گلوکاگون

گلوکاگون (به انگلیسی: Glucagon) هورمونی است که هنگام افت غلظت گلوگز در خون از سلول های آلفای جزایر لانگرهانس لوزالمعده (پانکراس) ترشح می شود. عملکرد گلوکاگون برعکس انسولین موجب افزایش قند خون می شود.گلوکاگون یک پلی پپتید بزرگ می باشد. وزن مولکولی آن ۳۴۸۵ و وطول رشته آن ۲۹ اسید آمینه می باشد.
جزایر لانگرهانس
انسولین
این هورمون هم مانند انسولین به صورت پیش ساز ساخته شده و پس از تغییر و تحولاتی به هورمون بالغ تبدیل می شود. ترشح آن به وسیلهٔ هیپوگلیسمی (کاهش قند خون)، بعضی از اسیدهای آمینه، کاتکولامین ها تحریک شده و به وسیلهٔ هایپرگلیسمی
ی (افزایش قند خون)، اسیدهای چرب، اجکام کتونی، سکرتین و سوماتواستاتین مهار می شود.
اثرات عمده گلوکاگون بر متابولیسم گلوکز عبارت است از: تجزیه گلیکوژن کبد و افزایش گلوکونئوژنز در کبد. گلوکاگون باعث گلیکوژنولیز و افزایش غلظت گلوکز خون می شود.

گِلوکاگون (glucagon)
در زیست شناسی، هورمون مترشح از یاخته های آلفای جزایر لانگرهانس، در لوزالمعده. این هورمون با افزایش میزان شکستن گلیکوژن در جگر، موجب افزایش غلظت گلوکز خون می شود. ترشح این هورمون در پاسخ به کاهش میزان قند خون صورت می گیرد. تزریق گلوکاگون برای خویشاوندان نزدیک مبتلایان به دیابتی که تحت درمان انسولین اند، تجویز می شود. در صورت عدم کنترل کافی دیابت، در این بیماران کاهش قند خون (هیپوگلیسمی) رخ می دهد. تزریق گلوکاگون اثر هیپوگلیسمی را پیش از شروع نشانه های وخیم، مانند ناهشیاری، از بین می برد.