ای در راه توسعه صنعت توریسم داشته باشیم.» -> هری راجائوناریمامپیانینا
• «پرچم  : مردمی که در ماداگاسکار امروز به سر می برند از جنوب شرقی آسیا بدانجا مهاجرت کرده و رنگ های پرچم خویش را نیز با خود بدین جزیره آورده اند. پرچم ماداگاسکار از سه نوار سفید، قرمز و سبز تشکیل شده است. رنگ قرمز و سبز به صورت افقی قرار گرفته اند و رنگ سفید در سمت چپ پرچم به صورت عمودی قرار دارد. سفید سمبل خلوص، قرمز نشانهٔ قدرت و سبز نشانهٔ امید در پرچم ماداگاسکار است.طراحی پرچم این کشور در سال ۱۹۶۰ به مسابقه گذاشته شد و یک معلم برندهٔ مسابقهٔ طراحی پرچم گردید.» در اثرش چاپ ۱۳۷۰/ ۱۹۹۱م -> رسول خیراندیش

[ویکی شیعه] جمهوری ماداگاسکار یا مالاگاسی، از کشورهای جنوب شرقی آفریقا و جزیره ای در آب های اقیانوس هند است. اسلام در فاصله قرن ششم تا قرن نهم قمری توسط مهاجران مسلمان در این منطقه گسترش یافت. بنا بر گزارش مرکز تحقیقات پیو مسلمانان در ۲۰۱۰ میلادی ۲۲۰ هزار تن از جمعیت ماداگاسکار را تشکیل می دادند و شمار آنان رو به رشد است.
تشیع در اوایل دهه ۱۹۳۰ م توسط مهاجران خوجه اثناعشری به این منطقه راه یافت. علاوه بر شیعیان خوجه اثناعشری حدود ۵ هزار شیعه بومی و شماری بهره در ماداگاسکار زندگی می کنند. از جمیعت شیعیان ماداگاسکار آمار دقیقی در دست نیست. تعداد آنان را از ۲۲۰ تا ۲۰ هزار تن تخمین زده اند که کمتر از ۱٪ جمعیت این کشور است.
شبکه رادیویی صوت الحکمة و مرکز بلال مسلم میشن وابسته به خوجه های اثناعشری از مراکز شیعیان در این منطقه است.