عبدمناف

عَبدِ مَناف بن قصی بن کلاب پرده دار کعبه و از بزرگان قبیلهٔ قریش و شهر مکه بود. وی جد سوم محمد بن عبدالله پیامبر اسلام است. فرزندان وی که به بنی عبد مناف یا آل عبد مناف شهرت دارند تا قرن ها حکومت جهان عرب را در اختیار داشتند. خلفای اموی، خلفای عباسی و امامان شیعه و پیشوای سوم اهل سنت یعنی محمد بن ادریس شافعی جملگی از نوادگان عبدمناف به شمار می روند.
محمد بن ادریس شافعی از تبار عبدیزید پسر مطلّب و نوه عبد مناف بود.
وی شش پسر داشت: مطلب، عمرو یا هاشم (نیای محمد و عباسیان و امامان شیعه)، عبدشمس (نیای امویان)، نوفل، ابوعمرو و ابوعبید.
علی بن ابیطالب درباره او می گوید: «به خدا سوگند پدر و جدم "عبدالمطلب" و "هاشم" و "عبد مناف" هیچ گاه بتی را پرستش نکردند، از او پرسیدند: پس آنان چه چیزی را پرستش می کردند؟ فرمود: آنها به سوی خانه کعبه نماز می خواندند و تمسک به آیین ابراهیم داشتند.

عَبْدِمَناف (قرن ۶م)
(ملقب به: قمر بطحاء) جد سوم پیغمبر اکرم (ص )، جد مشترک بنی هاشم و بنی امیه. گفته شده نام او مغیره و لقبش عبدمناف بوده است . پس از درگذشت پدرش، قصی بن کلاب، سرور و بزرگ قریش ، جای او را گرفت . عبدمناف شش پسر داشت : هاشم ، عبدشمس ، مطّلب ، نوفل ، ابوعبید و ابوعمرو. هاشم جد دوم پیغمبر اسلام (ص ) و سردودمان آن حضرت است که بنی هاشم خوانده شدند. عبدشمس برادر توأمان وی بود که به هنگام تولد به هم چسبیده بودند که از هم جدایشان کردند. عبدشمس سردودمان بنی امیه بود.

[ویکی اهل البیت] وی نیای سوم پیامبر اسلام بود که نامش «مغیره» و لقبش «قمر البطحاء» بود.
پسرانی به نامهای عمرو(هاشم)، عبدشمس، مطلب، نوفل، ابوعمرو و ابوعبید داشت. اینان و تبارشان به بنی عبدمناف شهرت دارند و تا قرن ها حکومت جهان عرب را در اختیار داشتند. خلفای اموی، خلفای عباسی و امامان شیعه جملگی از نوادگان عبدمناف به شمار می روند. بنی هاشم و بنی امیه بن عبدشمس از شاخه های مشهور بنی عبدمناف و قریش هستند. عبدمناف از برادر خود «عبدالدار» کوچکتر بود ولی در قلبهای مردم موقعیت خاصی داشت.
شعار او پرهیزگاری، دعوت مردم به تقوا و خوشرفتاری با مردم و صله ارحام بود و با این موقعیت بزرگ، ابدا در صدد رقابت با برادر خود «عبدالدار» و قبضه کردن مناصب عالی کعبه نبود.
حکومت و ریاست طبق وصیت پدر (قصی)، با برادر او «عبدالدار» بود ولی پس از فوت دو برادر، فرزندان آنان در تصدی مناصب با هم نزاع کردند و سرانجام پس از کشمکش های زیاد، کار به مصالحه و تقسیم مقامات پایان پذیرفت و تصمیم گرفتند که تولیت کعبه و ریاست «دارالندوه» با فرزندان «عبدالدار» و سقایت و مهمانداری حجاج با پسران «عبدمناف» باشد و این تقسیم تا ظهور اسلام به حال خود باقی بود.
مناصب کعبه، به طور مسلم روز ساختن کعبه وجود نداشت؛ بلکه تدریجاً بر اثر مقتضیات و مناسباتی پیدا شد و مناصب کعبه تا ظهور اسلام چهار قسمت بود: