فوگ (به انگلیسی: Fugue) یک ساختار موسیقایی کنترپوانتیک است که در دو یا چند صدا و بر یک «درونمایه» یا «سوژه» ساخته می شود. سوژه در ابتدا معرفی و تعریف شده سپس مجدداً در تمامی قطعه بارها بازنوازی، تقلید و تکرار می شود. این تکرار و توالی هر بار در درجه و گام های متفاوتی بیان می شود. در موسیقی قرون وسطی، این اصطلاح به طور گسترده ای برای نشان دادن هر گونه اثر در سبک «کانن» بود، در دورهٔ رنسانس به نوعی سبک «موسیقی تقلیدی» یا «ایمیتاسیون» شناخته می شد و در قرن هجدهم به نام «فوگ» خوانده شد که به عنوان فرآیندی کامل تر از پدیدهٔ «موسیقی تقلیدی» به حساب می آمد. پس از دورهٔ باروک و تکامل این سبک توسط آهنگسازانی چون باخ، پیچیدگی در سبک ها رو به افول نهاد و نقش فوگ در آثار کمرنگ شده و به جای آن فرم سونات در سمفونی ها رواج یافت. اما با این حال آهنگسازانی نظیر موتزارت، بتهوون و حتی آهنگسازان مدرنی چون شوستاکوویچ آثاری در این زمینه خلق کردند.
جواب حقیقی:به معنی انتقال دقیق هر یک از نت های سوژه به یک «پنجم درست» بالاتر یا یک «چهارم درست» پایین تر است. (این نوع جواب زمانی استفاده می شود که نت پنجم گام در سوژه نباشد یا پس از درجات دوم، چهارم یا ششم گام بیاید).
اصطلاح فوگ به موسیقی قرون وسطی برمی گردد. فوگ ابتدا به نوعی کنترپوان تقلیدی از جمله کانن ها که امروزه به عنوان فرمی جدا شناخته می شود، نامیده می شد. قبل از قرن شانزدهم، تکنیک هایی شبیه فوگ نویسی در قطعات سازی و آوازی و فرم هایی چون فانتزیا، «کانزونا»و «ریچرکار»شنیده می شد.
فوگ به عنوان یک اصطلاح موسیقی برای اولین بار در سال (۱۳۳۰م) اتفاق افتاد. زمانی که یک تئوریسین موسیقی به نام «ژاکوب لیژ»، یک اثر خود را به نام «موسیقی آینه ای» نوشت. فوگ از روش تقلید ظهور کرد، هنگامی که تکرار موسیقی، از نت متفاوت دیگری شروع می شود.
«جوزفو زارلینو» آهنگساز، نویسنده و نظریه پرداز در دورهٔ رنسانس، یکی از اولین کسانی بود که تفاوت بین دو نوع کنترپوان نویسی در فوگ و کانن (که به نام تقلید خوانده می شد) را تشخیص داد. در ابتدا، این امر برای کمک به بداهه نوازی بود ولی در دههٔ (۱۵۵۰م)، این شیوه ترکیبی شد. سپس روش «پالسترینا» آهنگساز ایتالیایی است که آثارش بر اساس کنترپوان مدال و موسیقی تقلیدی، و نوشتار «فوگ مانند» وی مبنای «موتِت»هابود. سبک «پالسترینا» در روش های تقلیدی و «موتِت»ها از فوگ امروزی متفاوت بود و هر متن و موضوعی به طور جداگانه معرفی می شد، در حالی که سوژهٔ فوگ در فرم جدید، سراسری است.
جواب حقیقی:به معنی انتقال دقیق هر یک از نت های سوژه به یک «پنجم درست» بالاتر یا یک «چهارم درست» پایین تر است. (این نوع جواب زمانی استفاده می شود که نت پنجم گام در سوژه نباشد یا پس از درجات دوم، چهارم یا ششم گام بیاید).
اصطلاح فوگ به موسیقی قرون وسطی برمی گردد. فوگ ابتدا به نوعی کنترپوان تقلیدی از جمله کانن ها که امروزه به عنوان فرمی جدا شناخته می شود، نامیده می شد. قبل از قرن شانزدهم، تکنیک هایی شبیه فوگ نویسی در قطعات سازی و آوازی و فرم هایی چون فانتزیا، «کانزونا»و «ریچرکار»شنیده می شد.
فوگ به عنوان یک اصطلاح موسیقی برای اولین بار در سال (۱۳۳۰م) اتفاق افتاد. زمانی که یک تئوریسین موسیقی به نام «ژاکوب لیژ»، یک اثر خود را به نام «موسیقی آینه ای» نوشت. فوگ از روش تقلید ظهور کرد، هنگامی که تکرار موسیقی، از نت متفاوت دیگری شروع می شود.
«جوزفو زارلینو» آهنگساز، نویسنده و نظریه پرداز در دورهٔ رنسانس، یکی از اولین کسانی بود که تفاوت بین دو نوع کنترپوان نویسی در فوگ و کانن (که به نام تقلید خوانده می شد) را تشخیص داد. در ابتدا، این امر برای کمک به بداهه نوازی بود ولی در دههٔ (۱۵۵۰م)، این شیوه ترکیبی شد. سپس روش «پالسترینا» آهنگساز ایتالیایی است که آثارش بر اساس کنترپوان مدال و موسیقی تقلیدی، و نوشتار «فوگ مانند» وی مبنای «موتِت»هابود. سبک «پالسترینا» در روش های تقلیدی و «موتِت»ها از فوگ امروزی متفاوت بود و هر متن و موضوعی به طور جداگانه معرفی می شد، در حالی که سوژهٔ فوگ در فرم جدید، سراسری است.
wiki: فوگ