مترادف ما : ضمیر اول شخص جمع، من و تو، من و شما، من و ایشان، من و او، من و آن ها
متضاد ما : آن ها، شما، ایشان
ما
مترادف ما : ضمیر اول شخص جمع، من و تو، من و شما، من و ایشان، من و او، من و آن ها
متضاد ما : آن ها، شما، ایشان
فارسی به انگلیسی
we, us, our
us, we
فارسی به عربی
قبلة , نحن
عربی به فارسی
علا مت استفهام , حرف ربط , چه , کدام , چقدر , هرچه , انچه , چه اندازه , چه مقدار
مترادف و متضاد
ضمیر اول شخص جمع، من‌وتو، من‌وشما، من‌وایشان، من‌واو، من‌وآنها ≠ آنها، شما، ایشان
ما، مان، برای ما، مال ما، مال خودمان، متعلق بما، موجود درما، متکی یا مربوط بما
ما، خودمان، ضمیر اول شخص جمع
ما، خودمان، به ما، بما، مارا، نسبت بما
فرهنگ فارسی
ضمیر جمع
( اسم ) آب جمع : میاه . یا مائ جاری . ۱- آب روان مقابل مائ راکد . توضیح آبی است که برروی سیلان داشته باشد مانند آب قناتها و نهرها و رودها وبملاقات نجس نجس نمیشود مگر آنکه رنگ یا بوی یا طعم آن تغییریابد . یا مائ راکد . آب ایستاده مقابل مائ جاری . توضیح آبی است که جریان نداشته و دریک جا متوقف باشد و آن دو قسماست یا کر است یا کمتر از کر ( که مائ قلیل گویند ) . اگر بحد نصاب کر باشد طاهر و مطهر است مگر آنکه رنگ یا بوی یا طعم آن تغییر کند و درین صورت بمحض برخورد با متنجس نجس می شود . این نوع آب را مضاف گویند . یا مائ معین . آب روان و پاک : ( فردوسی ) سخن را باسمان علیین برد و در عذوبت بمائ معین رسانید ... یا مائ ورد . گلاب .
آب که می آشامند
( اسم ) آب جمع : میاه . یا مائ جاری . ۱- آب روان مقابل مائ راکد . توضیح آبی است که برروی سیلان داشته باشد مانند آب قناتها و نهرها و رودها وبملاقات نجس نجس نمیشود مگر آنکه رنگ یا بوی یا طعم آن تغییریابد . یا مائ راکد . آب ایستاده مقابل مائ جاری . توضیح آبی است که جریان نداشته و دریک جا متوقف باشد و آن دو قسماست یا کر است یا کمتر از کر ( که مائ قلیل گویند ) . اگر بحد نصاب کر باشد طاهر و مطهر است مگر آنکه رنگ یا بوی یا طعم آن تغییر کند و درین صورت بمحض برخورد با متنجس نجس می شود . این نوع آب را مضاف گویند . یا مائ معین . آب روان و پاک : ( فردوسی ) سخن را باسمان علیین برد و در عذوبت بمائ معین رسانید ... یا مائ ورد . گلاب .
آب که می آشامند
فرهنگ معین
(ضم . ) ضمیر اوُل شخص جمع .
لغت نامه دهخدا
ما. (ضمیر) ضمیر متکلم معالغیر و بیان آن به جمع و مفرد هر دو آمده است . (آنندراج ). کلمه ٔ اشاره که بدان اشاره می کنند به اول شخص جمع از هر نوع . (ناظم الاطباء). ضمیر اول شخص جمع (متکلم معالغیر) و آن ضمیر منفصل است ، گاه در حالت فاعلی باشد و گاه در حالت مفعولی و گاه در حالت اضافی . (از حاشیه ٔ برهان چ معین ). من که با یک تن [ آید ] یا با جمعی دیگر. من و دیگری یا دیگران . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
ای بلبل خوش آوا آوا ده
ای ساقی آن قدح را با ما ده .
بت پرستی گرفته ایم همه
این جهان چون بت است و ما شمنیم .
نباشد زین زمانه بس شگفتی
اگر بر ما ببارد آذرخشا.
نقل ما خوشه ٔ انگور بود ساغر سفچ
بلبل و صلصل رامشگر و در دست عصیر.
آمد نوروزو نو دمید بنفشه
بر ما فرخنده باد و بر تو مرخشه .
هرچه ورزیدند ما را سالیان
شد به دشت اندر به ساعت تند و خوند.
گر خوار شدم سوی بت خویش روا باد
اندی که بر مهتر ما خوار نیم خوار.
گر شوم بودتی به غلامی به نزد خویش
با ریش شومتر به بر ما هرآینه .
زی تیر نگه کرد و پر خویش در آن دید
گفتا ز که نالیم که از ماست که بر ماست .
آنچه بر ما می رسد آنهم ز ماست .
چو بنیاد ایجاد ما بر فناست
به مرگ کسی شادمانی خطاست .
ما نگوئیم بد و میل به ناحق نکنیم
جامه ٔ کس سیه و دلق خود ازرق نکنیم .
- ما و من ؛ کنایه از خودخواهی و غرور و تکبر. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
نردبان خلق این ما و من است
عاقبت زین نردبان افتادن است .
|| بجای من به کار رود :
بدو گفت رامشگری بر در است
که از من به سال و هنر برتر است
نباید که در پیش خسرو شود
که ما کهنه گردیم و او نو شود.
ما آبروی خویش به گوهر نمی دهیم
بخل بجا به همت حاتم برابرست .
یاد آن وقت که ما دل شده را یاری بود
هرکسی را به سر کوی کسی کاری بود.
صف مژگان تو گر سایه بدریا فکند
خار قلاب شود در بدن ماهی ما.
|| گاه در مفرد استعمال شود، برای افاده ٔ تعظیم و تفخیم . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : اهل جمله ٔ آن ولایت گردن برافراشته تا نام ما بر آن نشیند و به ضبط ما آراسته گردد. (تاریخ بیهقی ). دلهای رعیت و لشکری بر طاعت ما بیارامید. (تاریخ بیهقی ). و ما [ سلطان مسعود ] در این هفته حرکت خواهیم کرد بر جانب بلخ تا این زمستان آنجا باشیم . (تاریخ بیهقی ). باد تخت و ملک در سر برادر ما [ یعنی درسر محمد برادر مسعود ] شده بود. (تاریخ بیهقی ).
ای بلبل خوش آوا آوا ده
ای ساقی آن قدح را با ما ده .
رودکی .
بت پرستی گرفته ایم همه
این جهان چون بت است و ما شمنیم .
رودکی .
نباشد زین زمانه بس شگفتی
اگر بر ما ببارد آذرخشا.
رودکی .
نقل ما خوشه ٔ انگور بود ساغر سفچ
بلبل و صلصل رامشگر و در دست عصیر.
بوالمثل .
آمد نوروزو نو دمید بنفشه
بر ما فرخنده باد و بر تو مرخشه .
منجیک .
هرچه ورزیدند ما را سالیان
شد به دشت اندر به ساعت تند و خوند.
آغاجی .
گر خوار شدم سوی بت خویش روا باد
اندی که بر مهتر ما خوار نیم خوار.
عماره (از صحاح الفرس ).
گر شوم بودتی به غلامی به نزد خویش
با ریش شومتر به بر ما هرآینه .
عسجدی .
زی تیر نگه کرد و پر خویش در آن دید
گفتا ز که نالیم که از ماست که بر ماست .
ناصرخسرو.
آنچه بر ما می رسد آنهم ز ماست .
مولوی .
چو بنیاد ایجاد ما بر فناست
به مرگ کسی شادمانی خطاست .
سعدی .
ما نگوئیم بد و میل به ناحق نکنیم
جامه ٔ کس سیه و دلق خود ازرق نکنیم .
حافظ.
- ما و من ؛ کنایه از خودخواهی و غرور و تکبر. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
نردبان خلق این ما و من است
عاقبت زین نردبان افتادن است .
مولوی .
|| بجای من به کار رود :
بدو گفت رامشگری بر در است
که از من به سال و هنر برتر است
نباید که در پیش خسرو شود
که ما کهنه گردیم و او نو شود.
فردوسی .
ما آبروی خویش به گوهر نمی دهیم
بخل بجا به همت حاتم برابرست .
صائب .
یاد آن وقت که ما دل شده را یاری بود
هرکسی را به سر کوی کسی کاری بود.
حیاتی گیلانی (از آنندراج ).
صف مژگان تو گر سایه بدریا فکند
خار قلاب شود در بدن ماهی ما.
شیخ العارفین (از آنندراج ).
|| گاه در مفرد استعمال شود، برای افاده ٔ تعظیم و تفخیم . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : اهل جمله ٔ آن ولایت گردن برافراشته تا نام ما بر آن نشیند و به ضبط ما آراسته گردد. (تاریخ بیهقی ). دلهای رعیت و لشکری بر طاعت ما بیارامید. (تاریخ بیهقی ). و ما [ سلطان مسعود ] در این هفته حرکت خواهیم کرد بر جانب بلخ تا این زمستان آنجا باشیم . (تاریخ بیهقی ). باد تخت و ملک در سر برادر ما [ یعنی درسر محمد برادر مسعود ] شده بود. (تاریخ بیهقی ).
ما. (ع اِ) بمعنی چه و چیست . (ناظم الاطباء) (آنندراج ). کلمه ٔ استفهام است بمعنی چه چیز است . (غیاث ). چه . (ترجمان القرآن ). || هرچه و آنچه و چیزی و آنکه . (ناظم الاطباء). اسم موصول است بمعنی آنچه . (غیاث ) (آنندراج ). هرچه . آنچه . (آنندراج ). توضیح : ترکیبهائی از «ما»و «فعل » یا «ظرف » و یا «جار و مجرور» مانند: مازاد.مامضی . ماسوی اﷲ. ماانزل اﷲ. مابقی . مابعد. مابین . ماتحت . ماترک . ماجری . ماحصل . ماحضر. ماخلق اﷲ. مادام .مادون . مازال . مافات . مافوق . ماقال . ماقبل . ماکان . مانحن فیه . ماوراء. مایحتاج . مایکون . مایملک و جز اینها از زبان عربی وارد زبان فارسی شده است . این ترکیبها در عربی جمله و یا رکنی از جمله است لیکن در فارسی بصورت اسم یا صفت یا قید بکار رفته و می رود که دراین لغتنامه هویت دستوری آنها براساس قواعد زبان فارسی تعیین شده است . || (اصطلاح نحوی ) کلمه ای است که دلالت بر معانی مختلف می نماید: بعضی اسمی و بعضی حرفی . اما «مای اسمی » بر سه قسم است : اول مای معرفه ، خواه ناقصه باشد که آنرا مای موصوله نیز گویندو بمعنی «آنچه » میباشد، قوله تعالی : ماعندکم ینفد وما عنداﷲ باق (قرآن 96/16)؛ و خواه تامه باشد و آن بر دو نوع است : یکی عامه که بمعنی شی ٔ می باشد و اسمی بر آن مقدم نشود، مانند: قوله تعالی : ان تبدوا الصدقات فنعما هی ؛ (قرآن 271/2) ای فنعم الشی ٔ هی . و دیگر خاصه که اسم بر آن مقدم شده باشد مانند: غسلته غسلانعما و دققته دقاً نعما؛ ای نعم الغسل و نعم الدق . دوم مای نکره که مجرد از معنی حرف باشد و آن نیز یا ناقصه است و آنرا مای موصوفة نامند که به معنی شی ٔ است ، مانند: مررت بما معجب لک ؛ ای بشی ٔ معجب لک . و یاتامه است و آن در سه باب استعمال می شود: یکی در باب تعجب ، مانند ما احسن زیداً و دیگری در باب نعم و بئس ، مانند: غسلته غسلا نعما؛ ای نعم شیئاً. و سوم چون اراده ٔ مبالغه کنند در اخبار از کسی که کاری را بسیار می کند مثل کتابت ، مانند: ان زیداً مما ان یکتب ؛ یعنی زید آن کسی است که باید کتابت کند. سوم مای نکره که متضمن معنی حرف بود و آن بر دو نوع است : یکی «ما»استفهامیه به معنی چیست ، مانند، ما هی ، یعنی چیست ، آن و ما لونها، یعنی چیست رنگ آن . و دیگری مای شرطیه که بر دو نوع است : «ما» شرطیه ٔ غیرزمانیه بمعنی هرچه ، مانند: ماتفعلوا من خیر یعلمه اﷲ (قرآن 197/2). ونیز مانند: ما ننسخ من آیة (قرآن 106/2). و «ما» شرطیه ٔ زمانیه بمعنی هرچه ، مانند: فما استقاموا لکم فاستقیموا لهم (قرآن 7/9). و در این صورت هرگاه مجرور واقع شود غالباً الف آنرا حذف می کنند و فتحه بجای آن قرار دهند، مانند: فیم َ و الام َ و بم َ و عَلام َ و حَتّام َ و عَم َّ. و اما مای حرفی نیز بر چند قسم است : اول مای نافیه بمعنی لیس و لا و لم . در این صورت هرگاه بر جمله ٔ اسمیه داخل شود بیشتر به آن عمل لیس می دهند، مانند: ما هذا بشراً (قرلن 31/12). و ماهن امهاتهم (قرآن 2/58). و اگر بر جمله ٔ فعلیه داخل گردد عمل نمی کند، مانند: ما تنفقون الاابتغاء وجه اﷲ (قرآن 272/2). دوم مای مصدریه غیر زمانیه ، مانند: عزیز علیه ماعنتم (قرآن 128/9). و مانند: و ضاقت علیهم الارض بمارحبت (قرآن 118/9). و یا زمانیه مانند: مادمت حیا (قرآن 31/19). سوم مای زائده که بر دو نوع است : کافه وغیر کافه . اما مای کافه یا کافه از عمل رفع است و متصل نمی شود مگر به فعل قل و کثر و طال . و یا کافه ٔ از عمل رفع و نصب است و متصل می شود به اِن ّ و اخوات آن ، و یا کافه ٔ از عمل جر است و متصل می شود به حروف جاره مانند باء و من و کاف و رُب و به ظروف مانند بعدو بین و حیث و اذ. اما مای غیر کافه ، یا عوض است یاغیرعوض و مای غیر کافه ٔ عوض در دو موقع استعمال می شود: یکی مثل : اما انت منطلقاً انطلقت که اصل آن انطلقت لان کنت منطلقاً است و حرف جار و کان را حذف کرده اند و به عوض آن «ما» را آورده اند. و دیگری مانند افعل هذا اما لا که اصل آن ان کنت لاتفعل غیره بوده است . و مای غیر کافه غیر عوض مانند شتان ما زید و عمرو. ومانند لیتما زید قائم . و مانند: ایاما تدعوا (قرآن 110/17). و مانند: اینما تکونوا. و مانند ایما الاجلین قضیت (قرآن 28/28). و مانند: اینما تکونوا یدرککم الموت (قرآن 78/4). و مانند: حتی اذا ما جآؤها شهد علیهم سمعهم (قرآن 20/41). و نیز از اقسام مای زائده مای تأکید است به معنی چندانکه ، مانند: مادامت السموات (قرآن 107/11). و الارض ؛ یعنی چندانکه بپاید آسمانها و زمین . و دیگری مای تفخیم است ، مانند: القارعةما القارعة (قرآن 1/101 و 2)؛ یعنی قیامت و چه قیامت . (از ناظم الاطباء و منتهی الارب و اقرب الموارد).
ما. (ع اِ) لغتی است در ماء. (از ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ). و رجوع به ماء شود.
ما. ( ضمیر ) ضمیر متکلم معالغیر و بیان آن به جمع و مفرد هر دو آمده است. ( آنندراج ). کلمه اشاره که بدان اشاره می کنند به اول شخص جمع از هر نوع. ( ناظم الاطباء ). ضمیر اول شخص جمع ( متکلم معالغیر ) و آن ضمیر منفصل است ، گاه در حالت فاعلی باشد و گاه در حالت مفعولی و گاه در حالت اضافی. ( از حاشیه برهان چ معین ). من که با یک تن [ آید ] یا با جمعی دیگر. من و دیگری یا دیگران. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) :
ای بلبل خوش آوا آوا ده
ای ساقی آن قدح را با ما ده.
این جهان چون بت است و ما شمنیم.
اگر بر ما ببارد آذرخشا.
بلبل و صلصل رامشگر و در دست عصیر.
بر ما فرخنده باد و بر تو مرخشه.
شد به دشت اندر به ساعت تند و خوند.
اندی که بر مهتر ما خوار نیم خوار.
با ریش شومتر به بر ما هرآینه.
گفتا ز که نالیم که از ماست که بر ماست.
به مرگ کسی شادمانی خطاست.
جامه کس سیه و دلق خود ازرق نکنیم.
نردبان خلق این ما و من است
عاقبت زین نردبان افتادن است.
بدو گفت رامشگری بر در است
که از من به سال و هنر برتر است
نباید که در پیش خسرو شود
که ما کهنه گردیم و او نو شود.
بخل بجا به همت حاتم برابرست.
هرکسی را به سر کوی کسی کاری بود.
ای بلبل خوش آوا آوا ده
ای ساقی آن قدح را با ما ده.
رودکی.
بت پرستی گرفته ایم همه این جهان چون بت است و ما شمنیم.
رودکی.
نباشد زین زمانه بس شگفتی اگر بر ما ببارد آذرخشا.
رودکی.
نقل ما خوشه انگور بود ساغر سفچ بلبل و صلصل رامشگر و در دست عصیر.
بوالمثل.
آمد نوروزو نو دمید بنفشه بر ما فرخنده باد و بر تو مرخشه.
منجیک.
هرچه ورزیدند ما را سالیان شد به دشت اندر به ساعت تند و خوند.
آغاجی.
گر خوار شدم سوی بت خویش روا باداندی که بر مهتر ما خوار نیم خوار.
عماره ( از صحاح الفرس ).
گر شوم بودتی به غلامی به نزد خویش با ریش شومتر به بر ما هرآینه.
عسجدی.
زی تیر نگه کرد و پر خویش در آن دیدگفتا ز که نالیم که از ماست که بر ماست.
ناصرخسرو.
آنچه بر ما می رسد آنهم ز ماست.مولوی.
چو بنیاد ایجاد ما بر فناست به مرگ کسی شادمانی خطاست.
سعدی.
ما نگوئیم بد و میل به ناحق نکنیم جامه کس سیه و دلق خود ازرق نکنیم.
حافظ.
- ما و من ؛ کنایه از خودخواهی و غرور و تکبر. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) : نردبان خلق این ما و من است
عاقبت زین نردبان افتادن است.
مولوی.
|| بجای من به کار رود : بدو گفت رامشگری بر در است
که از من به سال و هنر برتر است
نباید که در پیش خسرو شود
که ما کهنه گردیم و او نو شود.
فردوسی.
ما آبروی خویش به گوهر نمی دهیم بخل بجا به همت حاتم برابرست.
صائب.
یاد آن وقت که ما دل شده را یاری بودهرکسی را به سر کوی کسی کاری بود.
حیاتی گیلانی ( از آنندراج ).
فرهنگ عمید
ضمیر اول شخص جمع: سال ها دفع بلاها کرده ایم / وهم حیران زآنچه ماها کرده ایم (مولوی: ۳۷۱ ).
۱. چه.
۲. چیست.
۳. آنچه.
آب.
۱. چه.
۲. چیست.
۳. آنچه.
آب.
ضمیر اول‌شخص جمع: ◻︎ سال‌ها دفع بلاها کرده‌ایم / وهم حیران زآنچه ماها کرده‌ایم (مولوی: ۳۷۱).
۱. چه.
۲. چیست.
۳. آنچه.
آب.
دانشنامه عمومی
در زبان فارسی، ما ضمیر شخصی مفصل برای اول شخص جمع (متکلم مع الغیر) است. البته گاهی نیز در نقش مفرد و به جای ضمیر من - به قصد افادهٔ تعظیم و تفخیم - به کار می رود.
ما در حالت فاعلی:ما نگوییم بد و میل بناحق نکنیم / جامه کس سیه و دلق خود ازرق نکنیم (حافظ)
ما در حالت مفعولی: ما را گفت: ای سروران را تو سند، به شمار ما را زان عدد... (دیوان کبیر)
ما در حالت اضافی: کتاب ما، قلم ما.
واژهٔ «ما» به هر دو صورت جمع و مفرد در متون فارسی آمده است؛
ما ترکیبی از ضمایر استعاری من و تو ست و در حالت جمع می تواند نشانه ای از اجماع دو جمع باشد که در بخش هایی با هم ترکیب و هم معنی شده اند، به طوری که در حالت مای ترکیب شده، دیگر نشانه ای از من و تو در مای جدید دیده نمی شود.
امروزه به شکل «ماها»، و در قدیم به شکل «مایان» جمع بسته می شد.
ما در حالت فاعلی:ما نگوییم بد و میل بناحق نکنیم / جامه کس سیه و دلق خود ازرق نکنیم (حافظ)
ما در حالت مفعولی: ما را گفت: ای سروران را تو سند، به شمار ما را زان عدد... (دیوان کبیر)
ما در حالت اضافی: کتاب ما، قلم ما.
واژهٔ «ما» به هر دو صورت جمع و مفرد در متون فارسی آمده است؛
ما ترکیبی از ضمایر استعاری من و تو ست و در حالت جمع می تواند نشانه ای از اجماع دو جمع باشد که در بخش هایی با هم ترکیب و هم معنی شده اند، به طوری که در حالت مای ترکیب شده، دیگر نشانه ای از من و تو در مای جدید دیده نمی شود.
امروزه به شکل «ماها»، و در قدیم به شکل «مایان» جمع بسته می شد.
wiki: انگلیسی منتشر شد.
۱۹۸۴ اثر جرج اورول
سرود اثر آین رند
دنیای قشنگ نو اثر آلدوس هاکسلی
محرومان اثر اورسولا لو گویین
پیانوی خودنواز اثر کرت وانه گت
ما در آینده اتفاق می افتد. D-۵۰۳، مهندس فضاپیماست و در جایی زندگی می کند که عمدتاً از شیشه ساخته شده تا پلیس مخفی بتواند آسان تر از مردم جاسوسی کرده و بر آن ها نظارت داشته باشد. ساختمان محل زندگی افراد زندانی است به شکل سراسربینی که بر اساس طرح جرمی بنتام ساخته شده است. علاوه بر این، سیستم این دولت طوری از مدل فردریک وینسلو تیلور متاثر است که بالاترین میزان بهره وری تولیدی را به همراه داشته باشد. مردم در صفوف منظم و با لباس متحدالشکل حضور دارند. راهی برای اشاره به یک فرد جز شماره ای که به او اختصاص داده شده، وجود ندارد. جامعه دقیقاً بر اساس منطق و استدلال، به عنوان محملی برای قوانین یا ساختار جامعه، حرکت می کند. بر این اساس، رفتار فردی هم بر اساس منطق و فرمول ها و معادلات ایجاد شده توسط دولت، تنظیم می شود.
این اثر از لحاظ ادبی با پیروی از سنت ادبی کلاسیک روسیه، از هیولای بوروکراسی گوگول، شناخت لسکوف از ورطه های درونی انسان ها و استادی او در کالبدشکافی روانی ایشان و نفرت داستایفسکی از خوشبینی به پیشرفت و خوش خیالی سیاسی، تاثیر می پذیرد. همین طور پیش گویی های فنی و سیاسی حیرت آوری دارد. او در دهه دوم قرن بیستم از موشک های فضاپیما، جراحی مغز و موسیقی الکترونیک صحبت می کند. همین طور از پلیس مخفی، پرده آهنین، انتخابات یکپارچه، اردوگاه های کار اجباری و اتاق های گاز صحبت می کند. درست دوازده سال پیش از نگارش دنیای قشنگ نو و بیست و هشت سال پیش از ۱۹۸۴.
این کتاب مستقیماً بر نویسندگان و آثاری چون:
۱۹۸۴ اثر جرج اورول
سرود اثر آین رند
دنیای قشنگ نو اثر آلدوس هاکسلی
محرومان اثر اورسولا لو گویین
پیانوی خودنواز اثر کرت وانه گت
ما در آینده اتفاق می افتد. D-۵۰۳، مهندس فضاپیماست و در جایی زندگی می کند که عمدتاً از شیشه ساخته شده تا پلیس مخفی بتواند آسان تر از مردم جاسوسی کرده و بر آن ها نظارت داشته باشد. ساختمان محل زندگی افراد زندانی است به شکل سراسربینی که بر اساس طرح جرمی بنتام ساخته شده است. علاوه بر این، سیستم این دولت طوری از مدل فردریک وینسلو تیلور متاثر است که بالاترین میزان بهره وری تولیدی را به همراه داشته باشد. مردم در صفوف منظم و با لباس متحدالشکل حضور دارند. راهی برای اشاره به یک فرد جز شماره ای که به او اختصاص داده شده، وجود ندارد. جامعه دقیقاً بر اساس منطق و استدلال، به عنوان محملی برای قوانین یا ساختار جامعه، حرکت می کند. بر این اساس، رفتار فردی هم بر اساس منطق و فرمول ها و معادلات ایجاد شده توسط دولت، تنظیم می شود.
این اثر از لحاظ ادبی با پیروی از سنت ادبی کلاسیک روسیه، از هیولای بوروکراسی گوگول، شناخت لسکوف از ورطه های درونی انسان ها و استادی او در کالبدشکافی روانی ایشان و نفرت داستایفسکی از خوشبینی به پیشرفت و خوش خیالی سیاسی، تاثیر می پذیرد. همین طور پیش گویی های فنی و سیاسی حیرت آوری دارد. او در دهه دوم قرن بیستم از موشک های فضاپیما، جراحی مغز و موسیقی الکترونیک صحبت می کند. همین طور از پلیس مخفی، پرده آهنین، انتخابات یکپارچه، اردوگاه های کار اجباری و اتاق های گاز صحبت می کند. درست دوازده سال پیش از نگارش دنیای قشنگ نو و بیست و هشت سال پیش از ۱۹۸۴.
این کتاب مستقیماً بر نویسندگان و آثاری چون:
wiki: فیلم می توان به آمیتاب باچان، راجینیکانت و گوویندا اشاره نمود.
آمیتاب باچان
راجینیکانت
گوویندا
قادر خان
دنی دنزونگپا
انوپم کهیر
آمیتاب باچان
راجینیکانت
گوویندا
قادر خان
دنی دنزونگپا
انوپم کهیر
wiki: ترسناک به نویسندگی و کارگردانی جوردن پیل و محصول سال ۲۰۱۹ است. لوپیتا نیونگو، وینستون دوک، الیزابت ماس، یحیی عبدالمتین دوم، و آنا دیوپ ستارگان فیلم هستند. فیلم، داستان یک خانواده را دنبال می کند که که در تجربه ای هراس انگیز با همزادهای خود مواجه می شوند.
۸ مارس ۲۰۱۹ (۲۰۱۹-03-۰۸) (جنوب از جنوب غربی)
۲۲ مارس ۲۰۱۹ (۲۰۱۹-03-۲۲) (ایالات متحده)
پروژه ساخت فیلم از فوریه ۲۰۱۸ آغاز شد. پیل، بعد از موفقیت گسترده نخستین فیلم بلند خود، یعنی برو بیرون، توانست بودجه ساخت فیلم را بدست آورد. ما به مدت سه ماه از ژوئیه تا اکتبر ۲۰۱۸ به طور کامل در کالیفرنیا جلوی دوربین رفت.
ما نخستین بار در تاریخ ۸ مارس ۲۰۱۹ و در فستیوال جنوب از جنوب غربی به روی پرده رفت. فیلم اکران گسترده خود را از تاریخ ۲۲ مارس ۲۰۱۹ آغاز کرد. فیلم با استقبال گسترده منتقدان همراه بود و در زمینه فیلم نامه، کارگردانی، موسیقی و عملکرد تیم بازیگران مورد ستایش قرار گرفت. ما ۲۵۴ میلیون دلار در سراسر جهان فروش کرد در حالی که بودجه ساختش ۲۰ میلیون دلار بوده است.
۸ مارس ۲۰۱۹ (۲۰۱۹-03-۰۸) (جنوب از جنوب غربی)
۲۲ مارس ۲۰۱۹ (۲۰۱۹-03-۲۲) (ایالات متحده)
پروژه ساخت فیلم از فوریه ۲۰۱۸ آغاز شد. پیل، بعد از موفقیت گسترده نخستین فیلم بلند خود، یعنی برو بیرون، توانست بودجه ساخت فیلم را بدست آورد. ما به مدت سه ماه از ژوئیه تا اکتبر ۲۰۱۸ به طور کامل در کالیفرنیا جلوی دوربین رفت.
ما نخستین بار در تاریخ ۸ مارس ۲۰۱۹ و در فستیوال جنوب از جنوب غربی به روی پرده رفت. فیلم اکران گسترده خود را از تاریخ ۲۲ مارس ۲۰۱۹ آغاز کرد. فیلم با استقبال گسترده منتقدان همراه بود و در زمینه فیلم نامه، کارگردانی، موسیقی و عملکرد تیم بازیگران مورد ستایش قرار گرفت. ما ۲۵۴ میلیون دلار در سراسر جهان فروش کرد در حالی که بودجه ساختش ۲۰ میلیون دلار بوده است.
wiki: وحشت روان شناختی و ترسناک به کارگردانی تیت تیلور است که در سال ۲۰۱۹ منتشر شد. از بازیگران آن می توان به اکتاویا اسپنسر، لوک ایوانز، جولیت لوئیس، میسی پایل، و الیسون جنی اشاره کرد.
لوسی دونالدسون
جین لی
لوسی دونالدسون
جین لی
wiki: ما (فیلم)
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] معنی مَا: نیست ، نه (مانند:مَا هَـٰذَا بَشَراً:این بشر نیست)- با همه ی (مانند :ضَاقَتْ عَلَیْکُمُ ﭐلْأَرْضُ بِمَا رَحُبَتْ :زمین با همه ی فراخیش بر آنان تنگ شد) - تا وقتیکه (مانند:وَأَوْصَانِی بِـﭑلصَّلَوٰةِ وَﭐلزَّکَوٰةِ مَا دُمْتُ حَیّاً :مرا سفارش کرده به ن...
معنی أَیّاً مَّا: هرکدام
معنی مَا أُرِیکُمْ: به شما ارائه نمی کنم
معنی مَا أَسْأَلُکُمْ: از شما نمی خواهم - از شما در خواست نمی کنم
معنی مَا أَشْرَکْنَا: شریک قرارنمی دادیم
معنی مَا أَشْرَکُواْ: شریک قرارنمی دادند - شرک نمی آوردند
معنی مَا أَشْهَدتُّهُمْ: آنان را شاهد نگرفتم
معنی مَا أَصَابَ: نرسید - واقع نشد
معنی مَا أَصْبَرَهُمْ: چقدر تحمل دارند
معنی مَا أَضَلَّنَا: ما را گمراه نکردند
معنی مَا أَطْغَیْتُهُ: اورا به طغیان وا نداشتم
معنی مَا أَظُنُّ: گمان نمی کنم
معنی مَا أَغْنَتْ: نیازی برطرف نکرد (به درد نخورد)
معنی مَا أَغْنَیٰ: نیازی برطرف نکرد (به درد نخورد)
ریشه کلمه:
ما (۲۶۲۲ بار)
از برای «ما» ده وجه شمردهاند و آن در پنج قسم اسم و در پنج دیگر حرف است اما اقسام اسمیه: 1- موصول مثل . در اینصورت در جمع و مفرد و مؤنث یکسان میباشد و صحیح است. ضمیر نسبت به لفظش مفرد و نسبت به معنایش جمع آید. 2- ماء نکره به معنی شیء یعنی نعم شیء یعظکم به و مثل . یعنی «نِعْمَ شَیْءٌ هِیَ». «ما» درآیه . میشود تأکید و زاید باشد مثل «ما» در آیه . و شاید به معنی شیء باشد یعنی «اَنْ یَضْرِبَ مَثَلاً شَیْئاً بَعُوضَةً» در اینصورت بعوضه بدل است از ما. 3- استفهام مثل . چه چیز گفت اکنون. . 4- شرطیه خواه زمانیه باشد مثل . تا وقتیکه برای شما در پیمان خویش ثابت اند برای آنها در پیمان خود ثابت باشید و خواه غیر زمانیه مثل . 5- ماء تعجب مانند . چه صبورشان کرده به آتش و مثل «قُتِلَ الْاِنْسانُ ما اَکْفَرَهُ» به قولی آن در آیه اول به معنی استفهام است. موارد حرف بودن «ما» به قرار ذیل است: 1- ماء نافیه. و آن اگر داخل جمله اسمیه شود به عقیده نحاة حجازی، تهامی و مکی عملش مانند «لیس» رفع اسم و نصب خبر است مثل . یعنی: این بشر نیست بلکه فرشته بزرگواری است. 2- ماء مصدریه. مثل . که در تقدیر «بِرُحْبِها» است و آن را موصول حرفی نامند یعنی: زمین با آن وسعتش بر شما تنگ گردید. 3- ماء زائده. مثل: . که در اصل «اِنْ ما» و ما زائد و برای تأکید است. و مثل . 4- ماء کافه. همان است که به حروف شبیه به فعل داخل میشود مثل: . . . 5- ماء مُسَلِّطَة. راغب میگوید: آن لفظ را مسلط به عمل میکند مثلاً لفظ «اِذْ» و «حَیْثُ» در «اِذْ ما تَفْعَلْ أَفْعَلْ - حَیْثُما تَقْعُدْ أَقْعُدْ» بدون «ما» عمل نمیکنند و عمل آن دو در صورت بدون «ما» است. *** در آیات . . . مراد از «ما» در سوره لیل و شمس خدا و در سوره مؤمنون کنیزانند در اینصورت اطلاق «ما» باولوالعقل از چه راه است؟ طبرسی در جوامع الجامع و زمخشری در کشاف گفتهاند «ما» در آیات لیل و شمس موصول است یعنی «وَ السَّماءِ وَ الَّذی بَناها» زمخشری اضافه کرده علت نیامدن «من» آن است که «ما» دلالت بر وصف دارد یعنی: «وَ السَّماءِ وَ الْقادِرِ الْعَظیمِ الَّذی بَناها» به قولی آمدن «ما» برای تفخیم و تعجیب است. راغب گفته: به قول بعضی از نحویها «ما» گاهی به اشخاص ناطق (اُولُواالْعَقْل) اطلاق میشود مثل «اِلَّا عَلی اَزْواجِهِمْ اَوْما مَلَکَتْ أَیْمانُهُمْ» و اینکه از قتاده نقل شده که «ما» در سوره لیل و شمس مصدری است و تقدیر «وَ السَّماءِ وَ بَنائِها وَ الْاَرْضِ وَ طَحْوِها» است درست نیست زیرا فاعل «فَاَلْهَمَها» راجع است به «ما» و در آنصورت مصدر بودن درست نیست چنانکه در کشاف گفته است. نگارنده قول طبرسی و زمخشری را اختیار میکنم.
معنی أَیّاً مَّا: هرکدام
معنی مَا أُرِیکُمْ: به شما ارائه نمی کنم
معنی مَا أَسْأَلُکُمْ: از شما نمی خواهم - از شما در خواست نمی کنم
معنی مَا أَشْرَکْنَا: شریک قرارنمی دادیم
معنی مَا أَشْرَکُواْ: شریک قرارنمی دادند - شرک نمی آوردند
معنی مَا أَشْهَدتُّهُمْ: آنان را شاهد نگرفتم
معنی مَا أَصَابَ: نرسید - واقع نشد
معنی مَا أَصْبَرَهُمْ: چقدر تحمل دارند
معنی مَا أَضَلَّنَا: ما را گمراه نکردند
معنی مَا أَطْغَیْتُهُ: اورا به طغیان وا نداشتم
معنی مَا أَظُنُّ: گمان نمی کنم
معنی مَا أَغْنَتْ: نیازی برطرف نکرد (به درد نخورد)
معنی مَا أَغْنَیٰ: نیازی برطرف نکرد (به درد نخورد)
ریشه کلمه:
ما (۲۶۲۲ بار)
از برای «ما» ده وجه شمردهاند و آن در پنج قسم اسم و در پنج دیگر حرف است اما اقسام اسمیه: 1- موصول مثل . در اینصورت در جمع و مفرد و مؤنث یکسان میباشد و صحیح است. ضمیر نسبت به لفظش مفرد و نسبت به معنایش جمع آید. 2- ماء نکره به معنی شیء یعنی نعم شیء یعظکم به و مثل . یعنی «نِعْمَ شَیْءٌ هِیَ». «ما» درآیه . میشود تأکید و زاید باشد مثل «ما» در آیه . و شاید به معنی شیء باشد یعنی «اَنْ یَضْرِبَ مَثَلاً شَیْئاً بَعُوضَةً» در اینصورت بعوضه بدل است از ما. 3- استفهام مثل . چه چیز گفت اکنون. . 4- شرطیه خواه زمانیه باشد مثل . تا وقتیکه برای شما در پیمان خویش ثابت اند برای آنها در پیمان خود ثابت باشید و خواه غیر زمانیه مثل . 5- ماء تعجب مانند . چه صبورشان کرده به آتش و مثل «قُتِلَ الْاِنْسانُ ما اَکْفَرَهُ» به قولی آن در آیه اول به معنی استفهام است. موارد حرف بودن «ما» به قرار ذیل است: 1- ماء نافیه. و آن اگر داخل جمله اسمیه شود به عقیده نحاة حجازی، تهامی و مکی عملش مانند «لیس» رفع اسم و نصب خبر است مثل . یعنی: این بشر نیست بلکه فرشته بزرگواری است. 2- ماء مصدریه. مثل . که در تقدیر «بِرُحْبِها» است و آن را موصول حرفی نامند یعنی: زمین با آن وسعتش بر شما تنگ گردید. 3- ماء زائده. مثل: . که در اصل «اِنْ ما» و ما زائد و برای تأکید است. و مثل . 4- ماء کافه. همان است که به حروف شبیه به فعل داخل میشود مثل: . . . 5- ماء مُسَلِّطَة. راغب میگوید: آن لفظ را مسلط به عمل میکند مثلاً لفظ «اِذْ» و «حَیْثُ» در «اِذْ ما تَفْعَلْ أَفْعَلْ - حَیْثُما تَقْعُدْ أَقْعُدْ» بدون «ما» عمل نمیکنند و عمل آن دو در صورت بدون «ما» است. *** در آیات . . . مراد از «ما» در سوره لیل و شمس خدا و در سوره مؤمنون کنیزانند در اینصورت اطلاق «ما» باولوالعقل از چه راه است؟ طبرسی در جوامع الجامع و زمخشری در کشاف گفتهاند «ما» در آیات لیل و شمس موصول است یعنی «وَ السَّماءِ وَ الَّذی بَناها» زمخشری اضافه کرده علت نیامدن «من» آن است که «ما» دلالت بر وصف دارد یعنی: «وَ السَّماءِ وَ الْقادِرِ الْعَظیمِ الَّذی بَناها» به قولی آمدن «ما» برای تفخیم و تعجیب است. راغب گفته: به قول بعضی از نحویها «ما» گاهی به اشخاص ناطق (اُولُواالْعَقْل) اطلاق میشود مثل «اِلَّا عَلی اَزْواجِهِمْ اَوْما مَلَکَتْ أَیْمانُهُمْ» و اینکه از قتاده نقل شده که «ما» در سوره لیل و شمس مصدری است و تقدیر «وَ السَّماءِ وَ بَنائِها وَ الْاَرْضِ وَ طَحْوِها» است درست نیست زیرا فاعل «فَاَلْهَمَها» راجع است به «ما» و در آنصورت مصدر بودن درست نیست چنانکه در کشاف گفته است. نگارنده قول طبرسی و زمخشری را اختیار میکنم.
wikialkb: مَا
گویش اصفهانی
تکیه ای: hama
طاری: hâmâ
طامه ای: hemâ
طرقی: hâmâ
کشه ای: hâmâ
نطنزی: hâmâ
گویش مازنی
/maa/ ماده - ماه
۱ماده ۲ماه
گویش بختیاری
1. ماده، مؤنث؛ 2. ماه.
واژه نامه بختیاریکا
ماده
ایما؛ خومُو
ایما؛ خومُو
پیشنهاد کاربران
نا ، عربی
ما = م ا
م= مونث / ماه/مادر /ماما / مامانی /ماده/مه. . . .
ا= اِلا / الا/ اسمان/خدا
ما=مادر آسمانی اِلا میترا
ماما= مادران ما انسانها / مادر کوچک/ مادر
م= مونث / ماه/مادر /ماما / مامانی /ماده/مه. . . .
ا= اِلا / الا/ اسمان/خدا
ما=مادر آسمانی اِلا میترا
ماما= مادران ما انسانها / مادر کوچک/ مادر
ما=you
فقط به عربی بنویس ما میشه نا - ___ -
ماه، مادر، مامان، you چه ربطی داره :/
ماه، مادر، مامان، you چه ربطی داره :/
Bız.
We , Our , Us.
We , Our , Us.
کلمات دیگر: