نشان یا مدال ذوالفقار عالیترین نشان (مدال) نیروهای نظامی ایران است که از سال ۱۳۰۱ به اشخاصی که در میدان جنگ از خود رشادت بروز می دادند اعطا می گردید. کمی بعد نشان سپه جایگزین مدال ذوالفقار شد و از آن تاریخ به بعد امتیاز جنگی ذوالفقار به موارد جنگ با دشمنان خارجی اختصاص یافت.
دکتر باقر عاقلی (۱۳۸۶)، رضاشاه و قشون متحدالشکل، تهران: نشر نامک، شابک ۹۶۴-۶۸۹۵-۰۵-۰
از میان نشان های افتخار نظامی که توسط ارتش شاهنشاهی ایران ایجاد شده بود، نشان ذوالفقار به همراه نشان های دانش، رازی، هنر و ورزش همچنان مورد استفاده قرار می گیرد.
در تاریخ ۲۰ مرداد ۱۳۰۱ کمیسیونی متشکل از سرتیپ امان الله میرزا جهانبانی، سرتیپ فضل الله زاهدی، سرهنگ حسن آقاخان آذربرزین، نایب سرهنگ محمودخان پولادین و نایب اول غلامعلی بایندر عالیترین نشان جنگی ایران را که نشان ذوالفقار نام داشت به تصویب رسانیدند. اشخاصی استحقاق گرفتن چنین نشانی را داشتند که در میدان جنگ ابراز رشادت فوق العاده نموده یا اینکه در جنگ مجروح شده و با همان حالت تا انتهای جنگ وظیفه خود را انجام داده باشند. کسانی که مفتخر به دریافت چنین نشانی می شدند می بایست همیشه نشان را به سینه خود نصب می نمودند. این نشان علاوه بر حقوق، امتیازاتی نیز مانند توقف مدت کمتری در هر درجه برای صاحب منصبان ایجاد می نمود. این نشان فقط مدت دو سال دوام کرد و بعداً اعطای آن موکول به فداکاری و تهور در جنگهای خارج گردید و نشان سپه جانشین آن گردید.
این نشان دو نوع بود: نوع اول مخصوص صاحب منصبان دارای چهار درجه و نوع دوم برای افراد نظامی شامل دو درجه. یک طرف این نشان جنگی علی بود و طرف دیگرش عبارت «رشادت» که روی مینای قرمزرنگی می درخشید. مدال به درجه داران و سربازان اهدا می شد.
دکتر باقر عاقلی (۱۳۸۶)، رضاشاه و قشون متحدالشکل، تهران: نشر نامک، شابک ۹۶۴-۶۸۹۵-۰۵-۰
از میان نشان های افتخار نظامی که توسط ارتش شاهنشاهی ایران ایجاد شده بود، نشان ذوالفقار به همراه نشان های دانش، رازی، هنر و ورزش همچنان مورد استفاده قرار می گیرد.
در تاریخ ۲۰ مرداد ۱۳۰۱ کمیسیونی متشکل از سرتیپ امان الله میرزا جهانبانی، سرتیپ فضل الله زاهدی، سرهنگ حسن آقاخان آذربرزین، نایب سرهنگ محمودخان پولادین و نایب اول غلامعلی بایندر عالیترین نشان جنگی ایران را که نشان ذوالفقار نام داشت به تصویب رسانیدند. اشخاصی استحقاق گرفتن چنین نشانی را داشتند که در میدان جنگ ابراز رشادت فوق العاده نموده یا اینکه در جنگ مجروح شده و با همان حالت تا انتهای جنگ وظیفه خود را انجام داده باشند. کسانی که مفتخر به دریافت چنین نشانی می شدند می بایست همیشه نشان را به سینه خود نصب می نمودند. این نشان علاوه بر حقوق، امتیازاتی نیز مانند توقف مدت کمتری در هر درجه برای صاحب منصبان ایجاد می نمود. این نشان فقط مدت دو سال دوام کرد و بعداً اعطای آن موکول به فداکاری و تهور در جنگهای خارج گردید و نشان سپه جانشین آن گردید.
این نشان دو نوع بود: نوع اول مخصوص صاحب منصبان دارای چهار درجه و نوع دوم برای افراد نظامی شامل دو درجه. یک طرف این نشان جنگی علی بود و طرف دیگرش عبارت «رشادت» که روی مینای قرمزرنگی می درخشید. مدال به درجه داران و سربازان اهدا می شد.
wiki: نشان ذوالفقار