نهی ارشادی

[ویکی فقه] نهی ارشادی، نهی دلالت کننده بر حکم وضعی شرعی یا حکم عقلی می باشد.
نهی ارشادی، مقابل نهی مولوی بوده و عبارت است از نهیی که مفاد آن، ارشاد به حکم عقل یا ارشاد به وجود مفسده در چیزی است که متعلق نهی ، وسیله ای برای ترک آن می باشد؛ به بیان دیگر، مدلول نهی ارشادی یا حکم عقل است یا حکم شرعی وضعی، مانند:نهی از چیزی به منظور ارشاد به مانعیت آن، که حکمی وضعی است، مثل:«لا تصل فیما لا یؤکل لحمه»، که این نهی در ظاهر به نماز خواندن در پوست حیوان حرام گوشت توجه دارد، اما در واقع، به مانعیت آن از صحت نماز ارشاد دارد.