انسولین

اَنسولین یکی از هورمونهایی است که تأثیرات مختلفی در متابولیسم و دیگر اعمال بدن می گذارد.
کنترل جذب سلولی موادی خاص (اغلب گلوکز در بافت های عضلانی(Muscle Tissue) و چربی(Adipose))
افزایش رونویسی DNA و سنتز پروتئین
تغییر شکل دادن فعالیت بسیاری از آنزیم ها
انسولین با اثر به سلول های کبد باعث می شود این سلول ها با گرفتن قند از خون و ذخیرهٔ آن به صورت گلیکوژن، قند خون را کاهش دهند و با تجمع گلیکوژن در سلول های ماهیچه ای -به عنوان یک منبع سوخت- انرژی را افزایش دهد. همچنین با اثر به بافت های چربی، استفاده از چربی به عنوان منبع سوخت را متوقف می کند. در صورت نبود یا کمبود انسولین در خون، بدن از چربی به عنوان منبع سوخت استفاده می کند. انسولین به عنوان مرکز کنترل متابولیسم بدن عمل می کند.
اثر هورمون گلوکاگون عکس عمل انسولین می باشد.
انسولین در پزشکی برای درمان نوعی دیابت شیرین استفاده می شود.

اَنسولین (insulin)
هورمونپروتئینی تولید شده در یاخته های تخصصی جزایر لانگرهانسپانکراس (لوزالمعده)، برای تنظیم متابولیسم یا سوخت و سازگلوکز، چربیها، و پروتئینها. بدین ترتیب، انسولین به تنظیم میزان گلوکز در خونپستاندارانکمک می کند. اگر میزان گلوکز در خون زیاد باشد، پانکراس (لوزالمعده) انسولین ترشح می کند. این حالت موجب افت سطح گلوکز خون می شود. کاهش سطح گلوکز تا حدودی نیز با افزایش دریافت گلوکز در بیشتر یاخته های بدن، جز کبد و مغز، مرتبط است. علت دیگر آن است که کبد به جای ساختن گلوکز آن را به گلیکوژنغیرمحلول تبدیل و ذخیره می کند. در دیابت، گلوکز خون فرد به میزان بسیاری افزایش پیدا می کند و کشنده است. این حالت ممکن است به سبب عدم ساخت کافی انسولین در پانکراس یا به سبب پاسخ کم یاخته های بدن به انسولین باشد. انسولین عمدتاً در پاسخ به افزایش سطح قند خون، مثلاً بعد از خوردن غذا، ترشّح می شود و یاخته های بدن را برای ذخیره اضافی تحریک می کند. نقصان این فرآیند تنظیمی در دیابت شیرین نیاز به درمان با تزریق انسولین یا دریافت کپسول دارد. انسولین دارای انواع خوکی و گاوی، و نیز نوع تهیه شده به روش سنتتیک (مصنوعی) و مهندسی زیستیاست. انسولین ممکن است با مواد دیگری ترکیب شود تا عملکردش طولانی یا کوتاه شود. پمپ های باطری داری که در بدن کاشته می شوند، هورمون را با میزانی مشخص به بدن می رسانند و مانع افزایش یا کاهش غیرطبیعی آن می شوند. این افزایش یا کاهش در تزریق زیرپوستی به چشم می خورد. امروزه انسولین انسانی از باکتری و با تکنیک های مهندسی ژنتیکتهیه می شود، اما ممکن است سبب افزایش احتمال کاهش گلوکزبه صورت ناگهانی و غیرمترقبه در خون شود. در ۱۹۹۰، دانشکده پزشکی اوهایوکپسول هایی ژلاتینی و دارویی شبیه آسپیرین ساخت که به عبور انسولین به جریان خون کمک می کردند. انسولین را فردریک بنتینگ، پزشک کانادایی، و چارلز بِست، فیزیولوژیست کانادایی، کشف کردند و خود بنیادگذار استفادۀ انسولین در درمان دیابت بودند.