لوزالمعده

لوزالمعده، پانکراس (به انگلیسی: Pancreas) یا خوش گوشت غده ای پهن و دراز است که در قسمت فوقانی شکم و پشت معده قرار گرفته است. لوزالمعده متشکل از سه قسمت سر، تنه و دم است. قسمت سر آن در مجاورت قسمت دوم (دوازدهه) یا دئودنوم قرار گرفته است در واقع قسمت سر آن مجاورت داخلی قسمت دوم دئودنوم محسوب می شود. تنه لوزالمعده در پشت معده قرار دارد و دم آن تا نزدیک طحال امتداد دارد. وزن پانکراس حدود صد گرم است
لوزالمعده هم یک غده درون ریز (غده ای که ترشحات آن با نام هورمون وارد جریان خون می شوند) و هم یک غده برون ریز (غده ای که ترشحات خود را از طریق مجرایی به سطح یا حفرات بدن می ریزد) است که آنزیمها و مواد دیگری ترشح می کند که مستقیماً وارد محیط روده شده و به هضم پروتئین، چربی و کربوهیدرات کمک می کنند.
مجرای لوزالمعده اغلب با اتصال به مجرای صفراوی، از طریق مجرای مشترک صفرا (CBD) صفرا و شیرهٔ پانکراس را به درون قسمت دوازدهه (قسمت ابتدایی روده باریک) تخلیه می کند. ترشح ترشحات برون ریز لوزالمعده توسط دستگاه خودگردان پاراسمپاتیک (شاخه ای ازعصب واگ) که به سلولهای ترشحی ختم می گردند و همچنین هورمون سکرتین و هورمون کوله سیستوکینین کنترل می گردد. این هورمونها پس از ترشح کیموس معدی به دوازدهه از سلولهای انترو اندوکرین اپیتلیوم دوازدهه ترشح می شوند.
آنزیمهای لوزالمعده مانند آمیلاز، فسفولیپاز، لیپاز، ریبونوکلئاز و پروتئاز (مانند تریپسینوژن، کیموتریپسینوژن و کربوکسی پپتیداز) و الاستاز به تجزیه شیمیایی غذا کمک می کنند.

لوزُالمعده (pancreas)
لوزُالمعده
(پانکرآس) در مهره داران، غدۀ ضمیمۀ دستگاه گوارش، در نزدیکی دوازدهه. هنگامی که هورمون سکرتین لوزالمعده را تحریک کند، این غده آنزیم هایی را به دوازدهه می ریزد و نشاسته ها، پروتئین ها، و چربی ها را هضم می کند. در انسان، طول لوزالمعده هجده سانتی متر است و در پشت و زیر معده قرار دارد. لوزالمعده یاخته هایی با نام جزایر لانگرهانس دارد که هورمون انسولین و گلوکاگون را برای تنظیم سطح قند خون ترشح می کنند.