کلمه جو
صفحه اصلی

روضه خوانی

فارسی به انگلیسی

commemoration of the martyrs of karbela

فرهنگ فارسی

۱ - شغل و عمل روضه خوان . ۲ - انعقاد مجلس روضه .

لغت نامه دهخدا

روضه خوانی. [ رَ ض َ /ض ِ خوا / خا ] ( حامص مرکب ) عمل روضه خوان. سوگواری وعزاداری حضرت سیدالشهداء و برپاداری عزای آن حضرت. ( از ناظم الاطباء ). و رجوع به روضه خوان و روضه شود.

دانشنامه آزاد فارسی

از انواع عزاداری و مجلسِ روایتِ سوگناک و ناله گونِ مصیبت های وارده بر امامانِ شیعه، به ویژه امام حسین (ع) و یارانِ او. روایتگرِ این گونه مجالس را روضه خوان گویند. تا پیش از حکومتِ صفویان، روضه و روضه خوانی به شکلِ امروزی رونق نداشت و اگر هم بود بدین شکل آشکار و از روی منبر نبود. کتابِ ملاحسین واعظ کاشفی، روضةالشهدا، نخستین کتاب در ذکر شهیدانِ شیعه بود و روضه ها از روی آن، و دیگر کتاب هایی چون طوفان البکاء جوهری، خوانده می شد. تقریباً همۀ مطالبی که روضه خوانان در مناسبت های مختلف روایت می کنند برگرفتهاز این کتاب هاست. روضه خوانی و ذکرِ مصیبت در سالگرد شهادتِ معصومین، مراسم یادبودِ خویشانِ درگذشته، و برخی دیگر از مناسبت های مذهبی برقرار می شود.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اصطلاح روضه خوانی از عادت مرسوم در بین خطبا و اهل منبر در خواندن کتاب " روضة الشهداء " گرفته شده است. این کتاب که از نخستین کتاب های ذکر وقایع و حوادث کربلا توسط ملاحسین کاشفی سبزواری (م ۹۱۰ق) و به زبان فارسی است، مدت ها در مجالس عزاداری خوانده می شد. به همین دلیل مجالس سوگواری به روضه خوانی شهرت یافت که تا کنون این اصطلاح رایج است.
معنای روضه در اصل، باغ و بوستان است، اما سبب اشتهار مرثیه خوانی به روضه خوانی آن است که مرثیه خوانان در گذشته، حوادث کربلا را از روی کتاب " روضة الشهداء " تألیف ملا حسین کاشفی می خواندند.ملاحسین کاشفی متوفای ۹۱۰ هجری یکی از دانشمندان و خطبای با قریحه و خوش آواز سبزوار در قرن نهم هجری بود، در زمان سلطنت سلطان حسین بایقرا به هرات (مرکز حکمرانی این پادشاه) رفت و چون حافظه ای توانا و قریحه ای سرشار و آوازی گیرنده و مطبوع داشت و خطیبی دانشمند بود، بزودی شهرت یافت و مجالس وعظ و ذکر او بسیاری را به خود جلب کرد و مورد توجه پادشاه و شاهزادگان و اعیان و اکابر دولت و وزیر فاضل و هنرمند هنرپرور او « امیر علی شیرنوایی » قرار گرفت. وی بیش از چهل کتاب و رساله تألیف کرد. از جمله آنها « روضة الشهداء » در واقعه کربلا است که به فارسی نوشته شده است. به دلیل شیوایی متن این کتاب، اهل منبر سالها در مجالس عزاداری مطالب آن را از روی کتاب می خواندند. بتدریج خواندن روضه از روی کتاب کنار گذاشته شد و مطالب آن را از حفظ می خواندند. این کتاب در قرن دهم توسط محمدبن سلیمان فضولی به ترکی ترجمه شد. به هرحال به دلیل شهرت این اثر و استفاده از آن در مجالس عزاداری ائمه اطهار(ع) ، این مجالس به مجالس روضه خوانی شهرت یافت که تا کنون این اصطلاح رایج است.


کلمات دیگر: